Λάβαμε και δημοσιεύουμε καταγγελία φίλης του ΜΩΒ, την οποία θα προωθήσουμε
στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας αναμένοντας απάντησή του – ΤΟ ΜΩΒ
Σήμερα το πρωί πήγα να δώσω αίμα για την ιατρική ανάγκη ενός κοντινού μου ατόμου. Γνώριζα ότι προϋποθέσεις ήταν να έχεις αποκλείσει πιθανότητες για ΣΜΝ, να μην έχεις κάνει τατουάζ ή piercing εντός των τελευταίων 4 μηνών, και (τα πρακτικά) καλός ύπνος και καλό φαγητό την ημέρα της αιμοδοσίας. Όταν κατέφθασα στο κέντρο αιμοδοσίας, μου έδωσαν να συμπληρώσω μια δισέλιδη φόρμα ερωτήσεων και με ενημέρωσαν πως θα περάσω από συνέντευξη με γιατρό. Καθώς ήμουν λίγο αγχωμένη, γιατί θα το έκανα πρώτη φορά, όπως μου δόθηκε η φόρμα, έτσι ξεκίνησα να την συμπληρώνω. Αφού τελείωσα, λοιπόν, με την σελίδα των ερωτήσεων, και τη γύρισα, τότε συνειδητοποίησα ότι η πρώτη ήταν αυτή με τα στοιχεία του υποψήφιου αιμοδότη, καθώς και τις αναλυτικές προϋποθέσεις.
«ΠΡΟΣΟΧΗ! ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΑΙΜΑ! 1. Όποιος έχει έστω και μία ομοφυλοφιλική σχέση από το 1977» … και στο τέλος «Αν κάτι σας απασχολεί μπορείτε να μιλήσετε με τον ιατρό της Αιμοδοσίας. ΜΗ ΓΙΝΕΤΕ ΟΜΩΣ ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ!».
Έμεινα έκπληκτη.
Δεν είχα ψευδαισθήσεις για καμία απελευθερωμένη από “ομοφοβία” ή ανοχή της “διαφορετικότητας” Ελλάδα. Δεν μπορούσα, όμως, να διανοηθώ ότι απαγορεύουν σε υποψήφιους αιμοδότες να βοηθήσουν ανθρώπους του κοντινού ή μη περιβάλλοντός τους, έως και να σώσουν μία ζωή, λόγω τις σεξουαλικής τους ταυτότητας ή πειραματισμού. Ειδικά, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την τεράστια έλλειψη που υπάρχει…
Προφανώς και πρέπει να γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος για την “καθαρότητα” του αίματος που πρόκειται να δοθεί σε ένα πάσχον άτομο, εφ’ όσον είναι ιδιαίτερα ευάλωτο ακόμη και στους πιο “ελαφρούς” μικροοργανισμούς. Γι’ αυτό κατανοώ και τη συμπλήρωση της φόρμας και τη συνέντευξη με το γιατρό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τί διαφορά υπάρχει στον κίνδυνο μετάδοσης ΣΜΝ μεταξύ ενός ετερόφυλου ζευγαριού χωρίς προστασία κι ενός αντίστοιχου ομόφυλου;
Η νομοθεσία και ο καλύτερός της υπάλληλος, η γραφειοκρατία, αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά πως προωθούν και αναπαράγουν την “ομοφοβία”, πόσο ασφυκτικά είναι τα όρια της ετεροκανονικότητας και πόσο, εν τέλει, ιερή είναι αυτή η σάπια χριστιανική ηθική, που είναι βαθειά ριζωμένη στο ελληνικό κράτος και που ενδιαφέρεται όχι στην πραγματικότητα για τη ζωή, την αγάπη για τους συνανθρώπους μας, την έμπρακτη αλληλοβοήθεια και όλα αυτά τα “ωραία” που προτάσσει, αλλά στην ουσία για την αποστειρωμένη και ορθολογιστική αναμάσηση της “κανονικότητας”.
Μετά από αυτό το μίνι-σοκ, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης (όπου παρεμπιπτόντως πέρασα κανονικότατο σκανάρισμα και υπήρχε ένα κλίμα αποθάρρυνσης να δώσω αίμα), αποκλείστηκα για άσχετο λόγο (επειδή πριν δύο μήνες είχα strechαρει μία τρύπα, που απ’ όσο γνωρίζω δεν πρόκειται για καινούριο σώμα και επομένως δεν υπάρχουν πιθανότητες κινδύνου. Καθώς, όμως, δεν ήμουν 100% σίγουρη, το δέχτηκα).
Δε μπορούσα, όμως, να φύγω χωρίς να ρωτήσω ΤΙ ΣΚΑΤΑ αναγράφεται στη φόρμα. Χωρίς να θέλω να φανώ εριστική (παρά το εριστικό περιεχόμενο της φόρμας) ρώτησα ψύχραιμα τη γιατρό: «Αυτό εδώ τι είναι;», δείχνοντάς της το σημείο. Κατευθείαν η γιατρός αρπάχτηκε και με ανεβασμένο τόνο και επιθετικό υφάκι μου απάντησε: «Α, μην αρχίσεις κι εσύ τώρα περί ρατσισμού και αηδίες! Αυτό λέει ο νόμος, αυτό γίνεται!» και ανέκοψε κάθε περιθώριο για περαιτέρω κουβέντα.
Συμπερασματικά, γίνεται ξεκάθαρο ότι η δυτική ιατρική αντιμετωπίζει ως “κέντρα” μόλυνσης τον ομοφυλόφιλο, την ιερόδουλη, τον χρήστη ουσιών. Μάλιστα, έχει σχεδόν προσδώσει την ίδια την καταγωγή ασθενειών στους παραπάνω, μετατρέποντάς τους ίδιους σε υγειονομική απειλή των υπολοίπων “κανονικών” μελών της κοινωνίας. Δε πρέπει να ξεχνάμε, ακόμα, πως οι γιατροί που εμπνέουν και τον τάδε σεβασμό έχουν χρησιμοποιηθεί ως επίκληση στην αυθεντία για να επιβεβαιώσουν ή να παγιώσουν ιδέες και στερεότυπα, όπως το παραπάνω. Το ζήτημα είναι να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση, για να σπάσουμε αυτή την κουλτούρα. Αρχικά να μπορούμε να την ανιχνεύουμε και την κατανοούμε και κατ’όπιν να την καταδεικνύουμε και να αγωνιζόμαστε εναντίον της.
*τις λέξεις ομοφοβία και διαφορετικότητα τις βάζω εντός εισαγωγικών γιατί αρνούμαι να αναγνωρίσω , το “φόβο” για τις μειονότητες που επιλέγουν να ζήσουν “διαφορετικά”, με τη συντροφιά ατόμων του ίδιου φύλου
**δεν έχω εισάγει το αυτός/αυτή ή το @, όχι επειδή δεν αναγνωρίζω το αρσενικό πρότυπο που κυριαρχεί (και) στο λόγο, αλλά γιατί προσωπικά με δυσκολεύει τόσο στην ανάγνωση όσο και στην παραγωγή. Δεν αποσκοπώ στην παραγκώνιση των lgbtqi+ ατόμων, που δεν καλύπτονται από το “αυτός” ή το “αυτή”.
Στάλθηκε στο Μωβ με την υπογραφή *R