Οργή για το βιασμό στη Δάφνη

Γράφει ο Χρήστος Τζουρντός*

Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι μερικές δεκάδες μέτρα από το σπίτι μου στη Δάφνη, θα γινόταν τέτοιου είδους πολυποίκιλος βασανισμός ανθρώπινης ύπαρξης.

Ένας απάνθρωπος βασάνισε άγρια μια κοπέλα.

Μια κοπέλα άξια προσοχής,  γιατί  έκανε μια τίμια δουλειά αναγκαστικά,  για να συμπληρώσει κάποιο εισόδημα για να τελειώσει τις σπουδές της, σε μια χώρα με κοινωνικά δεδομένα υποστήριξης  κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης… και πού είσαι ακόμα.

Αυτό το  κτήνος -αν και τα κτήνη έχουν και κάποια θετικά- έκανε και τον δεύτερο βιασμό: …Τα ήθελε, λέει, η κοπέλα.

Από συζητήσεις με άξιους ανθρώπους στη Δάφνη, δημιουργούνται οι θετικές προϋποθέσεις για να γίνει σύντομα διαμαρτυρία ή διαδήλωση για το γεγονός.

Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι σπάνια. Αν δεν είναι τόσο τραγικά, πολλά  κρύβονται.

Είναι γνωστές οι διαδικασίες για τις κοπέλες που έχουν το θάρρος να προβούν σε αποκαλύψεις και μηνύσεις: Άρνηση αρχικά του θύτη, δήθεν συναίνεση του θύματος στο γεγονός, ανακρίσεις, λεπτομέρειες που βασανίζουν το θύμα,  ειρωνείες στα Αστυνομικά τμήματα από κάποια θρασύδειλα  ανθρωπάκια, καθυστερημένες γειτονιές…τάθελε, να μην πήγαινε, και τόσα άλλα, για τόσα χρόνια, από πολλούς και πολλές.

Ανασταλτικός παράγων για πολλές κοπέλες.

Όμως, αυτό το γεγονός ας είναι η αρχή  για να κόψουμε  τα φτερά κάθε νέου, μελλοντικού, με κάθε έννοια βιαστή…τουλάχιστον στη γειτονιά μας.

Το καθήκον πέφτει σε εμάς τους άντρες.

Η κάθε βιασμένη ποικιλοτρόπως είναι η μάνα μας, η αδερφή μας, η εγγονή μας, ή κόρη μας η θεία μας, η κάθε γειτόνισσα, η κάθε γνωστή μας, η συντρόφισσά μας, ακόμα και η γιαγιά μας.

  • Ο Χρήστος Τζουρντός είναι κάτοικος Δάφνης-Μέλος  ‘’Συλλόγου  Φυλακισμένων και Εξορισθέντων Αγωνιστών’’.