Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή στα 91 της χρόνια, από καρκίνο, στο σπίτι της και ανάμεσα στον γιο και τα εγγόνια της, αυτή η αξιοθαύμαστη γυναίκα, που αγωνίστηκε για τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα αλλά και για τα γυναικεία δικαιώματα όλη της τη ζωή. Ακόμα και πριν ένα χρόνο, στις 20 Αυγούστου 2014, συνελήφθη για τελευταία φορά σε μαζική διαμαρτυρία στην περιοχή του Φέργκιουσον, για το φόνο νεαρού μαύρου από την αστυνομία.
Ήταν μια διεθνώς αναγνωρισμένη γυναίκα, που την θαύμαζαν και την σέβονταν άνθρωποι που αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη σε όλο τον κόσμο.
Γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1924 στην Γερμανία και την περιοχή της Βάδης Βουτεμβέργης, από Εβραίους γονείς. Το 1938 οι γονείς της κατάφεραν να της βγάλουν χαρτιά για να φύγει από τη Γερμανία με παιδικό διαβατήριο. Η ίδια έλεγε ότι με αυτή τους την πράξη της έδωσαν τη ζωή για δεύτερη φορά. Πήγε στην Αγγλία όπου την ανέλαβαν και την φρόντισαν καλοπροαίρετοι άγνωστοι.
Οι γονείς της, παππούδες, γιαγιάδες, σχεδόν όλοι οι θείοι και θείες, ξαδέρφια, χάθηκαν στο ολοκαύτωμα.
Επέστρεψε στη Γερμανία το 1945 οπότε δούλεψε στην Πολιτική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Εντάχθηκε στους Γιατρούς της Νυρεμβέργης που είχαν επιφορτιστεί με τη δίκη, το 1946, ως αναλύτρια ερευνών.
Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1948. Μαζί με τον σύζυγό της μετακινήθηκαν στο Σαιντ Λούις, στις αρχές της 10ετίας του 1960, όπου άρχισε εθελοντική συμμετοχή στην τοπική επιτροπή “Ελευθερία της Αντίστασης”, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που ασχολείτο με την αξιοπρεπή στέγαση και τη σχετική νομοθεσία. Στην οργάνωση αυτή δούλεψε για πολλά χρόνια ως εθελόντρια, ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου και τελικά γενική διευθύντρια μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Κατά τη δεκαετία του 1980 δούλεψε ως σύμβουλος σε μια οργάνωση που υποστήριζε άτομα για άδικες διακρίσεις στην εργασία. Ως ακτιβίστρια με γενικότερη θεώρηση των πραγμάτων, κατήγγειλε τον πόλεμο στο Βιετνάμ, τον βομβαρδισμό της Καμπότζης και τις περιοριστικές πολιτικές των ΗΠΑ για τη μετανάστευση. Υποστήριξε τους boat people (τους εκτοπισμένους σε πλοία) από την Αιτή, και επίσης τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών. Μετά τη σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα, ξεκίνησε τη θαρραλέα και οραματική δουλειά της για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Hedy συνέχισε να υποστηρίζει έναν πιο ειρηνικό κόσμο και το 2002 αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Συνασπισμού “Αντί για Πόλεμο” (Instead of War). Μεγάλο μέρος της δράσης της επικεντρώθηκε στις προσπάθειες να τερματιστεί η κατοχή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ. Ίδρυσε το τμήμα της διεθνούς οργάνωσης “Γυναίκες στα Μαύρα” στο Σαίντ Λούις και ήταν συνιδρύτρια της Επιτροπής Αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη του Σαίντ Λούις, και του τμήματος του Σαίντ Λούις της οργάνωσης “Εβραϊκές φωνές για την Ειρήνη”. Ταξίδεψε πολλές φορές στην Δυτική Όχθη, αρχικά ως εθελόντρια του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης και πολλές φορές ως υπερασπίστρια-μάρτυρας των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Προσπάθησε πολλές φορές να ταξιδέψει με το στολίσκο της Ελευθερίας για τη Γάζα και μια φορά πήγε στην Πορεία της Ελευθερίας της Γάζας.
Ήταν μέλος του Μουσείου του Ολοκαυτώματος του Σαιντ Λούις και έδινε αμέτρητες διαλέξεις σε σχολεία και εκδηλώσεις για τις εμπειρίες του ολοκαυτώματος. Μοιράστηκε τις εμπειρίες της από το ολοκαύτωμα με τους νέους, ως ειδική ομιλήτρια στην Missouri Scholars Academy για δύο δεκαετίες. Έλαβε μέσα σ’ αυτό το μεγάλο διάστημα της δράσης της πλήθος επαίνων και τιμητικών διακρίσεων για την ενθουσιώδη και συστηματική υπηρεσία της στην επιδίωξη της δικαιοσύνης.
Η Hedy είχε στο πλάι της τον τελευταίο δύσκολο καιρό το γιό της Howard (Terry) Epstein, και τις δύο εγγονές της Courtney και Kelly. Είχε αμέτρητους φίλους και φίλες στην πόλη της και σε όλο τον κόσμο, που θα την θυμούνται.
Βλ. παλιότερο δημοσίευμα του Μωβ, Αυγούστου 2014.
https://tomov.gr/?s=hedy+epstein