Ο Κάστρo περιτρυγιρισμένος από γυναίκες. Φωτό με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων εικόνων Hulton Getty
Γράφει η Βέρα Σιατερλή
Η εξουσία ανέκαθεν μαγνήτιζε. Γύρω από μια «προσωπικότητα μύθο» όπως ο κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο συνωστίζονταν τα εφηβικά όνειρα αρκετών γενεών και οι πλατωνικοί έρωτες πολλών κοριτσιών και γυναικών. Ο ερωτισμός προς τον ηγέτη είναι ένα συχνό φαινόμενο. Η επανάσταση από μόνη της είναι Έρωτας! Ο μεγάλος επαναστάτης –ηγέτης Φιντέλ Κάστρο που κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο εκατομμυρίων αριστερών του κόσμου και μάλιστα «κάτω από τη μύτη των ΗΠΑ» συμπύκνωνε τον γενικότερο εκστασιασμό μας και την λατρεία του γυναικείου φύλου.
Σε πόσες όμως μπορούσε να «ανήκει» ο Φιντέλ Κάστρο; Σε καμιά; Κι εκείνος, είχε δικαίωμα να «ανήκει» σε μία και τη μόνη ή ένας «μύθος» καταδικάζεται να είναι ανέραστος για να βρίσκεται στο απυρόβλητο για να μη χάνει τη δημοτικότητά του; Προφανώς όπως και με τους ορθόδοξους ιερείς, αν ο γάμος έχει τελεστεί πριν το χρίσμα είναι αποδεκτός. Δηλαδή ο γάμος του με την Μίρτα Ντίαζ-Μπαλάρτ το 1948, ο οποίος προηγείται της μυθοποίησής του, γίνεται αποδεκτός στην συνείδηση του θηλυκού κοινού ως αναπόφευκτο κακό.
Ποιά ήταν η ηθική της εποχής; Τόσο ο αστικός συντηρητισμός όσο και ο θρησκευτικός πουριτανισμός μεσουρανούσαν. Οι κουμουνιστές και αριστεροί ηγέτες/ηγέτιδες, έπρεπε να παίζουν και το ρόλο του πρότυπου, θα έπρεπε να έχουν απόλυτα συντηρητική συμπεριφορά για να μην «δίνουν δικαιώματα» στους πολιτικούς τους αντίπαλους που σαν «γεράκια» καραδοκούσαν αδιάλειπτα να κατασπαράξουν οποιονδήποτε/αδήποτε θα ενέδιδε σε «ανηθικότητες» κρίνοντας την προσωπική-ερωτική στάση σαν δείγμα γραφής πολιτικής συμπεριφοράς και εκθέτοντας έτσι το συγκεκριμένο πρόσωπο. Από την άλλη η επαναστατικότητα των εξεγερμένων πάντα διεκδικούσε και την απελευθέρωση των σχέσεων ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις, τις φυλές, τις ηλικίες τις γαμήλιες δεσμεύσεις, τα κλισέ τέλος πάντων των εκάστοτε κοινωνικών συμβολαίων που σαν στενοί κορσέδες περιόριζαν τις σχέσεις των ανθρώπων και την ερωτική τους συνεύρεση. Η επιδίωξη ήταν η κατάργηση. Όταν καταργούνται όμως κανόνες, κάποιοι καινούριοι θα πρέπει να μπαίνουν στη θέση τους, που δίνουν ελευθερίες χωρίς να καταστρατηγούν δικαιώματα. Κάτι τέτοιο ή δεν απασχόλησε καθόλου τους ηγέτες της εποχής ή θεωρήθηκε απλώς «ψιλά γράμματα», άχρηστη «αστική νοοτροπία» και εγκαταλείφτηκε στην τυχαία εκτροπή από την καθεστηκυία στάση.
Έρχομαι λοιπόν να θέσω το αμφιλεγόμενο ερώτημα: ο κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο τι στάση κράτησε με το κουβανέζικο ταμπεραμέντο του, σ’ ένα φαλλοκρατικά διαπαιδαγωγημένο περιβάλλον, απέναντι στην έντονη ζήτηση που προκαλούσε ο «θρύλος του» στις γυναίκες; Ανταποκρίθηκε στην ηθική της εποχής, στην ηθική των επαναστατών, στην ηθική των ηγετών-πρότυπο της αριστεράς, στην ηθική «ότι λάχει» ή στην ηθική του «και την εξουσίαν έχω»;
Περιστοιχισμένος από το γυναικείο φύλο παίρνει αδιάκριτα. Όχι ότι δεν μας είναι γνωστό αυτό το φαινόμενο ηγετισμού – ανεξέλεγκτης σεξουαλικότητας και σε μικροκλίμακα.
Παρακολουθούμε μια πορεία σχέσεων, καθώς με περισσή φροντίδα η προσωπική ζωή του Φιντέλ Κάστρο ήταν προστατευμένη, όπου τα λίγα γνωστά στοιχεία ξεχειλίζουν από παντού λόγω της πληθωρικής δράσης. Κατ’ αρχήν ο γάμος του με την Mirta Diaz-Μπαλάρτ, νεαρή γόνο μιας πλούσιας πολιτικής οικογένειας στην Κούβα.
Φιντέλ και Μίρτα
Με την σύζυγο του Mirta ο Κάστρο είχε αποκτήσει ένα γιό που ονομάζεται Fidelito. Ο γάμος αυτός (12 Οκτωβρίου 1948) εξασφάλισε στον Κάστρο ένα οικονομικά πιο άνετο τρόπο ζωής και πολιτικές διασυνδέσεις. Αργότερα η πρώτη σύζυγος του Κάστρο απογοητευμένη από τις απροκάλυπτες απιστίες του πήρε διαζύγιο, παντρεύτηκε έναν πολιτικό του αντίπαλο και υποστηρικτή του Fulgenico Batista με τον οποίο έζησε στην Μαδρίτη. Ο Κάστρο πήρε διαζύγιο το 1954, αφού έμαθε πως εκείνη μισθοδοτούνταν από το υπουργείο Εσωτερικών ενώ εκείνος ήταν στη φυλακή μετά την αποτυχημένη επίθεση εναντίον του στρατοπέδου Μονκάδα (1953), επιχείρηση με την οποία δημιουργήθηκε ο μύθος του.
Mirta Diaz-Μπαλάρτ, Κάστρο, Φιντελίτο
Μία από τις σημαντικότερες απιστίες του Κάστρο που μέτρησε για το διαζύγιο με τη Μίρτα αλλά και την προσέβαλε κατάφωρα, ήταν η πολύ σημαντική σχέση του με τη Ναταλία Ρεβουέλτα, η οποία ήταν παντρεμένη. Το 1952 ο Κάστρο και ενώ ήταν παντρεμένος με τη Μίρτα Ντιάζ-Μπάλαρτ γνωρίστηκε μέσω ενός κοινού γνωστού και ερωτεύτηκε σφόδρα τη Νατάλια Ρεβουέλτα (Νάτι).
Ο Κάστρο περιτριγυρισμένος από γυναίκες. Φωτογραφία: με την ευγενική παραχώρηση των αρχείων εικόνων Hulton Getty.
Η Νάτι υπήρξε μια από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της κοσμικής ζωής της Κούβας. Πρόκειται ενδεχομένως για τον μεγάλο έρωτα του Κουβανού ηγέτη, πριν ακόμη αυτός εδραιώσει την εξουσία του στην Κούβα. Η Ναταλία Ρεβουέλτα αντάλλασσε ερωτικές επιστολές με το Φιντέλ Κάστρο, πέρασε μαζί του θυελλώδεις στιγμές πριν την τελική νίκη του επαναστάτη ενώ τον Μάρτιο του 1956 έφερε στον κόσμο την κόρη του Αλίνα, χωρίς ποτέ να παντρευτούν. Σύμφωνα με αναφορές, ο Φιντέλ χρησιμοποιούσε το σπίτι της Ναταλία για τις προεπαναστατικές συναντήσεις του στις αρχές της δεκαετίας του ’50.
Ναταλία Ρεβουέλτα
Μετά την αποτυχημένη επίθεση του 1953, που προκάλεσε το θάνατο δεκάδων και τη σύλληψη του Κάστρο, η Ναταλία έστελνε ερωτικές επιστολές στον ηγέτη μέσα στη φυλακή. Του έστελνε σελίδες βιβλίων και άμμο από τη θάλασσα για να του θυμίζει την παραλία. Όταν ο Κάστρο αποφυλακίστηκε το 1955, οι δυο τους έγιναν ζευγάρι. Εκείνη τότε έμεινε έγκυος, αλλά αποφάσισε να μην τον ενημερώσει, με αποτέλεσμα ο Φιντέλ να φύγει για το Μεξικό.
Ο Κάστρο της ζήτησε να τον ακολουθήσει στο Μεξικό και να τον παντρευτεί, όμως εκείνη αρνήθηκε, αφού πίστευε πως δεν θα επιβιώσει της επανάστασης. Το 1956 έφερε στη ζωή την Αλίνα και μόλις έξι μήνες αργότερα ο Κάστρο επέστρεψε στο νησί. Ο ηγέτης δεν αναγνώρισε την κόρη του και η Ρεβουέλτα της έδωσε το όνομα του εν διαστάσει συζύγου της. Ο Φιντέλ αποφάσισε να αναγνωρίσει την Αλίνα, όταν εκείνη ήταν πλέον 12 ετών, με την μικρή να αρνείται να πάρει το όνομα Κάστρο. Η Ρεβουέλτα προετοιμαζόταν να επιστρέψει στην Αβάνα ως η Πρώτη Κυρία, μετά την εδραίωση της επανάστασης, όμως ο Φιντέλ την κράτησε σε απόσταση. Χώρισε από τον πρώτο της άντρα και μετέβη στην Αμερική, χωρίς να ξαναπαντρευτεί.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Νάτι μπορεί να μην είχε πολλές επαφές με τον Κάστρο, παρέμεινε όμως στην Κούβα.
Η Αλίνα και η Νάτι
Η κόρη της, η Αλίνα, αυτομόλησε από την Κούβα το 1993 και ζει από τότε στο Μαϊάμι. Με εξαίρεση την Αλίνα, όλα τα παιδιά του ζουν στην Κούβα, προστατευμένα πάντα από την αδιακρισία των μέσων ενημέρωσης και την αντίπαλη προπαγάνδα.
Στα μέσα του 1955, ο Κάστρο είχε μια ακόμη σχέση, αυτή τη φορά με την Μαρία Λαμπόρντε, ακτιβίστρια του κινήματός του, από την οποία θα αποκτήσει άλλον έναν γιο, τον Χόρχε Άνχελ.
Η ισπανικής καταγωγής, Ιζαμπέλ Κουτσόντιο, συγγραφέας του βιβλίου με τον τίτλο «El Amor me absolvera» («Η αγάπη θα με Απαλλάξει») ήταν η κόρη ισπανών εξόριστων στο Μεξικό. Στο εν λόγω βιβλίο ισχυρίστηκε ότι είχε ένα έντονο ειδύλλιο με τον Φιντέλ Κάστρο κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Μεξικό πριν την Επανάσταση.
Σύμφωνα με τα γραφόμενά της, ο Κάστρο την είχε αγαπήσει αλλά ο Τσε Γκεβάρα τη μισούσε διότι θεωρούσε ότι ήταν απειλή για την Επανάσταση.
Ιζαμπέλ Κουτσόντιο
Όμως μια από τις γυναίκες με τη μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή του Φιντέλ Κάστρο ήταν αναμφισβήτητα η Σέλια Σάντσες την οποία είχε γνωρίσει το 1957 στο αντάρτικο της Σιέρα Μαέστρα. (βλέπε https://tomov.gr/ Jun 1, 2016 Η κουβανή επαναστάτρια Celia Sanchez Manduley)
Σέλια Σάντσεζ
Υπήρξε το δεξί του χέρι, η έμπιστή του, η προσωπική γραμματέας του και ίσως περισσότερα μέχρι τον θάνατό της από καρκίνο το 1980.
Στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ο Κάστρο γοητεύει πολλές Αμερικανίδες, Γερμανίδες και Ιταλίδες και στη δεκαετία του 1970 θα συνάψει μια στενή φιλία με την ιταλίδα ηθοποιό Τζίνα Λολομπριτζίτα, η οποία θα κάνει ένα νοκιμαντέρ γι’ αυτόν.
Τζίνα Λολομπρίτζιτα
Λίγο μετά την άνοδό του στην εξουσία το 1959, ο Φιντέλ Κάστρο έκανε σχέση επί οκτώ μήνες με μια νεαρή δεκαεννιάχρονη Γερμανίδα, την Μαρτίνα Λόρεντς.
Μαρτίνα Λόρεντς
Η Μαρτίνα Λόρεντς αφηγήθηκε πρόσφατα σ’ ένα βιβλίο πως έζησε με τον Κάστρο και έμεινε έγκυος. Υποβλήθηκε σε άμβλωση στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης (η άμβλωση μπορεί να είναι νόμιμη στην Κούβα αλλά η συγκεκριμένη προφανώς ήταν παράνομη!). Ισχυρίζεται ότι εξαναγκάστηκε να «ρίξει», το παιδί ενώ ένας από τους βοηθούς του Κάστρο ισχυρίζεται το έκανε αυτοβούλως. Άγνωστο ποια είναι η αλήθεια εφ’ όσον χωρίζουν, η Λόρεντς επιστρέφει στη Φλόριντα και συνεργάζεται με την CIA. Το 1960 αναλαμβάνει την αποστολή, της δολοφονίας του Κομαντάντε για 2 εκατομμύρια δολάρια, όμως έκανε πίσω την τελευταία στιγμή επειδή όπως δήλωσε «τον αγαπούσα και τον αγαπώ ακόμη»… Το 1964 ο Κάστρο είχε επίσης μια σύντομη περιπέτεια με την Έβελιν Πιζιέ, την αδελφή της ηθοποιού Μαρί-Φρανς Πιζιέ, την οποία «έκλεψε» από τον φίλο της την εποχή εκείνη, τον Μπερνάρ Κουσνέρ, τότε νεαρό φοιτητή που επισκεπτόταν το νησί.
Μέχρι το 1980 δεν ακούστηκε τίποτα σχετικά με τον έγγαμο βίο του Κάστρο, ενώ τότε φημολογείται ότι παντρεύτηκε κρυφά μια άλλη γυναίκα την Dalia Soto del Valle. Οι Κουβανοί δεν ανέφεραν την Del Valle για δεκαετίες. Κάποιες βιογραφίες του Κάστρο δεν την αναφέρουν καν, παρ όλο που ήταν «σύντροφός» του από το 1961. Η Μαρτίνα Λόρεντς αποκαλύπτει πως ο Κάστρο δεν ήταν παντρεμένος με την Ντάλια Σότο ντελ Βάγε, την ξανθιά με τα πράσινα μάτια που ήταν μικρότερή του 15 χρόνια και με την οποία έζησε σ’ ένα σπίτι στη δυτική Αβάνα.
Η «Λάλα», ήταν πρώην δασκάλα, την οποία ο Φιντέλ, γνώρισε στη διάρκεια μιας εκστρατείας του καθεστώτος κατά του αναλφαβητισμού, απέκτησαν μαζί πέντε αγόρια μεταξύ του 1962 και 1974. Άλλοι είπαν ότι την παντρεύτηκε κρυφά το 1980. Κανένα «ίχνος», όμως, αυτού του γάμου δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα. «Ας σημειωθεί ότι τη γυναίκα αυτή ο κόσμος την είδε για πρώτη φορά στην τηλεόραση το 2003, λόγω της αυστηρής λογοκρισίας που είχε επιβάλει ο Κάστρο σε ότι αφορούσε την προσωπική του ζωή».
Ο Φιντέλ Κάστρο, όπως γράφει και ο βιογράφος του και πρώην σωματοφύλακάς του Juan Reinaldo Sanchez, ο Κομαντάντε, έψαχνε πάντα ωραίες και ξανθές γυναίκες, με ανοιχτόχρωμο δέρμα και με σώμα χορεύτριας μπαλέτου. Έτσι ήταν και οι γυναίκες που αγάπησε και πρόδωσε, όπως η Μίρτα, η Νάτι και η Λάλα.
Πολλοί Κουβανοί αποκαλούσαν τον Κάστρο “El Caballo” (Καβαλάρης), ήδη από το 1960 γιατί ήταν διάσημος για την αρρενωπότητά του και την επιπολαιότητά του με τις γυναίκες.
Μπαίνω στο πειρασμό, ειδικά όταν διάβασα το άρθρο: Φιντέλ Κάστρο, ο «άντρας με τις 35.000 γυναίκες» στην Εφημερίδα των Συντακτών, να πω ότι ανατριχιάζοντας μου ήρθαν στο νου ο στρατηγός Καντάφι και ο καβαλιέρε Μπερλουσκόνι! Ο ιστορικός ηγέτης της Κούβας, δεν χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα όταν του προσάπτεται τέτοια πληθώρα συνευρέσεων με το άλλο φύλο, αντίθετα εμένα μου θυμίζει αυτό που λέμε κατάχρηση εξουσίας. Είναι σαφές ότι η ζήτηση εκ μέρους των γυναικών ήταν μεγάλη, αλλά το ήθος επιβάλει όρια. Είναι η ελευθεριάζουσα συμπεριφορά δείγμα ανδρισμού ή ασυδοσίας; Εδώ προφανώς έχουμε ένα άτομο χωρίς όρια που καταχράται της εξουσίας, του θρυλικού του ονόματος και της θέσης του, παίρνοντας, χωρίς σεβασμό, ότι λαμπίριζε εμπρός του, μ’ έναν άκρατο, κακώς εννοούμενο ερωτισμό. Μιλάμε για σεξουαλική εξάρτηση πλέον (sex addicted person). Δεν ηθικολογώ όταν υποστηρίζω ότι μία συγκροτημένη προσωπικότητα «δεν πράττει ότι δύναται» επειδή απλώς και μόνο μπορεί!
Πηγές: iefimerida.gr, wikipedia.gr, Έθνος, madata.gr, frapedoypoli.blogspot.com, tvxs.gr, enikos.gr, mixanitouxronou.gr