Τι είναι καλύτερο, να είσαι βιαστής του ελληνικού λαού ή βιαστής τουριστριών;

της Σίσσυς Βωβού

Τι είναι καλύτερο, να είσαι βιαστής του ελληνικού λαού ή βιαστής τουριστριών;  Ή, αν το βάλουμε αλλιώς ποιο είναι το χειρότερο;

Κάπως έτσι εξελίχτηκε ένας ακόμα διαξιφισμός μέσα στην Επιτροπή για τη λίστα Λαγκάρ που οι εργασίες της διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αλλά όποιο Μέσον θέλει τις δημοσιεύει.

Στο koutipandoras.gr γράφτηκε ένα άρθρο με τίτλο Μήνυση Κωνσταντοπούλου σε Ρήγα για συκοφαντική δυσφήμιση. Και γιατί θα μηνύσει η Κωνσταντοπούλου τον Ρήγα, σύμφωνα με το δημοσίευμα;

Το ποτήρι ξεχείλισε για τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία αναγκάστηκε να καταθέσει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση σε βάρος του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτη Ρήγα, ο οποίος κατά τη διάρκεια της κατάθεσης στην Προανακριτική Επιτροπή για τη Λίστα Λαγκάρντ του πρώην υπουργού Φίλιππου Σαχινίδη θεώρησε σκόπιμο να χαρακτηρίσει για μια ακόμα φορά τη συνάδελφό του «υπερασπίστρια βιαστών».

Κι γιατί να ξεχειλίσει το ποτήρι αν σε αποκαλούν «υπερασπίστρια βιαστών», όταν καμαρώνεις εδώ και χρόνια ότι υπερασπίζεσαι έναν αθώο άνθρωπο, που καθόλου βιαστής δεν είναι, παρά το ότι έχει καταδικαστεί και σε βαθμό Εφετείου σε 5ετή κάθειρξη για βιασμό μιας τουρίστριας από βορειοευρωπαϊκή χώρα;

Στις στιχομυθίες που ανταλλάχτηκαν μεταξύ του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Ρήγα και της βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντοπούλου, ο μεν την αποκαλούσε «υπερασπίστρια βιαστών» που παρακώλυε τη δικαιοσύνη, η δε τον κατάγγειλε για «βιαστή του ελληνικού λαού». Ποιό είναι καλύτερο και ποιο χειρότερο;

Αν βέβαια γίνει αυτή η μήνυση και διεξαχθεί αυτή η δίκη, πράγμα χλωμό, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος βιαστής, γιατί θα δει σχεδόν σύσσωμη την αντιμνημονιακή και αριστερή παράταξη που αγωνίζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη, να υπερασπίζεται τον βιαστή και να λέει ότι δεν είναι βιασμός όταν έχει κάποιος παρασύρει μια τουρίστρια σε ξενοδοχείο αφού πρώτα της έδωσε υπνωτικό χαπάκι μυστικά, και μετά την οδήγησε να πιει αλκοόλ, πράγμα που αντενδείκνυται και φέρνει το άτομο σε παραλυσία, είναι «μια συναινετική σεξουαλική πράξη». Και όταν έχει τέσσερις καταγγελίες καρμπόν από γυναίκες που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, και καταγγέλλουν τον ίδιο άντρα, τότε ο κάθε αντιμνημονιακός και η κάθε αντιμνημονιακή θα πουν ότι «τις ξέρουμε τις τουρίστριες, έρχονται για να ξεσκιστούν με τους μεσογειακούς εραστές».

Υπάρχει η βεβαιότητα, ότι αυτός ο βουλευτής Ρήγας και κάθε άλλος που προσπαθεί να συγκαλύψει τις ατασθαλίες του ΠΑΣΟΚ και της εξουσίας γενικά, ανακαλύπτει ένα ελάττωμα βουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα πολύ σοβαρό αφού πρόκειται για αρνησιδικία σε βιασμό, για να κρύψει τα δικά του. Και φυσικά δεν ξεφεύγει από κανέναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο έκανε αυτή τη γυναίκα βουλεύτρια, αλλά στη συνέχεια και υπεύθυνη του τομέα Δικαιοσύνης και αυτό προλειαίνει το τι θα γίνει με τους βιαστές στην περίπτωση που πάρει την κυβέρνηση. Είναι αναμενόμενο η κάθε πολιτική παράταξη να προσπαθεί βγάλει στα φόρα τα άπλυτα της άλλης για να κερδίσει πόντους.

Ξαναείπαμε ότι για κάποιες από εμάς τις φεμινίστριες, οι δύο αξίες που οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε δεν συμψηφίζονται. Δηλαδή, και οι πλούσιοι πρέπει να πληρώσουν φόρους και οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να τους συγκαλύπτουν με την απόκρυψη αυτής ή της όποιας άλλης λίστας, και οι βιαστές πρέπει να τιμωρούνται. Όταν όμως λειτουργεί κάποιος σε μια πατριαρχική κοινωνία όπου τα δικαιώματα των γυναικών έρχονται δεύτερα ή εκατοστά, τότε όπως πολλά κόμματα, ακόμα και το κόμμα της αριστεράς θεωρεί δικαίωμά του να συγκαλύπτει την βουλεύτρια και τη δράση υπεράσπισης του βιαστή, και μάλιστα όταν κάποιες μιλάμε γι’ αυτό να βγάζει ανακοινώσεις ότι αυτά προέρχονται από σκοτεινούς κύκλους. Έστω κι αν μας ξέρει μια μια και όλες μαζί.

Και ας μην ξεχνάμε ότι το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ έχει καταγγελθεί από την ίδια στο δικαστήριο, όταν ένα μυστικό και προσωπικό γράμμα του προς αυτήν το υπέβαλε ως αναγνωστέο έγγραφο. Θεωρητικά δηλαδή αυτό το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παραπεμφθεί και να δικαστεί γιατί της έστειλε ένα μυστικό γράμμα όπου της έλεγε περίπου τα ανωτέρω.

Το επόμενο ερώτημα, είναι γιατί το Κουτί της Πανδώρας, και γιατί τόσοι άνθρωποι της αριστεράς, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και κάποιες φεμινίστριες δεν θέλουν να στηλιτεύσουν, τουλάχιστον δημόσια, τέτοιες συμπεριφορές που αντιμάχονται τα γυναικεία δικαιώματα;

Εξηγήσεις πάντα υπάρχουν. Όταν έχουμε να κάνουμε με μια δηλωμένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θα αντιστρατευθεί τέτοια συμπεριφορά, αντίθετα θα καταγγείλει όσες μιλάνε, γιατί «βλάπτουν τον αγώνα για την αποκάλυψη των ενόχων της φοροδιαφυγής ή των συνενόχων τους πολιτικών», τότε ο κάθε ένας και η κάθε μια που πιστεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ και στην κοινωνική αλλαγή προτιμούν να ακολουθήσουν την επίσημη θέση. Υπάρχουν όμως και άλλοι λόγοι. Εξαρτήσεις, άνθρωποι που δεν θέλουν για διάφορους λόγους να τα χαλάσουν με την ηγεσία και την ομοψυχία, που συναρτούν την υπόστασή τους σε διάφορα μετερίζια της πολιτικής και της διανόησης με αυτή την ομοψυχία, αλλά και άνθρωποι που για ποταπότερους λόγους είτε σιωπούν είτε ξιφουλκούν ενάντια σε κάποιες φεμινίστριες. Γιατί στο τέλος τέλος ποιός ξεχνάει ότι αύριο μεθαύριο ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κυβέρνηση, άρα όποιος/όποια τεντώνει τα σχοινιά με την ηγεσία, μπορεί να χάσει.

Αν δεν υπήρχε ο φόβος και η συνενοχή, πατριαρχία δεν θα υπήρχε. Αν εμείς οι γυναίκες αγωνιζόμασταν για τα δικαιώματά μας χωρίς συμψηφισμούς, θα ήμασταν σε καλύτερη θέση. Αν είχαμε ένα ισχυρό φεμινιστικό κίνημα, τέτοια δεν θα περνούσαν. Το συμπέρασμα πάντα ίδιο, έως μονότονο: Να μην φοβόμαστε την αλήθεια, είναι σκληρό να συγκρουόμαστε, αλλά είναι το μόνο που φέρνει αλλαγή.

Τη Δευτέρα 3 Ιουνίου είναι ορισμένη δικάσιμος για τρεις από τις τέσσερεις τουρίστριες, με κατηγορούμενο τον ίδιο άνδρα ως κατά συρροή βιαστή.

Εμείς θα είμαστε έξω από τα δικαστήρια της Αλεξάνδρας, για να πούμε για μια ακόμα φορά «όχι άλλη αναβολή της δίκης» και να θυμίσουμε ότι η υπόθεση είναι του 2005, και οκτώ χρόνια μετά δεν έχει ξεκινήσει η δίκη.

Ζητάμε δικαιοσύνη για τα θύματα του βιασμού και γενικότερα της έμφυλης βίας.