ΛΙΜΝΑΖΟΥΣΕΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ

Παιδιά παραιτημένα, με μυαλά και σώματα να περιπλανώνται άσκοπα, παιδιά εκτός σχολείου. Βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής, της εγκληματικότητας, της συντηρητικής σκέψης, της μη σκέψης. Ο σημερινός αυταρχικός καπιταλισμός στην Ελλάδα, ξέρει πολύ καλά τί θέλει και πού στοχεύει. Στη βάση του συστήματος, στη ταξική εκπαίδευση, στη παιδική ψυχή, στη παιδική διάπλαση. Κυρίως ξέρει πολύ καλά ότι (και) σ’αυτή την περίπτωση, η όξυνση των αντιθέσεων δεν φέρνει (μόνη της) την επανάσταση. Χωρίς φόβο λοιπόν διώχνει τα παιδιά από το σχολείο ή κάνει πολλά από όσα απομένουν να το μισούν.

Χωρίς φόβο επίσης διώχνει από τα πανεπιστήμια 110000 φοιτητές και φοιτήτριες που δεν επιβάρυναν το εκπαιδευτικό σύστημα σε τίποτα πέραν της αναγραφής του ονόματός τους στους καταλόγους της Γραμματείας. Για να στείλει το μήνυμα σε όσους και όσες ακόμη δεν έχουν «λιμνάσει»: τα κεφάλια μέσα, τέρμα ο «χαμένος» χρόνος των συνελεύσεων, των αγώνων, των κοινωνικών αναζητήσεων, της χαράς. Τέρμα σε όσους και όσες χρειάζονται να δουλεύουν προκειμένου να σπουδάσουν, στους αξιότερους και αξιότερες δηλαδή. Τέρμα η δεύτερη ευκαιρία για όσους και όσες ξεπέρασαν κάποια εμπόδια στη ζωή τους ή, ακόμη και, απλώς (επαν)εκτίμησαν την αξία της μόρφωσης.

Η Εσπερία, απ’όπου μας ήρθε ο βαρύγδουπος όρος της «διά βίου μάθησης», θα κρυφογελά ικανοποιημένη για τη ραγδαία συντηρητικοποίηση των Ελληνικών Πανεπιστημιών μέσα –και- από τα πολλαπλά μηνύματα της διαγραφής των αιώνιων φοιτητών και φοτητριών.

Για αυτές τις τελευταίες, τις «αιώνιες» φοιτήτριες ήθελα να κάνω ειδική μνεία. Πέραν των άλλων λόγων, κάποιες γυναίκες καθυστέρησαν στις σπουδές τους λόγω των ρόλων που το κοινωνικό φύλο τους τους επεφύλαξε. Αυτόν τον λόγο επιβράδυνσης σπουδών δεν τον είδα να αναφέρεται στην πρόσφατη αρθρογραφία ενάντια στις διαγραφές.

Μη ξεχνάμε λοιπόν ότι οι καταστάσεις και η πατριαρχία έριξαν σε γυναίκες τον κλήρο να περιποιηθούν ηλικιωμένους, να αναθρέψουν παιδιά, να επωμισθούν την «καλή πορεία» ενός γάμου, προσπαθώντας παράλληλα να σπουδάσουν αλλά με αργούς ρυθμούς. Μερικές διέκοψαν τελείως, αλλά, κάποια στιγμή, οι δυσκολίες μειώθηκαν, οι «αιώνιες» φοιτήτριές πείσμωσαν ή απλώς επανιεράρχησαν τις χαρές της ζωής.

Και θέλησαν να ανακάμψουν στο πτυχίο τους, δηλαδή στον εαυτόν τους, στη δημιουργία, στη δημόσια σφαίρα. Ακόμη και η Βουγιουκλάκη στο, κατά τ’ άλλα, συντηρητικότατο φιλμ, προσπάθησε με πείσμα να ξαναγυρίσει στο σχολείο, παρά τον έρωτά της για τον Παπαμιχαήλ και παρά την άνετη ζωή της.

Η δυνατότητα ανάκαμψης στις σπουδές έχει μεγάλη σημασία για την κοινωνία και για τις γυναίκες ιδιαίτερα. Πολύ περισσότερο όταν το προσπαθούν χωρίς νάχουν την άνετη ζωή της Βουγιουκλάκη.

Ζωή Γεωργίου