Αλιεύει και σχολιάζει Βέρα Σιατερλή
Το καθεστώς των αναπληρωτών/τριών δασκάλων και καθηγητών/τριων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν είναι μνημονιακής έμπνευσης. Έχει καθιερωθεί από το 2009. Σταδιακά όλα ή όσα κενά δημιουργούνται λόγω συνταξιοδοτήσεων ή άλλων αιτιών, σταθερά καλύπτονται με αναπληρωτές/τριες οι οποίοι/ες τελούν υπό τις παρακάτω αναφερόμενες επισφαλείς εργασιακές συνθήκες. Ως γνωστό μεγάλο κύμα εργαζόμενων που κατοχύρωνε το δικαίωμα, έφυγε με σύνταξη. Προσλήψεις δεν έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια οπότε υπολογίστε το πλήθος. Αναδημοσιεύουμε εδώ μεγάλο τμήμα από άρθρο του Στάθη Χαμπίμπη, που δημοσιεύθηκε στο http://www.freepen.gr, με επίκεντρο τις άδειες μητρότητας και τις τιμωρίες που υφίστανται οι αναπληρώτριες που τολμούν να γεννήσουν παιδιά.
Οι αναπληρωτές αποτελούν τους εργαζόμενους ενός κατώτερου θεού. Κάθε χρόνο χιλιάδες, κυρίως νέοι, εργαζόμενοι περιμένουν με μεγάλη αγωνία αν θα προσληφθούν ξανά για να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δημοσίου παίζοντας έναν καθοριστικότατο ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του Δημόσιου τομέα όσο αυτό είναι εφικτό στην καταστροφική περίοδο της μνημονιακής εποχής. Εργαζόμενοι χωρίς ένα σταθερό εργασιακό περιβάλλον, αντιμέτωποι πάντοτε με την αβεβαιότητα της ανεργίας, καταβάλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κάνουν τη δουλειά τους και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
(…) Οι περισσότεροι αναπληρωτές προσλαμβάνονται ανάμεσα στον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο και απολύονται τέλη Ιουνίου. Ανάμεσα στους πρώτους μνημονιακούς νόμους ήταν και εκείνος που απαγόρευε την καταβολή του επιδόματος του ΟΑΕΔ κάθε χρόνο ανάλογα με τις μέρες επιδοτούμενης ανεργίας, που είχε καλύψει ένας εργαζόμενος, με αποτέλεσμα οι αναπληρωτές να μην λαμβάνουν το επίδομα κάθε χρόνο και για όσο καιρό είναι άνεργοι.
Επίσης, το καθεστώς εργασίας των αναπληρωτών υιοθετεί τα χειρότερα στοιχεία του ιδιωτικού τομέα και κανένα από τα προνόμια του δημοσίου τομέα. Στον αντίποδα όχι μόνο δεν υιοθετεί κανένα προνόμιο, αλλά ανοίγει το δημόσιο με το παράδειγμά του, δρόμο στον ιδιωτικό τομέα, να καταργηθούν κάποιες από τις υποχρεώσεις, που έχουν οι επιχειρήσεις προς τους εργαζόμενούς τους. Για παράδειγμα, οι γυναίκες εργαζόμενες ως αναπληρώτριες όχι μόνο δεν δικαιούνται να πάρουν άδεια ενός χρόνου για να μεγαλώσουν τα νεογέννητα παιδιά τους όπως οι γυναίκες που εργάζονται ως μόνιμες στο δημόσιο, αλλά επιπλέον δεν δικαιούνται ούτε το εξάμηνο του ΟΑΕΔ, που δικαιούνται οι γυναίκες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Το μόνο που δικαιούνται οι αναπληρώτριες είναι να πάρουν άδεια με αποδοχές δύο μήνες πριν και δυο μήνες μετά τη γέννα. Προφανώς αυτό είναι και το ευχαριστώ ενός ανάλγητου κράτους απέναντι στις μανάδες, που είχαν την τιμή να εργάζονται προς όφελος του κοινωνικού συνόλου…
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το Σεπτέμβριο του 2015 επί της αριστερής διακυβερνήσεως του Αλέξη Τσίπρα, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ότι οι αναπληρώτριες οι οποίες παίρνουν άδεια άνευ αποδοχών λόγω γέννας, στους οποίους μήνες άδειας πληρώνουν κανονικά τις ασφαλιστικές τους εισφορές από την τσέπη τους και χωρίς καμιά βοήθεια από το κράτος, για να μπορέσουν να θηλάσουν το νεογέννητο παιδί τους και να περάσουν μαζί όσο περισσότερο χρόνο μπορούν τους πρώτους μήνες ζωής των βρεφών τους, οι μήνες αυτοί δεν προσμετρούνται στην προϋπηρεσία τους, με αποτέλεσμα να χάνουν μονάδες από τους πίνακες κατάταξης του επόμενου έτους. (…)
Καταλήγουμε απαιτώντας να σταματήσουν αυτές οι διακρίσεις σε βάρος των αναπληρωτών, και να λαμβάνουν την κανονική άδεια τοκετού και γονεϊκή άδεια οι αναπληρώτριες, με βάση τις ρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα. Όσο για το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, ζητούμε να πάψει να βγάζει ανάλγητες και παράνομες αποφάσεις για τις εργαζόμενες που γεννούν.