Αποδόθηκε δικαιοσύνη για τα δύο θύματα του βιαστή των Εξαρχείων

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

Ολοκληρώθηκε η δίκη του κατηγορούμενου ως βιαστή των Εξαρχείων, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, μετά από 4 δικασίμους, με την καταδίκη του σε 27 χρόνια κάθειρξης, χωρίς αναστολή μέχρι την έφεση, στις 10 Ιανουαρίου.

Η έδρα του επέβαλε 15 χρόνια κάθειρξη για την Νορβηγίδα, για 3 βιασμούς, και 12 για την Ιταλίδα. Σύνολο 27 χρόνια, και κατά συγχώνευση 21 χρόνια. Δυστυχώς, για την απόπειρα βιασμού μιας Δανέζας, που ήταν μάρτυρας κατηγορίας επίσης σ’ αυτή τη δίκη, απαλλάχθηκε γιατί θεωρήθηκε ότι την άφησε να φύγει από μόνος του, όπως είχε δηλώσει και το ίδιο το θύμα στο δικαστήριο. Είχε πει δηλαδή κατά τη διάρκεια της δίκης, ότι αφού αντιστάθηκε, την άφησε να ανοίξει την πόρτα και να φύγει. Η μαρτυρία της ωστόσο έπαιξε, όπως φάνηκε στην εξέλιξη της δίκης, πολύ μεγάλο ρόλο για να πεισθεί το δικαστήριο για τον πανομοιότυπο τρόπο με τον οποίο παραπλανούσε τα θύματα και τα οδηγούσε στο διαμέρισμά του. Άρα, η βάσανος την οποία υπέστη η Δανέζα που μπήκε στον κόπο να κάνει μαρτυρία για τη δική της δικαίωση αλλά και για την αλληλεγγύη στις δύο άλλες κοπέλες, τελικά έπιασε τόπο.

Η δίκη ξεκίνησε με την απολογία του κατηγορούμενου, ο οποίος με δραματικούς τόνους περιέγραψε τη βία που έχει υποστεί ως Παλαιστίνιος στη χώρα του, που τον οδήγησαν και να φύγει από αυτήν. Επίσης περιέγραψε την Οδύσσειά του για να καταφέρει να πάει στη Νορβηγία για να ζητήσει άσυλο, ενώ μετά την απέλασή του στην Ιορδανία συνέχισε την προσπάθειά του πληρώνοντας τον διακινητή 2000 ευρώ για να μεταβεί παράνομα στην Ελλάδα. Ποσό που του προμήθευσε η μητέρα του η οποία πούλησε κάποιο χωράφι για να το αποκτήσει.

Δυστυχώς, αυτός ο βασανισμένος άνθρωπος, όπως όλοι οι πρόσφυγες, αφού κατάφερε να πάρει χαρτιά στην Ελλάδα και να αποκτήσει ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα και μια καλή δουλειά, προχώρησε στις κακουργηματικές πράξεις του για τις οποίες δεν έδειξε ίχνος μεταμέλειας.

Οι επαφές του με τις δύο κοπέλες ήταν κατά τους ισχυρισμούς του “τελείως συναινετικές”, ενώ ισχυρίστηκε ότι είχαν στήσει εναντίον του μια “πλεκτάνη”. Με την Ιταλίδα δήθεν είχε γνωριμία και ερωτική σχέση, εκείνη του πρότεινε να του βγάλει παράνομο διαβατήριο για να πάνε μαζί στην Ιταλία, για το οποίο της είχε δώσει 2.100 ευρώ και στη συνέχεια άλλα 400. Με τη Νορβηγίδα επίσης είχε “συναινετική” επαφή, αλλά ο λόγος που είχε έρθει εκείνη στην Ελλάδα, από τη Ρώμη όπου σπούδαζε, δεν ήταν για 5ήμερες διακοπές, όπως είχε πει η ίδια στο δικαστήριο, αλλά για να του φέρει το παράνομο το διαβατήριο το οποίο θα του είχε εκδώσει η Ιταλίδα, με την οποία γνωρίζονταν, υποτίθεται, και συνεργάζονταν. Επίσης είπε ότι επειδή κάποιες χώρες δίνουν αποζημίωση σε θύματα βιασμού, θα χρησιμοποιήσουν τυχόν καταδίκη του για να πάρουν αποζημίωση.

Στις επίμονες ερωτήσεις της έδρας και ιδιαίτερα της εισαγγελέως, δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει ούτε το πώς και πότε έδωσε τα χρήματα, ούτε αν ζήτησε από την Νορβηγίδα το διαβατήριο, στην πρώτη και μοναδική συνάντησή τους που διήρκεσε μερικές, δραματικές για εκείνην, ώρες. Αντίθετα, επικαλείτο με επιθετικότητα την αθωότητά του, λέγοντας δεν ξέρω γιατί είμαι κρατούμενος, δεν ξέρω γιατί είμαι σ’ αυτό το δικαστήριο.

Η εισαγγελέας, αφού έκανε μια σοβαρή τοποθέτηση για το κακούργημα του βιασμού, αποδόμησε στη συνέχεια με τις ερωτήσεις της την όλη ιστορία του διαβατηρίου και του χρηματικού ποσού, για την οποία ο κατηγορούμενος έπεφτε σε διαρκείς αντιφάσεις. Ζήτησε 20 χρόνια κάθειρξη για το ένα θύμα, λόγω επαναλαμβανόμενων βιασμών, και 16 χρόνια για τη δεύτερη, ενώ η ίδια εισηγήθηκε την απαλλαγή του για την απόπειρα εναντίον της τρίτης κοπέλας.

Οι δικηγόροι των θυμάτων που αγόρευσαν στη συνέχεια αποκάλυψαν επίσης όλα τα ψέματά του, ενώ υπήρξαν ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις για το θέμα του βιασμού γενικότερα και για το θέμα της αντίδρασης των θυμάτων.

Η δικηγόρος της Νορβηγίδας, Κλεοπάτρα Τριβέλα, αφού συντάχθηκε με την εισαγγελέα για το θέμα της ενοχής, απέκρουσε πολύ στιβαρά το επιχείρημα ότι οι γυναίκες κάνουν ψεύτικη καταγγελία βιασμού για να πάρουν αποζημίωση, πράγμα που αν γίνει δεκτό από το δικαστήριο, όπως είπε, είναι σαν να ποινικοποιείται ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολιτών σε κάποιες χώρες.

Η δικηγόρος της Ιταλίδας Ιωάννα Στεντούμη, επέμεινε πολύ στο θέμα του πανομοιότυπου τρόπου με τον οποίο ο κατηγορούμενος παρέσυρε τις κοπέλες στο διαμέρισμά του, και το φόβο που τους δημιουργούσε στη συνέχεια, διατηρώντας τες σε κατάσταση ελέγχου μέχρι την πλήρη αποχώρησή τους και την απομάκρυνσή τους από τη ‘σφαίρα εξουσίας’ του, όπως είπε. Αυτό το ζήτημα παρουσιάστηκε ιδιαίτερα για την Ιταλίδα την οποία και υπεράσπιζε, η οποία αντιμετωπίστηκε ως “ένοχη” γιατί ανέβηκε στο διαμέρισμά του 3.30 εκείνη τη νύχτα και το δικαστήριο στάθηκε πολύ σε αυτό, κατά τη διάρκεια της μαρτυρίας της και το εξέτασε με εξονυχιστικές έως και καχύποπτες ερωτήσεις. Φυσικά, μετά τις μαρτυρίες των άλλων δύο, το “μυστήριο” για το πώς παραπλανούσε τις κοπέλες, λύθηκε. Η κ. Στεντούμη περιέγραψε την ψυχολογική αντίδραση του παγιδευμένου ανθρώπου, και τις οργανικές αντιδράσεις που οδηγούν στο πάγωμα, στην ασυνείδητη πλέον κατάσταση του παγιδευμένου ανθρώπου όταν νιώθει ότι κινδυνεύει ακόμα και η ζωή του. Επίσης, τόνισε ότι το να βρεθεί μια γυναίκα στο διαμέρισμα ενός άνδρα μέσα στη νύχτα δεν είναι δείγμα συναίνεσης, και αναφέρθηκε στο παράδειγμα του βιασμού στο γάμο, όπου ο νόμος αποδέχεται ότι σε ένα ζευγάρι που κοιμάται 20 χρόνια στο ίδιο κρεβάτι μπορεί να υπάρχει βιασμός.

Η αγόρευση του δικηγόρου του κατηγορουμένου, Κεσσέ Ζαχαρία, ήταν πραγματικά μάταιη, γιατί ό,τι κι αν έλεγε, είχε προηγουμένως αναιρεθεί με τα επιχειρήματα της εισαγγελέως, της έδρας αλλά και των δικηγόρων των θυμάτων. Εντυπωσιακό αλλά και δείγμα προσγείωσής του στην πραγματικότητα ήταν ότι δεν αναφέρθηκε καθόλου στο θέμα του διαβατηρίου και των χρημάτων, τα οποία αποτελούσαν σημαντικό “εύρημα” του βιαστή στο συνολικό σενάριο, είχαν αναπτυχθεί δε διεξοδικά από όλους και όλες τους και τις μάρτυρές του, προκαλώντας τελικά τη θυμηδία. Επέμεινε μόνο στο θέμα της συναινετικής επαφής.

Τέλος, το δικαστήριο αποφάσισε όπως αναφέρουμε στην αρχή, μια ποινή ανάλογη του βάρους των κακουργημάτων. Επίσης αποφάσισε την απέλαση μετά την έκτιση της ποινής, κάτι που αποτελεί διάκριση εις βάρος των αλλοδαπών ενώ στόχος της τιμωρίας είναι η αναμόρφωση και η απόδοσή τους στην κοινωνία. Βέβαια, αυτός ο νόμος ισχύει για κάθε είδους κακουργήματα όταν τελούνται από αλλοδαπούς, και δεν ήταν επιλογή του συγκεκριμένου δικαστηρίου.

Ο κατηγορούμενους έφυγε από την αίθουσα με χειροπέδες όπως και είχε μπει, φωνάζοντας criminal, criminal (εγκληματίας), διαλαλώντας, φαίνεται, μ’ αυτό τον τρόπο την αθωότητά του και αποκαλύπτοντας για μια τελευταία φορά την επιθετικότητά του.

Στο τέλος της κάθε παρόμοιας δίκης όταν υπάρχει δικαίωση των θυμάτων, κάτι για το οποίο τόσο πολύ προσπαθούμε, αγωνιζόμαστε να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία για το θέμα του βιασμού και για να οδηγηθούμε στην εξάλειψή του.

Και πάντα αναρωτιόμαστε, πότε θα τελειώσουν τα κακουργήματα, πότε θα καταργηθούν οι φυλακές, πότε θα φθάσουμε σε μια κοινωνία “πέραν του δικαίου”.

Βλ. προηγούμενες δημοσιεύσεις μας για την υπόθεση αυτή:

Πρώτη δικάσιμος

Ξεκίνησε η δίκη του κατηγορούμενου για κατά συρροή βιασμούς στα Εξάρχεια

Δεύτερη δικάσιμος

Δεύτερη δικάσιμος για κατά συρροή βιασμούς – προκλητικός ο δικηγόρος του κατηγορούμενου

Τρίτη δικάσιμος

Συνεχίστηκε η δίκη του κατά συρροήν βιαστή στα Εξάρχεια