Γράφει η Βέρα Σιατερλή
Η Γερμανίδα επαναστάτρια Sophie Scholl ήταν η κόρη της Magdalena Müller και του φιλελεύθερου πολιτικού Robert Scholl, ενός ένθερμου πολέμιου των Ναζί. Γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1921.
Το 1932, η Sophie Scholl παρακολουθούσε μαθήματα σε Γυμνάσιο θηλέων. Στην ηλικία των δώδεκα, επέλεξε να ενταχθεί στην οργάνωση Bund Deutscher Mädel (Ένωση Γερμανών Νεανίδων), όπως οι περισσότερες από τις συμμαθήτριές της, αλλά ο αρχικός ενθουσιασμός της σταδιακά εξανεμίστηκε και τη θέση του πήρε η κριτική. Γνώριζε τις ιδέες και τις πολιτικές διαφωνίες του πατέρα της, των φίλων, και επίσης μερικών δασκάλων της. Στην πορεία οι πολιτικές θέσεις είχαν γίνει ένα βασικό κριτήριο στην επιλογή των φίλων της και τις συναναστροφές της. Η σύλληψη το 1937 των αδελφών και των φίλων της για συμμετοχή στο γερμανικό Κίνημα Νεολαίας , χαράχτηκε βαθειά μέσα της και έπαιξε σημαντικό ρόλο την μετέπειτα στάση της.
Είχε ταλέντο στο σχέδιο και τη ζωγραφική και τότε ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με κάποιους από τους αποκαλούμενους από το Ναζιστικό καθεστώς «εκφυλισμένους»* καλλιτέχνες. Άπληστη σαν αναγνώστρια, ανέπτυξε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία και τη θεολογία.
Την άνοιξη του 1940, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά, έτσι επέλεξε να εργαστεί σαν νηπιαγωγός στον παιδικό σταθμό του ιδρύματος Fröbel Institute στο Ulm-Söflingen. Επίσης είχε επιλέξει αυτή την εργασία σε παιδικούς σταθμούς, ελπίζοντας ότι θα αναγνωριζόταν ως εναλλακτική υπηρεσία σε Reichsarbeitsdienst (Εθνική Υπηρεσία Εργασίας), ένα προαπαιτούμενο για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Την άνοιξη το 1941 εξέτισε το υποχρεωτικό εξάμηνο εργασίας στη βοηθητική πολεμική υπηρεσία ως νηπιαγωγός του βρεφικού σταθμού στο Blumberg. Η σκληρή πραγματικότητα που αντιμετώπισε στη θητεία της υποχρεωτικής εργασίας, την ώθησε να συλλογιστεί πολύ πάνω στην πολιτική κατάσταση καθώς επίσης και να αρχίσει παθητική αντίσταση.
Το Μάιο του 1942, εγγράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου ως φοιτήτρια βιολογίας και φιλοσοφικής. Ο αδελφός της Hans, που φοιτούσε στην ιατρική εκεί, την γνώρισε στους φίλους του. Οι φίλοι αυτοί ήταν γνωστοί για τις πολιτικές πεποιθήσεις τους, αρχικά τους έσμιξε η κοινή αγάπη για την τέχνη, τη μουσική, τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, και τη θεολογία. Η πεζοπορία στα βουνά, το σκι, και η κολύμβηση ήταν επίσης σημαντικές δραστηριότητες που αγαπούσε και οργάνωνε μαζί η παρέα αυτή. Συχνά παρακολουθούσαν από κοινού συναυλίες, παιχνίδια και διαλέξεις. Κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών το 1942, η Σόφι Scholl έπρεπε να εκτίσει την πολεμική υπηρεσία σε εγκαταστάσεις μεταλλουργείων στην Ulm. Συγχρόνως, ο πατέρας της εξέτιε ένα χρόνο φυλάκισης για αρνητικό σχόλιο κατά του Χίτλερ σε έναν κρατικό υπάλληλο.
Η Σόφι Scholl υπήρξε ιδρυτικό μέλος της μη-βίαιης αντι-ναζιστικής ομάδας αντίστασης “Τhe White Rose”, η οποία υποστήριζε την αντίσταση ενάντια στο καθεστώς του Χίτλερ, μέσα από ανώνυμα φυλλάδια και μια εκστρατεία γκράφιτι.
Ο βασικός πυρήνας της οργάνωσης εκτός από την Σόφι και Χανς Σολ, ήταν η ομάδα από το πανεπιστήμιο: Άλεξ Σμόρελ, Βίλι Γκραφ, Κρίστοφ Προμπστ, Ίνγκε Σολ, Τράουτε Λάφρεντζ, Καταρίνα Σύντεκοπφ, Λιζελότε Μπερντλ, Φαλκ Χάρνακ και ο καθηγητής φιλοσοφίας Κουρτ Χούμπερ. Τα μέλη της οργάνωσης υποκινούνταν από ανθρωπιστικά και πνευματικά κίνητρα, απέρριπταν το φασισμό και το μιλιταρισμό και πίστευαν σε μια ενωμένη Ευρώπη, στην οποία θα κυριαρχούσε η αποδοχή και η δικαιοσύνη.
Το Λευκό Ρόδο ήταν αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στη ναζιστική Γερμανία από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι το Φεβρουάριο του 1943. Στο διάστημα αυτό, τα μέλη της, που ήταν κυρίως φοιτητές και φοιτήτριες, τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα και έριξαν στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου έξι φυλλάδια, με τα οποία προσπάθησαν να αφυπνίσουν το γερμανικό λαό και να τον ξεσηκώσουν κατά του ναζιστικού καθεστώτος.
Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943, η Σόφι Σολ και ο αδελφός της Χανς πήγαν με μια τσάντα γεμάτη με αντίτυπα του έκτου φυλλαδίου στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου και τα έριξαν, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, στους διαδρόμους του κτιρίου. Φεύγοντας, είδαν ότι είχαν ξεμείνει μερικά φυλλάδια ακόμη στην τσάντα και επέστρεψαν στην εσωτερική αυλή του Πανεπιστημίου για να τα ρίξουν και αυτά. Τότε τους είδε όμως ο φύλακας και έτσι συνελήφθησαν από την αστυνομία. Ανακρίθηκαν από την Γκεστάπο και μέσα σε τέσσερις ημέρες καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στη συνέχεια, συνελήφθησαν και άλλα μέλη της οργάνωσης. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο δια αποκεφαλισμού η Σόφι Σολ (22 χρονών), ο αδερφός της Χανς (25 χρονών) και ο Κρίστοφ Προμπστ (24 χρονών). Ο Άλεξ Σμόρελ (26 χρονών) και ο καθηγητής Χούμπερ (50 χρονών) εκτελέστηκαν επίσης δια αποκεφαλισμού στις 13 Ιουλίου του 1943 ενώ ο Βίλι Γκραφ (25 χρονών) στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Αντίγραφα του φυλλαδίου, που είχε τίτλο: «Το μανιφέστο των φοιτητών του Μονάχου», βγήκαν λαθραία έξω από τη χώρα και εκατομμύρια από αυτά ρίχτηκαν από αέρος, πάνω από τη Γερμανία, από τις συμμαχικές δυνάμεις, αργότερα την ίδια χρονιά.
Η ιστορία της έγινε το θέμα μιας Γερμανικής ταινίας διάρκειας 117′, που πήρε την Αργυρή Άρκτο σκηνοθεσίας και γυναικείας ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2005. Σκηνοθεσία Μαρκ Ρόθεμουντ με τους: Γιούλια Γιεντς, Αλεξάντερ Χελντ, Φαμπιάν Χίρνικς
Sophie Scholl – Οι Τελευταίες Μέρες
*Το 1937 οι Ναζί κατάσχεσαν εκατοντάδες πίνακες μοντέρνας τέχνης Γερμανών και Αυστριακών καλλιτεχνών, αλλά αντί να τους κάψουν όπως έκαιγαν τα βιβλία, αποφάσισαν να τους εκθέσουν σε μια τεράστια έκθεση με τίτλο Εκφυλισμένη «Τέχνη», εκθέτοντάς τους στη δημόσια περιφρόνηση, ως «Εκφυλισμένη εβραιοκομμουνιστική Τέχνη που ντροπιάζει τον ένδοξο λαό της Γερμανίας» όπως έγραφαν ο τύπος της εποχής. Η μεγάλη αυτή έκθεση στο Μόναχο περιείχε εκατοντάδες αριστουργήματα τα οποία ήταν κρεμασμένα με τρόπο (επίτηδες) χαοτικό – με σκοπό να γελοιοποιηθούν ενώ δίπλα τους υπήρχαν απαξιωτικές λεζάντες.
ΠΗΓΗ: en.wikipedia.org, el.wikipedia.org, athinorama.gr