4 Ποιήματα

ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Είπα να φύγω

στα ποτάμια η πιο όμορφη μοίρα μου.

Είπα να φύγω όταν,

τα φτερά της επιθυμίας σκάλωσαν

στην θλίψη της ενοχής.

Αγάπες μεταφορείς αρνήθηκαν

τέτοιο βάρος ασήκωτο.

Έπεσα στο κρεβάτι να πνιγώ

Τα σεντόνια οικτρά με περιγέλασαν

«σκάσε και κολύμπα».

Έτσι κατέφυγα σε συμπόνια κήπων

παιδικής ζωγραφιάς

μικρά πινέλα απαλά με απόθεσαν

πάνω στο χώμα της στοργής.

Λέω λοιπόν εδώ να μείνω!

Άσε που βαρέθηκα να απουσιάζω

από τους γάμους μου.

Και αν ρίχνω άγνωστες πόλεις

στο φαί τα βράδια

είναι για εκείνα τα έρμα πεινασμένα φεγγάρια.

Ρούλα Καστρινάκη, «Τσάι γιασεμί».


 

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΡΟΥΧΑ

Στη γιαγιά «Ζωίτσα»

Οι γυναίκες με τα μαύρα ρούχα,

οι γυναίκες με τα μαύρα μαντήλια,

οι γυναίκες σκοτεινές σκιές

πάνω σε στέγες καφενείων,

οι γυναίκες με τα μαύρα μάτια,

οι γυναίκες με τα μαύρα δόντια,

οι γυναίκες κοριτσάκια παλιά,

διαντσέτα από Βυζάντιο και ασβέστη.

τα κοριτσάκια που έγιναν μαύρες γυναίκες

και κλαίνε στους γάμους

και στους θανάτους

επ΄ευκαιρία.

τα κοριτσάκια

που έγιναν μαύρες ιδέες

με κυνηγούν.

Χώνουν ρεβίθια στο στρώμα της ηδονής

τις ξεραμένες καρδιές τους.

Ρουλα Καστρινακη «τσάι γιασεμί»


ΣΑΝ ΦΙΔΙ ΠΟΥ ΔΑΓΚΩΝΕΙ ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ

Κάποια στιγμή θα αναρωτηθείς:

πως και δεν την αγάπησα;

έστω για πάντα

στη σκιά του μικροδάσους της μασχάλης της

κάτω από τα φιλόδενδρα τα παθοφόρα.

Πως και δεν την αγάπησα;

Πως και δεν την αγάπησα

λιγάκι μέχρι θανάτου

στον πορφυρό της κόλπο τον σκεπτόμενο.

Πως και δεν την αγάπησα;

Ή μήπως την αγάπησα δεμένος στο κατάρτι

σε πλεύση φόβου μυθικής σαγήνης;

Ή μήπως την αγάπησα ερήμην της

σε εξερευνήσεις και εφευρέσεις

εξαργυρώνοντας έτσι το φιλί

κάθε ωραίας κοιμωμένης;

Ή μήπως την αγάπησα απεγνωσμένα

σαν πόστερ εφηβικού δωματίου.

Βουτηγμένη σε άρωμα φτηνών τσιγάρων

και ιδρώτα μπουκαλιού αναψυκτικών,

ευάλωτη και σπαθάτη επάνω στην μοτοσικλέτα,

πιτσιλισμένη σπέρμα αγοριών.

Ή μήπως την αγάπησα εκ του ασφαλούς,

θεατής της αγκαλιάς του άνδρα με το μαλακό κορμί,

του άνδρα με το σκληρό κορμί;

να τρώει στην κουζίνα,

να θηλάζει τα μωρά της παντού

και να στοχάζεται ανελέητα.

Ή μήπως την αγάπησα λειψά

και αυτή- η γυναίκα που αγαπώ-

κάπου σκορπάει τη ζωή της

σαν σκόνη σουλφαμίνης-με νοτιά-

επάνω σε πληγές που ανοίγει ζώντας

σε φαύλο κύκλο

όπως το φίδι που δαγκώνει την ουρά του.

Ρούλα Καστρινάκη «τσάι γιασεμί»


ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΓΚΡΕΤ

Στο Gallus Zentrum

Ίσως ήταν πολεμίστρα,

η Χέλγκα,

περήφανη καβαλάρισσα

των σμαραγδένιων δασών του Θρύλου,

εκτοπισμένη σε βόρειες μνήμες

εργατικών προαστίων.

Ή, μόνο μια λιβελλούλη,

η Ουλρίκε,

ξανθιά ταξιθέτρια

της ¨Όπερας των Σιδηροδρόμων,

με ένα φωτάκι μωβ στο μέτωπο,

κόσμημα της αιθαλομίχλης.

Ίσως πάλι αντάρτισσα.

η Αριάδνη,

αυτοεξόριστη των νησιών του Λαβυρίνθου,

ξεπαγιασμένη στον περίπλου της μοναξιάς,

ντυμένη μόνο με ένα μίτο.

Η κάποια στρατευμένη δίχως υπόσταση,

η καλοκαιρινή γυμνή

του εφιάλτη των αρρενωπών,

η υποβόσκουσα

με ένα ματωμένο μαστό στο χέρι.

Ίσως αλίμονο ήταν η δικιά μας

η αναπόφευκτα πνιγμένη,

σιωπηλή και ροζ Μάργκρετ των μπουκαλιών.

αυτή που όταν τελείωνε η δικαιοσύνη

και στέρευαν οι κάνουλες στο γκέτο Γκάλλους

εγέμιζε τα μπυρομπούκαλα

με αίμα ονείρων κοριτσιού καλών αστών.

Ρούλα Kαστρινάκη «τσάι γιασεμί»


Η Ρούλα Καστρινάκη γεννήθηκε στην παλιά πόλη των Χανίων. Παιδί ονειρεύτηκε να κάνει την ζωή της ποίημα. Δύο δεκαετίες περιπλανήθηκε ανά τον κόσμο ώσπου να επιστρέψει στην αφετηρία της. Έζησε Αθήνα, Παρίσι, Φραγκφούρτη.

Έκφραση της ανησυχίας της είναι οι διαδοχικές μεταναστεύσεις, οι διαφορετικές σπουδές (σχέδιο, κοινωνιολογία, γλώσσες) καθώς επίσης η ενεργή συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά κινήματα ( φοιτητικό-γυναικείο-μεταναστευτικό-οικολογικό).

Το ποιητικό της έργο είναι βαθιά επηρεασμένο από τα χρόνια της περιπλάνησης αλλά και από την Κρητική καταγωγή της την οποία φέρει σαν οικόσημο πάνω στο οποίο είναι χαραγμένο ένα λαμπρό νησί που ταξιδεύει απομονωμένο στο χρόνο και στα κύματα της Μεσογείου θάλασσας.

Είναι κατά κύριο λόγο έργο Νόστου, κοινωνικής αλληλεγγύης, προσπάθειας ενοποίησης των χώρων κέντρου και περιφέρειας, προσκύνημα στις ομορφιές του κόσμου και τέλος μιας διαφορετικής εκτίμησης της πάλης των δύο φύλλων.

Τα ποιήματα που δημοσιεύονται εδώ είναι από την ποιητική συλλογή :

«τσάι γιασεμί» Αθήνα 1995, εκδόσεις Μέδουσα.