Συντάσσει η Βέρα Σιατερλή
Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.
Σε παγκόσμιο επίπεδο περίπου 90 εκατ. ζευγάρια αντιμετωπίζουν πρόβλημα σύλληψης ή δεν έχουν αποκτήσει έστω και ένα παιδί. Σύμφωνα με στοιχεία της Assisted Conception Taskforce (ACT) 1 στα 6 ζευγάρια παγκοσμίως αντιμετωπίζει πρόβλημα σύλληψης μέσα στους 12 πρώτους μήνες προσπάθειας να συλλάβει. Παρόλο που υπάρχουν διάφοροι απλοί και αποτελεσματικοί τρόποι αύξησης των πιθανοτήτων σύλληψης ένα ποσοστό περίπου 94% δεν λαμβάνουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Ειδικότερα, το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, από φόβο μήπως διαγνωστεί ότι πάσχουν από στειρότητα. Επιπλέον, περίπου το 9% των ζευγαριών που ζητούν βοήθεια στην πορεία εγκαταλείπουν την προσπάθεια καθώς βρίσκουν την όλη διαδικασία περίπλοκη και δύσκολη. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ένα ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται. Στις δυτικές κοινωνίες η υπογονιμότητα αγγίζει το 12%, ενώ στη χώρα μας, καθώς δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία υπολογίζεται στο 15%.
Τα ανωτέρω επιδημιολογικά στοιχεία, τα οποία αναδεικνύουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα, οδήγησαν ειδικούς σε θέματα αναπαραγωγής απ’ όλο τον κόσμο να συνασπισθούν και να αναλάβουν δράση, στοχεύοντας στη σωστή ενημέρωση των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανεξάρτητη αυτή διεθνής πρωτοβουλία, ονομάστηκε ACT και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων.
Στην Ελλάδα, καταξιωμένοι επιστήμονες, γνωρίζοντας ότι τα περίπου 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας και ο ευρύτερος κοινωνικός τους περίγυρος έχουν ανάγκη υπεύθυνης ενημέρωσης και καθοδήγησης, προχώρησαν στη δημιουργία της ACT HELLAS. Η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International για την ενημέρωση των πελατών πόσο-θέλω-το-δικό-μου-παιδί.
Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που γεννήθηκε στη Βρετανία το πρώτο «παιδί του σωλήνα», η Λουίζ Μπράουν… Από εκείνη τη στιγμή ως σήμερα έχουν γεννηθεί πάνω από 1.500.000 παιδιά σ’ όλο τον κόσμο χάρη στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Ωστόσο οι τεχνολογίες είναι μια οργανωμένη μέθοδος των «ισχυρών» μέσα από την οποία επιτυγχάνεται η ένταση και επέκταση της ανθρώπινης εργασίας. Με άλλα λόγια ο καπιταλισμός μέσα από τις τεχνολογίες επανεγκαθιδρύει την κυριαρχία του τροποποιώντας (και με τη βία ακόμη) τις κοινωνικές σχέσεις σε σχέσεις εκμετάλλευσης της εργασίας. Η περίπτωση των τεχνολογιών εξωσωματικής γονιμοποίησης είναι ακριβώς αυτό, μία μέθοδος εκμετάλλευσης που αφορά τη βιολογική αναπαραγωγή. Είναι γεγονός ότι το πάντρεμα της υψηλής τεχνολογίας με τη μαύρη οικονομία και το δουλεμπόριο δείχνει τα δόντια του.
Η οργανωμένη εδώ και κάποια χρόνια τεχνολογία εκμετάλλευσης που έχει στηθεί γύρω από την τεχνητή αναπαραγωγή, έχει δώσει στην Ελλάδα τα πανευρωπαϊκά πρωτεία της υπ’ αριθμόν ένα χώρας-παράδεισου εξωσωματικής γονιμοποίησης (μαζί με την Ισπανία και την Κύπρο). Ήδη από το 2011 με ένα σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε ήρθαν στο φως στοιχεία ιδιαίτερα ανατριχιαστικά: Ένας έλληνας γιατρός (η νέα φιγούρα του γιατρού σωματέμπορου) που ήταν γνωστός στους «κοσμικούς κύκλους», καθώς εκτός από την ιδιωτική του κλινική συνεργαζόταν με το ιδιωτικό μαιευτήριο Ιασώ συνελήφθη στα τέλη του Σεπτέμβρη 2011 μαζί με κύκλωμα μαστροπών που εξέδιδαν γυναίκες από τη Βουλγαρία. Η σύλληψή τους έγινε με την κατηγορία ότι εμπορεύονταν ωάρια εκδιδόμενων γυναικών. Κοινώς υπέβαλαν τις γυναίκες σε ορμονοθεραπείες, κατόπιν αφαιρούσαν τα ωάριά τους έναντι αμοιβής, (που κατέληγε στην τσέπη των νταβατζήδων), τα οποία ωάρια πωλούνταν στη συνέχεια μέσω της κλινικής που ανήκε στον γυναικολόγο σε «άτεκνα ζευγάρια».
Αυτή η τεχνολογία εκμετάλλευσης δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Έχει διεθνείς διαστάσεις.. Η Ελλάδα κατέχει την προνομιακή θέση στον τομέα του εμπορίου ωαρίων, όπως και στον ευρύτερο τομέα της οικονομίας που θα μπορούσε να ονομάζεται «αναπαραγωγικό εμπόριο», και «αναπαραγωγικός τουρισμός».
Οι αναπαραγωγικές ιατρικές τεχνολογίες, τοποθετούν το ζήτημα σε ένα επίπεδο έξω από τις σχέσεις εξουσίας που υπάρχουν στον κόσμο που ζούμε (όταν αντιθέτως, οι τεχνολογίες για τις οποίες μιλάμε αποτελούν ιστορικά προϊόντα, αυτών ακριβώς των σχέσεων εξουσίας). Τις εμφανίζουν δηλαδή μαζί με την επιστήμη που τις παράγουν ως αντικειμενικές. Υπονοούν ότι τους γίνεται κακή χρήση, η οποία στα χέρια «των καλών» μπορούν να προχωρήσουν την ανθρωπότητα μπροστά. Δεν πρόκειται για ηθικολογίες οι οποίες ελλοχεύουν συνήθως σε περιπτώσεις όπου εμπλέκονται τομείς υψηλής τεχνολογίας. Η λεγόμενη «δωρεά ωαρίων» δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει και «δωρεά οργάνων». Αντίθετα υπάρχει το εμπόριο ωαρίων και οργάνων. Καμιά δεν δωρίζει τα ωάρια ή τη μήτρα της για αλτρουιστικούς λόγους. Αντίθετα τα πουλάνε για να ζήσουν. Το πόση βία, καταναγκασμό ή όχι υφίστανται σε αυτή τη διαδικασία σχετίζεται με τη διατίμησή τους στον πλανητικό καταμερισμό εργασίας και την σκληρότητα των όρων επιβίωσής τους. Αφορά ωάρια (δηλαδή γυναίκες) με το τσουβάλι, κλινικές με το τσουβάλι (60 κλινικές σ’ όλη τη χώρα, οι περισσότερες στον κόσμο αναλογικά με τον πληθυσμό), πελάτες πόσο-θέλω-το-δικό-μου-παιδί με το τσουβάλι, φράγκα με το τσουβάλι!
Πρόκειται λοιπόν για υποκείμενα ταξικά προσδιορισμένα. Οι κλινικές και οι γιατροί τους που αναλαμβάνουν την «τεχνική» διεκπεραίωση της αναπαραγωγής, δεν κάνουν μόνο αυτό: οφείλουν να έχουν σε ετοιμότητα γενετικό υλικό έτοιμο προς χρήση για τους πελάτες τους. Πράγμα το οποίο σημαίνει πως πρέπει να έχουν πρόσβαση σε πληθυσμούς γυναικών στους οποίους έχει εξασφαλιστεί εκ των προτέρων η εμπορευσιμότητα της ικανότητας τους να παράξουν αυτό το γενετικό υλικό. Αυτό δεν είναι ζήτημα τεχνικό αλλά πολιτικό. Οι πελάτες πόσο-θέλω-το-δικό-μου-παιδί, δεν είναι τίποτα κακομοίρηδες. Έχουν λεφτά, είναι λευκοί, έχουν επιλογές. Είναι ταξικά προσδιορισμένοι.
Το γενικό σχήμα αυτού του καπιταλιστικού τομέα της οικονομίας που απογειώθηκε οικονομικά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, προκειμένου να δείξουμε αφενός ότι το θαύμα του παιδιού του σωλήνα, αυτό δηλαδή που χαιρετίστηκε ως πρόοδος της γενετικής ιατρικής και της τεχνολογίας (τιμήθηκε και με Νόμπελ), δεν ήταν παρά ένα ακόμη βήμα προς την ανακατασκευή του συνόλου της βιολογικής αναπαραγωγής. Μια τεχνολογία-χρυσωρυχείο, οι διαστάσεις της οποίας σήμερα φωτίζουν ικανοποιητικά, το νέο βιοτεχνολογικό παράδειγμα στην αναπαραγωγή. Νέες σχέσεις εκμετάλλευσης νέα υποκείμενα, νέοι τρόποι αντίληψης της αναπαραγωγής, να μερικές από τις διαστάσεις αυτού του φαινόμενου που βλέπουμε σήμερα. Το γεγονός ότι πάνω σε αυτό το νέο φαινόμενο αρθρώνονται η μαφίες και τα οργανωμένα κυκλώματα διακίνησης ανθρώπων, δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως καρκίνωμα που προέκυψε στον υγιή κατά τα άλλα κορμό της τεχνητής αναπαραγωγής, αλλά ως τη βίαιη διαδικασία υπαγωγής των κοινωνικών σχέσεων στη νέα οικονομία της εκμετάλλευσης και ανακατασκευής της βιολογικής αναπαραγωγής. Παράδειγμα: οι σύγχρονες τεχνολογίες αναπαραγωγής απαιτούν ωάρια και δανεικές μήτρες. Πολλά ωάρια και πολλές δανεικές μήτρες. Πώς μπορεί να εξασφαλιστεί σήμερα η διαρκείς προμήθειά τους, από τη στιγμή που οι κοινωνικές σχέσεις γύρω από την αναπαραγωγή είναι οριοθετημένες σε παλιούς τρόπους αντίληψης; Πώς θα βρεθούν εκείνοι οι πληθυσμοί γυναικών που θα στελεχώσουν τις ανάγκες των νέων μεθόδων αναπαραγωγής; Η απάντηση που δίνεται σήμερα είναι αυτή: με τη βία. Το απαραίτητο συστατικό σε κάθε νέο καπιταλιστικό κύκλο συσσώρευσης. Ακριβώς τέτοιος είναι ο ρόλος των μαφιών, του οργανωμένου εγκλήματος, τέτοια είναι η χρησιμότητά τους: ότι μπορούν δηλαδή και αναλαμβάνουν την δια της βίας την υπαγωγή μιας περιοχής των κοινωνικών σχέσεων στο νέο παράδειγμα. Αυτό αναπόφευκτα σημαίνει την βίαιη κατασκευή νέων υποκειμένων: τις «δότριες» ωαρίων, τις γυναίκες που μισθώνουν τη μήτρα τους κ.ο.κ.
Χαρτογράφηση της εκμετάλλευσης
Αν δούμε πως έχει το εμπόριο ωαρίων στον παγκόσμιο χάρτη θα φανεί καλύτερα αυτό στο οποίο αναφερόμαστε. Από τη μια πλευρά έχουμε χώρες όπως ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία δηλαδή εν γένει χώρες της δύσης και της δυτικής βόρειας Ευρώπης, αλλά και Ελλάδα Κύπρος Ισραήλ. Αυτές είναι οι χώρες καταγωγής των πελατών (των άτεκνων ζευγαριών όπως και των πορνοπελατών του σεξοτουρισμού). Στην άλλη πλευρά έχουμε τις χώρες στις οποίες ζουν οι πληθυσμοί των γυναικών που στελεχώνουν με τη βία το νέο παράδειγμα, πχ.: Μολδαβία, Ουκρανία, Ρωσία, Βουλγαρία, Ρουμανία. Φιλιππίνες, Ινδία, Ταϋλάνδη, Βραζιλία. Γνωρίζουμε ήδη τις διαστάσεις που έχουν πάρει τα εγκληματικά δίκτυα εκμετάλλευσης, στις δεύτερες αυτές χώρες ειδικά στον τομέα της πορνείας και του σεξοτουρισμού. Γνωρίζουμε ήδη ότι τα δίκτυα αυτά κατέχουν την εμπειρία, την ειδίκευση και τις μεθόδους πειθάρχησης των γυναικών στην οικονομία της σεξουαλικής αγοράς, συστατικά επίσης απαραίτητα για τη συσσώρευση που απαιτεί η νέα οικονομία της αναπαραγωγής. Το βάθος της εμπειρίας αυτών των δικτύων -για να έχουμε μια χοντρική εικόνα- φτάνει στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Τότε ήταν που τέθηκαν οι βάσεις, οι υποδομές που αργότερα απογείωσαν τον σεξοτουρισμό και την καταναγκαστική πορνεία. Τότε επίσης άρχισε να στήνεται το εμπόριο βρεφών που βαφτίστηκε «υιοθεσία», αλλά και το εμπόριο οργάνων. Σ’ αυτές ακριβώς τις περιοχές «ανθίζει» σήμερα και ο αναπαραγωγικός τουρισμός: η αγοραπωλησία ωαρίων η δανεικές μήτρες κλπ.
Στην Ελλάδα πάλι την άκρη του νήματος θα την βρούμε μέσα στην περιοχή της καταναγκαστικής πορνείας. Τα δίκτυα πορνολόγησης γυναικών, ξεκίνησαν την δεκαετία του ’80 τα πρώτα τους βήματα, για να μετατραπούν σε πλήρως συγκροτημένα δίκτυα την δεκαετία του ’90, στη διάρκεια της οποίας διακίνησαν και έριξαν στην αγορά του σεξ, γύρω στις 80.000 γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη. Σήμερα καθώς έχουν περάσει πολλά χρόνια από εκείνα τα πρώτα βήματα, τα δίκτυα αυτά έχουν γιγαντωθεί τόσο, εξειδικευθεί και δεθεί με το «νόμιμο» κόσμο, (δικηγόρους, γιατρούς μπάτσους, πελάτες, κλπ) ώστε να είναι σε θέση να στρατολογούν γυναίκες για νέες «υπηρεσίες» όπως είναι πχ. το εμπόριο ωαρίων. Η Ελλάδα βρέθηκε σε προνομιακή θέση για την παροχή τέτοιων υπηρεσιών για τον ίδιο λόγο που μετατράπηκε σε τόπο εντατικής σεξουαλικής βιομηχανίας: επειδή βρίσκεται κοντά σε κείνα τα γυναικωρυχεία που «γενετικά» πληρούν χαρακτηριστικά αρκετά προσοδοφόρα στη νέα αυτή οικονομία. Οι ψηλές ξανθές ανατολικοευρωπαίες διαφημίζονται ανοιχτά από τις σχετικές κλινικές ως οι κότες που γενούν τα χρυσά αυγά. Ας σημειωθεί επιπλέον ότι δεν μιλάμε μόνο για την Αθήνα. Κλινικές εξωσωματικής έχουν ξεφυτρώσει στην Κρήτη, την Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη πόλεις που έχουν φωτογραφηθεί σε δημοσιεύματα στο πρόσφατο παρελθόν, ως περιοχές όπου γίνεται εμπόριο ωαρίων.
Επομένως αν η ανεξάρτητη διεθνής πρωτοβουλία, ACT που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων και την δημιουργία της ACT HELLAS στην Ελλάδα προχωρούν στην υπεύθυνη ενημέρωση και καθοδήγηση των υπογόνιμων ζευγάριων, (πελατών πόσο-θέλω-το-δικό-μου-παιδί), από το βήμα του Μωβ καταγγέλλουμε τη κρυμμένη πλευρά του ίδιου νομίσματος.
ΠΗΓΕΣ: http://www.sansimera.gr/, http://iatrica.gr/el, http://www.antifascripta.net/LinkClick.aspx?fileticket=0QUjM22gvuA%3D&tabid=81