Το Μωβ (μαζί με πολλές άλλες γυναικείες συλλογικότητες) κλήθηκε να συμμετάσχει στις 22/02/2017 στη συνεδρίαση της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Ελληνικού Κοινοβουλίου, υπό την προεδρία της βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ Αφροδίτης Σταμπουλή, με θέμα ημερήσιας διάταξης:
«Δικαιώματα Γυναικών: Επιθέσεις – Προοπτικές. Προτάσεις και πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών (γυναικείων και φεμινιστικών οργανώσεων)».
Ενημερώσαμε τα μέλη της Επιτροπής για τις δικές μας απόψεις σχετικά με την τρέχουσα πραγματικότητα και τα γυναικεία δικαιώματα στην χώρα, και διατυπώσαμε τα αιτήματά μας.
Ακολουθεί η τοποθέτηση του Μωβ, καθώς και το ψήφισμα που υποβάλαμε στο Προεδρείο της Επιτροπής, το οποίο συνυπέγραψαν άλλες 10 γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις (μέχρι τις 22/02/2017). Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται. Οι συνυπογράφουσες οργανώσεις θα επισκεφτούμε όλα τα κόμματα της Βουλής (εξαιρουμένης, φυσικά, της Χρυσής Αυγής) για να τα ενημερώσουμε και να τα πιέσουμε ώστε να παρθούν σύντομα πρωτοβουλίες για την κύρωση της Σύμβασης από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΩΒ:
►Η ομάδα μας, όπως και κάθε γυναικεία και φεμινιστική συλλογικότητα, αγωνίζεται για την εξάλειψη της πατριαρχίας με παρεμβάσεις στην κοινωνία για την αλλαγή συνειδήσεων και πρακτικών, και ζητά παράλληλα από την πολιτεία και τους θεσμούς τη θέσπιση νόμων και προστατευτικών μέτρων που να οδηγούν προς μια κοινωνία χωρίς ανισότητα ανάμεσα στα φύλα.
►Το θέμα της έμφυλης βίας, που είναι διαδεδομένη όπως ξέρουμε, οδηγεί στην υποβάθμιση της ζωής των γυναικών και υπονομεύει τις προοπτικές τους να γίνουν ισότιμοι πολίτες. Το επίκαιρο αίτημα είναι η κύρωση της Συνθήκης του Συμβουλίου της Ευρώπης που υπογράφηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2011 από 44 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αλλά μέχρι στιγμής έχει κυρωθεί από 22, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η χώρα μας. Αυτή η συνθήκη θεωρείται το πληρέστερο νομικό κείμενο που υπάρχει μέχρι σήμερα, και ζητούμε την άμεση κύρωση, μαζί με άλλες 10 οργανώσεις που έχουν συνυπογράψει το κείμενο που καταθέτουμε.
►Παράλληλα, διατηρείται στην ελληνική έννομη τάξη το άρθρο 339 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο απαλλάσσει της δίωξης αυτόν που ασέλγησε σε ανήλικη κάτω των 15 ετών, εάν την παντρευτεί. Αυτό είναι σκάνδαλο, μια παρόμοια ρύθμιση προσπάθησε να εισάγει η τουρκική κυβέρνηση και υποχώρησε λόγω των αντιδράσεων.
►Βλέπουμε μέσα στην κρίση να αυξάνεται ο πληθυσμός των φτωχών, με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ακολουθούνται, με τις γυναίκες να έχουν αυξημένα ποσοστά στην ανεργία, στη φτώχια και στην ακραία φτώχια. Στις πολιτικές για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ή για το κοινωνικό βοήθημα που προηγήθηκε, δεν είδαμε καμιά μέριμνα του αρμόδιου υπουργείου για την πρωτοκαθεδρία των γυναικών στη λήψη του ισχνού αυτού επιδόματος για τις οικογένειες και τα παιδιά, παρά το ότι είναι γνωστό ότι αυτές διαχειρίζονται τις βασικές ανάγκες του νοικοκυριού.
►Ζητούμε προφανώς δουλειά για όλες και όλους, και συμπαραστεκόμαστε σε κλάδους γυναικών που κινητοποιήθηκαν το τελευταίο διάστημα για τα αυτονόητα. Αναφερόμαστε στις καθαρίστριες του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΩΝ, που μαζί με πολλές άλλες καθαρίστριες δεν έχουν ακόμα απαλλαγεί από τους εργολάβους, οι οποίοι μάλιστα τις πλήρωναν τον τελευταίο χρόνο με καθυστερήσεις, μέχρι την τελευταία καθυστέρηση των 7 μηνών, παρακρατώντας τα χρήματα που τους κατέβαλε για το έργο η ΟΣΥ. Ο αγώνας τους έχει στεφθεί από μερική επιτυχία πρόσφατα, και μετά από μαζικές και ηρωικές απεργιακές περιφρουρήσεις μέσα στη νύχτα, για έναν ολόκληρο χρόνο, με διαλείμματα, ενάντια στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Έχει δοθεί ξανά η υπόσχεση, μετά από τόσα χρόνια και τόσα εργασιακά μαρτύρια, ότι θα προσληφθούν απευθείας από την ΟΣΥ. Αναμένουμε. Παράλληλα κινητοποιούνται και άλλες καθαρίστριες, όπως του Πολυτεχνείου ενάντια στις περικοπές μισθών, και των νοσοκομείων που ζητούν συμβάσεις εργασίας, όπως είχε υποσχεθεί το κυβερνών κόμμα. Από την εποχή της Κούνεβα, το 2008, και του αγώνα ενάντια στις εργολαβικές εταιρίες, είμαστε αλληλέγγυες στις καθαρίστριες που είναι το πιο καταπιεσμένο και πιο περιφρονημένο στρώμα εργαζομένων γυναικών.
►Η μονογονεϊκή οικογένεια στην Ελλάδα στη συντριπτική της πλειοψηφία έχει μονογονέα τη μητέρα. Είναι ένα καθαρά γυναικείο ζήτημα. Μέχρι τώρα δεν έχουμε κάποια σχετική έρευνα για να γνωρίζουμε πώς ζουν οι μνογονεϊκές οικογένειες και πώς τα βγάζουν πέρα, και επίσης να αναφέρουμε ότι η ψυχολογική και σωματική βία είναι συχνά αυξημένες. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η πολιτεία δεν παρέχει κάποιο επίδομα ή άλλη στήριξη. Όταν γίνει από τη διαζευγμένη γυναίκα αγωγή διατροφής, γιατί ο πατέρας δεν ανταποκρίνεται στις ευθύνες του, μέχρι να πάρει δικάσιμο και να βγει απόφαση, με τις σημερινές συνθήκες, περνάνε τρία ολόκληρα χρόνια. Σε ότι αφορά τη μοριοδότηση στην εργασία ορισμένου χρόνου από το ΑΣΕΠ, το κριτήριο είναι η γονική μέριμνα και όχι η επιμέλεια. Αυτό στην πράξη ακυρώνει την βοήθεια στη μητέρα μονογονέα. Ο νόμος είναι του 1983 και πρέπει να αλλάξει. Τέλος, είναι απαραίτητος ο ενιαίος ορισμός της μονογονεϊκότητας χήρας, άγαμης, διαζευγμένης, και η ενιαία αντιμετώπιση των επιδομάτων και των ευκαιριών απασχόλησης.
►Ήταν μεγάλη χαρά η αθώωση όλων πλέον των οροθετικών γυναικών που διαπομπεύθηκαν και φυλακίστηκαν το 2012, στις οποίες είχαμε συμπαρασταθεί από την πρώτη μέρα που εξελίχθηκε η βάρβαρη καμπάνια της τότε κυβέρνησης για τη δημιουργία τρόμου. Όμως, αυτοί και αυτές που τις διαπόμπευσαν και ποινικοποίησαν την ασθένειά τους, δεν τιμωρήθηκαν. Είναι η πολιτική ηγεσία του τότε υπουργού Υγείας Λοβέρδου και υφυπουργού Μπόλαρη, καθώς και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Χρυσοχοίδη. Οι δύο πρώτοι μάλιστα επαινέθηκαν κοινωνικά, δυστυχώς, με τον πρώτο να είναι σημαίνον στέλεχος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και τον δεύτερο υφυπουργό στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία μεταπήδησε. Είναι όμως και οι εισαγγελικές αρχές. Ποιος θα τιμωρήσει αυτούς και αυτές που καταπάτησαν κάθε έννοια δικαιωμάτων αυτών των γυναικών; Επιπλέον, απαιτούμε να κατεβούν οι φωτογραφίες από το ίντερνετ, όπως προβλέπουν οι τελευταίες δικαστικές αποφάσεις.
►Η στρατιωτικοποίηση των γυναικών μέσα από “κίνητρα” έρχεται και επανέρχεται από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, αντί της μείωσης ή της κατάργησης της υποχρεωτικής στράτευσης.
►Τέλος θα μιλήσουμε για τις γυναίκες-πρόσφυγες, που τις βρίσκουμε συχνά να ζουν σε ακατάλληλες έως βασανιστικές συνθήκες, όπως οι άντρες και χειρότερα, λόγω των αυξημένων οικογενειακών υποχρεώσεών τους. Ζητούν χώρους διαμονής όπου θα μπορούν να προφυλάσσονται από την έμφυλη βία την οποία βιώνουν πολύ συχνά, τόσο μέσα στην οικογένειά τους όσο και από άλλους άνδρες που ζουν στους καταυλισμούς. Μας ζητούν συνεχώς να διασφαλιστούν οι συνθήκες διαβίωσης, και επίσης να προστατευθούν από την έμφυλη βία μέσα από αλλαγή χώρων και υποδομών (π.χ. Ελληνικό). Είμαστε στο πλάι τους, με τις λίγες δυνάμεις που διαθέτουμε, ενώ συχνά δυστυχώς απαγορεύεται από το υπουργείο σε οργανώσεις η είσοδος στους χώρους διαμονής.
►Αγωνιζόμαστε σήμερα όπως εδώ και δεκαετίες, για τη νομιμοποίηση μεταναστριών και μεταναστών, και για να κλείσουν τα κέντρα κράτησης.
►Ο αγώνας, βέβαια, συνεχίζεται, ιδιαίτερα σήμερα που γεννιέται ένα παγκόσμιο κίνημα υπεράσπισης των γυναικείων δικαιωμάτων, όπως φάνηκε με τις παγκόσμιες διαδηλώσεις των εκατομμυρίων στις 21 Ιανουαρίου (με ελλειμματική κινητοποίηση στην Ελλάδα), με την ορκωμοσία, δυστυχώς, ενός ανοιχτά σεξιστή προέδρου στις ΗΠΑ.
ΤΟ ΜΩΒ
ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΨΗΦΙΣΜΑ:
Η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας, υπογράφηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2011 και αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο νομικό εργαλείο μέχρι σήμερα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας σε όλες της τις μορφές.
Υπέγραψαν αρχικά 42 χώρες, ενώ ετέθη σε ισχύ στις 1/8/2014, μετά την κύρωσή της από τουλάχιστον 10 χώρες, όπως ήταν η αρχική πρόβλεψη.
Μέχρι το τέλος του 2014 την είχαν κυρώσει 15 χώρες, ενώ στη συνέχεια την κύρωσαν και άλλες, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει κυρωθεί από 22 χώρες, οι οποίες είναι: Αλβανία 04/02/2013, Ανδόρα 22/04/2014, Αυστρία 14/11/2013, Βέλγιο 14/03/2016, Βοσνία Ερζεγοβίνη 07/11/2013, Δανία 23/04/2014, Φινλανδία 17/04/2015, Γαλλία 04/07/2014, Ιταλία 10/09/2013, Μάλτα 29/07/2014, Μονακό 07/10/2014, Μοντενέγκρο 22/04/2013, Ολλανδία 18/11/2015, Πολωνία 27/04/2015, Πορτογαλία 05/02/2013, Ρουμανία 23/05/2016, Άγιος Μαρίνος 28/01/2016, Σερβία 21/11/2013, Σλοβενία 05/02/2015, Ισπανία 10/04/2014, Σουηδία 01/07/2014, Τουρκία 14/03/2012.
Δυστυχώς στη χώρα μας, που πλήττεται από την έμφυλη βία όπως και πολλές άλλες χώρες, ενώ η σύμβαση υπογράφηκε στις 11/5/2011, δεν έχει ακόμα κυρωθεί, με πολλές δικαιολογίες για την έλλειψη ενδιαφέροντος και μεγάλη καθυστέρηση με διάφορα προσχήματα.
Ζητούμε από τα κόμματα της ελληνικής βουλής να θέσουν επιτακτικά το θέμα της κύρωσης αυτής της σημαντικής σύμβασης, για να γίνει σύντομα μέρος του εσωτερικού δικαίου.
Υπενθυμίζουμε ότι σε κάποιες χώρες έγινε μεγάλη μάχη από το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα για την κύρωση της σύμβασης, όπως στην Πολωνία και την Τουρκία.
Τονίζουμε τέλος ότι κανένας νόμος δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα από μόνος του, αλλά μπορεί να βοηθήσει. Επίσης τονίζουμε ότι ο νόμος για την ενδοοικογενειακή βία, του 2006, είναι ανεπαρκέστατος, όπως είχαν επιχειρηματολογήσει οι γυναικείες οργανώσεις κατά τη συζήτησή του και πριν την ψήφισή του. Οι διακηρύξεις όλων των κομμάτων κάθε 25 Νοέμβρη μένουν στα χαρτιά και ζητούμε την κινητοποίησή τους για την άμεση κύρωση της Σύμβασης.
Φεμινιστικές και γυναικείες συλλογικότητες που υπογράφουν μέχρι τις 22-2-17:
ΤΟ ΜΩΒ – Σωματείο Γυναικείων Δικαιωμάτων – Φεμινιστική Συλλογικότητα
ΔΙΟΤΙΜΑ Κέντρο Γυναικείων Μελετών και Ερευνών
ΚΕΔΕ (Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη)
Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών Φεμινιστικό Δίκτυο
Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών – Γυναικεία Οργάνωση
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας – Φεμινιστική οργάνωση
«ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΗ» Πανελλαδική Οργάνωση Γυναικών
Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής – Οργάνωση Μεταναστριών
ΔΙΚΤΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ Γυναικεία Οργάνωση
Ένωση Ελληνίδων Νομικών
Ελληνική Αντιπροσωπεία Ευρωπαϊκού Λόμπι Γυναικών – Ομπρέλα Οργανώσεων