Η Τουρκάλα κοινωνιολόγος Πινάρ Σελέκ, η οποία έχει μελετήσει την αντιμετώπιση των μειονοτικών Κούρδων και έχει μετατραπεί σε πρόσωπο-σύμβολο για πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αθωώθηκε για ακόμη μια φορά, την τέταρτη συνολικά, στη δίκη της για τη βομβιστική επίθεση στην αγορά μπαχαρικών της Κωνσταντινούπολης, το 1998.
Η Σελέκ είχε συλληφθεί και κατηγορηθεί για την επίθεση αμέσως μετά την έκρηξη, η οποία είχε στοιχίσει τη ζωή σε επτά ανθρώπους και τραυμάτισε πάνω από 100, αλλά απελευθερώθηκε δυόμισι χρόνια αργότερα, αφού ειδικοί επισήμαναν πως η τραγωδία οφειλόταν στην πραγματικότητα σε δυστύχημα που προκάλεσε μια φιάλη αερίου.
Ακολούθησαν τρεις δίκες και αθωώσεις της Σελέκ από το 2006 ως το 2011, αλλά το κακουργιοδικείο της Κωνσταντινούπολης άνοιξε για ακόμη μια φορά την υπόθεση και πέρυσι καταδίκασε την κοινωνιολόγο, που ζει σήμερα στη Γαλλία, σε ισόβια κάθειρξη.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Τουρκίας όμως ανέτρεψε την απόφαση αυτή τον Ιούνιο και σήμερα, στην επανεκδίκαση της υπόθεσης, η Σελέκ απαλλάχθηκε ξανά.
Η Πινάρ Σελέκ είναι φεμινίστρια, αντιμιλιταρίστρια, κοινωνιολόγος και συγγραφέας
Στη διάρκεια των σπουδών της αφιέρωσε πολύ χρόνο στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης σε άστεγα παιδιά και ενήλικους. Ανέπτυξε μαζί τους στενούς φιλικούς δεσμούς αλλά επέλεξε να μη γράψει τίποτα για το θέμα αυτό για λόγους ηθικής, τους οποίους αναλύει στο άρθρο της «Δουλεύοντας με αυτούς που είναι στο περιθώριο». Το 1995 ίδρυσε το “Εργαστήριο Καλλιτεχνών του Δρόμου”, του οποίου ήταν συντονίστρια και όπου συμμετέχουν άστεγοι, παιδιά, τσιγγάνοι, φοιτητές, νοικοκυρές, τραβεστί, τρανσέξουαλ και εκδιδόμενοι/ες.
Η πτυχιακή της εργασία είχε για θέμα τη διαμόρφωση και τη μεταστροφή του τύπου στην Τουρκία. Το 1997 ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην Κοινωνιολογία με θέμα της διατριβής της μια έρευνα σε τρανσέξουαλ και τραβεστί. Την περίοδο εκείνη βρισκόταν στο πλευρό των τρανσέξουαλ που αγωνίζονταν κατά της αστυνομικής και εθνικιστικής βίας και το βιβλίο της, που ήταν το πρώτο που γράφτηκε για το θέμα αυτό, χρησίμευσε πολύ για να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη και να οργανωθεί αλληλεγγύη. Παράλληλα, διεξήγαγε έρευνες για το κουρδικό ζήτημα και πραγματοποίησε πολυάριθμα ταξίδια στο κουρδιστάν, τη Γαλλία και τη Γερμανία για να πάρει εξήντα συνεντεύξεις και να υλοποιήσει ένα πρότζεκτ προφορικής ιστορίας.
Στις 11 Ιουλίου 1998 συνελήφθη από την αστυνομία της Κωνσταντινούπολης και υπέστη βασανιστήρια για να αποκαλύψει τα ονόματα των ατόμων που της είχαν παραχωρήσει συνεντεύξεις. Αντιστάθηκε και έτσι τέθηκε σε εφαρμογή μια νέα μορφή βασανιστηρίου: κατηγορήθηκε για βομβιστική επίθεση που προκάλεσε 7 θανάτους και πάνω από 100 τραυματισμούς στις 9 Ιουλίου του 1998 στην αγορά μπαχαρικών της Κωνσταντινούπολης. Αν και πολλές εκθέσεις εμπειρογνωμόνων απέδειξαν ότι δεν επρόκειτο για βόμβα αλλά για τυχαία έκρηξη γκαζιού, ξεκίνησε από τότε ένα πολιτικο-δικαστικό θρίλερ που κράτησε 16 χρόνια. Η Πινάρ Σελέκ φυλακίστηκε για 2,5 χρόνια στη διάρκεια των οποίωνδιαμορφώθηκε ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης υπέρ της, το οποίο προσέλκυσε πολλούς/ές δικηγόρους και διανοούμενους/ες και πολλά άτομα που είχε συναντήσει η ίδια στη διάρκεια των ερευνών της. Στη φυλακή έγραψε πολύ, αλλά όλο το συγγραφικό της έργο κατασχέθηκε.
Το Δεκέμβριο του 2000 επιτέλους αποφυλακίστηκε και χρησιμοποίησε τη φήμη της για να διοργανώσει μια μεγάλη «συνάντηση γυναικών για την ειρήνη» στο Ντιγιαρμπακίρ. Αυτή η πρώτη κινητοποίηση ακολουθήθηκε από άλλες στην Κωνσταντινούπολη, στη Μπατμάν και στο Ικόνιο. Το 2001 ίδρυσε μαζί με άλλους/ες τη φεμινιστική οργάνωση Amargi που διοργάνωσε κινητοποιήσεις ενάντια στη βία κατά των γυναικών, υπέρ της ειρήνης και ενάντια σε κάθε καταπίεση και εγκαινίασε την πρώτη φεμινιστική βιβλιοθήκη στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. Η οργάνωση διοργάνωσε το 2002 μια «πορεία γυναικών, των μεν υπέρ των δε» στα πλαίσια της οποίας χιλιάδες γυναίκες από ολόκληρη την Τουρκία συνέρρευσαν στην πόλη Ικόνιο. Το 2004 δημοσίευσε το «Δεν καταφέραμε να κάνουμε ειρήνη», με θέμα τη μιλιταριστική κουλτούρα και τις κινητοποιήσεις υπέρ της ειρήνης στην Τουρκία. Ίδρυσε μαζί με άλλες το 2006 το φεμινιστικό περιοδικό Amargi που κυκλοφορεί μέχρι σήμερα στην Τουρκία και του οποίου είναι αρχισυντάκτρια.
Το 2006 επιτέλους αθωώνεται μετά από πολλή δουλειά της ομάδας δικηγόρων ώστε να καταρριφθούν μία μία οι κατηγορίες που βασίστηκαν σε ψευδείς ομολογίες που αποσπάστηκαν μετά από βασανισμό και σε ψευδή στοιχεία. Αλλά το ανώτατο δικαστήριο έκανε έφεση υπέρ του νόμου. Η Πινάρ Σελέκ συνέχισε να οργανώνεται και να συμμετέχει σε πολυάριθμες αντιμιλιταριστικές συναντήσεις και διαδηλώσεις. Συνέχισε επίσης να γράφει σε εφημερίδες και περιοδικά ενάντια στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό, την ετεροκανονικότητα, τον καπιταλισμό και όλες τις μορφές εκμετάλλευσης και βίας.
Το 2008 δημοσίευσε το βιβλίο «ανδρισμός σε απλά βήματα» με θέμα την κατασκευή της αρρενωπότητας στα πλαίσια της στρατιωτικής θητείας. Ως απάντηση στο βιβλίο αυτό υπέστη εκφοβισμούς, τηλεφωνικές απειλές και συκοφαντική δυσφήμιση από τον τύπο.
Το 2008 αθωώθηκε και πάλι, αλλά μια νέα έφεση από το ανώτατο δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση και την ανάγκασε να εγκαταλείψει την Τουρκία.
Το 2011 αθωώθηκε εκ νέου, αλλά το ανώτατο δικαστήριο άσκησε έφεση για τρίτη φορά, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στην τουρκική νομολογία.
Στις 24 Ιανουαρίου του 2013 το δικαστήριο ακύρωσε την αθωωτική του απόφαση και καταδίκασε την Πινάρ Σελέκ σε ισόβια κάθειρξη. Οι δικηγόροι άσκησαν έφεση και κατήγγειλαν την κακοδικία και τις παράνομες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν.
Η Πινάρ Σελέκ ζει σήμερα εξόριστη στο Στρασβούργο και αντιστέκεται στον ψυχολογικό βασανισμό που της ασκείται μέσω αυτής της 16ετούς ταλαιπωρίας της ίδιας και των δικών της.