Κινδυνεύει να απαγχονιστεί επειδή σκότωσε τον επίδοξο βιαστή της.

Η Reyhaneh Jabbari από το Ιράν, 26 ετών, έχει καταδικαστεί σε θάνατο επειδή σκότωσε έναν άντρα, ενώ αυτός προσπαθούσε να τη βιάσει. Η εκτέλεσή της με απαγχονισμό ήταν προγραμματισμένη για χθες, αλλά αναβλήθηκε για 10 μέρες, χωρίς να είναι γνωστή η αιτία. Η διεθνής κατακραυγή που έχει προκαλέσει η υπόθεσή της ίσως να είναι ο λόγος που η εκτέλεση καθυστερεί και ίσως τελικά να καταφέρει και να τη σώσει. Υπογράψτε την έκκληση εδώ.

Σύμφωνα με τη Jabbari, ο Morteza Sarbandi την οδήγησε σε ένα διαμέρισμα τον Ιούλιο του 2007, όταν ήταν 19 ετών, για να της αναθέσει εργασίες διακόσμησης εσωτερικού χώρου. Όταν έφτασαν, κλείδωσε την πόρτα και προσπάθησε να τη βιάσει. Καθώς αυτή πάσχιζε να του ξεφύγει, είδε ένα μαχαίρι στην κουζίνα, το πήρε και τον χτύπησε στον ώμο. Ο Sarbandi πέθανε αργότερα στο νοσοκομείο.

Καθώς τα ισλαμικά δικαστήρια δεν αναγνωρίζουν την αυτοάμυνα, ειδικά από την πλευρά μιας γυναίκας, η Jabbari καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από πρόθεση. Τα έγγραφα της δικαστικής υπόθεσης, σύμφωνα με τις αρχές, έχουν χαθεί.

Τον Απρίλιο του 2014, ο Αχμάντ Σαχίντ, ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ, ζήτησε να αναβληθεί η εκτέλεσή της, μία μέρα πριν τον προγραμματισμένο απαγχονισμό. Ο Σαχίντ ζήτησε επίσης από τις ιρανικές αρχές επανεξέταση της υπόθεσης, επανάληψη της δίκης και συμμόρφωση των δικαστηρίων με τα διεθνή πρότυπα μιας δίκαιης δίκης.

Στην ομολογία της Jabbari συμπεριλαμβάνεται και η πληροφορία ότι είχε προηγούμενες ερωτικές σχέσεις με πολλούς συμφοιτητές και συναδέλφους της, προφανώς για να σχηματιστεί το προφίλ μιας γυναίκας ελαφρών και μη ισλαμικών ηθών.

……………………………………………………………………………………………..

Η διαδικτυακή εκστρατεία συλλογής υπογραφών για να μην εκτελεστεί η Jabbari έχει χακαριστεί δύο φορές, προφανώς από υπαλλήλους της ιρανικής κυβέρνησης. Η Μίνα Αχαντί, μία από τις διοργανώτριες της εκστρατείας και ιδρύτρια της Διεθνούς Επιτροπής Κατά των Εκτελέσεων δήλωσε:

Είναι γνωστή η τακτική των ιρανικών αρχών όταν μια καμπάνια προσελκύει διεθνή προσοχή. Οι χάκερ κατάφεραν να μειώσουν τον αριθμό των υπογραφών τις τελευταίες εβδομάδες. Οι αρχές απειλούν και την οικογένεια της Reyhaneh στο Ιράν για να διακόψουν τις σχέσεις τους με τους ακτιβιστές και να σταματήσουν να απαιτούν την απελευθέρωση της κόρης τους.

Το έχουν ξανακάνει, κυρίως με την περίπτωση της Σακινέ Μοχαμαντί, που καταδικάστηκε σε λιθοβολισμό, αλλά απελευθερώθηκε. Σκοπός του καθεστώτος είναι να σταματήσουν οι ακτιβιστές τις καμπάνιες: προσελκύουν ανεπιθύμητη δημοσιότητα στις σοβαρές καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ισλαμικής δημοκρατίας, κυρίως τώρα που το καθεστώς προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι η κυβέρνηση δεν είναι πια σκληροπυρηνική.

………………………………………………………………………………………….

Σύμφωνα με τις επιστολές που γράφει η Jabbari από τη φυλακή, στη διάρκεια της ανάκρισης και ενώ τότε ήταν 19 ετών, υπέστη βασανισμούς για να ομολογήσει.

Κείμενο της Jabbari από τη φυλακή, σχετικά με τη μέρα της επίθεσης, την ανάκριση, τα βασανιστήρια και τη μοίρα άλλων κρατούμενων γυναικών:

Μόλις έφτασα στο αστυνομικό μέγαρο τρεις σωματώδεις άντρες με περίμεναν σε ένα μικρό δωμάτιο. Μόλις μπήκα με έδεσαν με χειροπέδες σε μια καρέκλα και με έριξαν στο πάτωμα. Μου ούρλιαζαν «Νομίζεις ότι είσαι έξυπνη; Έχουμε τσακίσει πιο σημαντικούς ανθρώπους από εσένα. Ποια νομίζεις ότι είσαι, σκουλήκι; Απάντησε δυνατά»

Ένοιωθα την πλάτη μου να πρήζεται και να ξεσκίζεται το δέρμα μου. Με έκαιγαν και ούρλιαζα μέχρι να πονέσουν τα αυτιά μου από τις ίδιες μου τις κραυγές. Δεν άκουγα ούτε τα χτυπήματα από το μαστίγιο. Δεν ήξερα αν με χτυπούσαν με μαστίγιο, σκοινί ή σανίδα. Δεν ξέρω με τι με έκαψαν αυτά τα τέρατα. Άκουγα μόνο τον εαυτό μου να φωνάζει. Με τα χέρια μου δεμένα ψηλά, στην καρέκλα, ο πόνος και το κάψιμο με έκανε να μην τα νοιώθω.

Φέτος ο χειμώνας ήταν κρύος και η θέρμανση στη φυλακή δε λειτουργούσε. Στην πτέρυγά μας ακούγονταν μόνο δόντια να χτυπάνε, βήχας και φτερνίσματα. Τα δόντια μου που χτυπούσαν μου θυμίζουν το 2007, όταν ήμουν 19, σε απομόνωση, με πληγές σε όλο μου το σώμα και έτρεμα από το φόβο και την αγωνία. Μου έκαναν ανάκριση δύο άντρες που δεν έμαθα ποτέ τα ονόματά τους. Μου υπαγόρευαν την ομολογία μου και εγώ την έγραφα. Μια μέρα με πήγανε κάπου και μου έδειξαν ένα κορίτσι 14-15 χρονών που κρεμόταν από το ταβάνι από τους καρπούς της. Ήταν κατάχλωμη, με σκασμένα χείλια και σιγοέκλαιγε.

Ο ανακριτής έκατσε μπροστά μου και είπε ότι σήμερα ή αύριο θα έφερναν τη μικρή μου αδελφή. Ήξερε το όνομά της. «Σειρά της», είπε, «Είναι αδύνατη, εύθραυστη… Πόσο νομίζεις ότι θα αντέξει κρεμασμένη όπως αυτή;» Άρχισε να μου λέει με λεπτομέρειες τι θα έκαναν στη μικρή μου αδερφή μπροστά μου… Άρχισα να κλαίω και τον παρακάλεσα να μην κάνει κάτι τέτοιο. Είπε ότι δεν είχε επιλογή. Τον ρώτησα τι θα μπορούσα να κάνω για να μη βλάψει την αδερφή μου. Είπε «Είναι πολύ απλό. Ομολόγησε ότι αγόρασες το μαχαίρι πριν το φόνο». Έτσι έγραψα ότι είχα αγοράσει το μαχαίρι από πριν, υπέγραψα και αναστέναξα ανακουφισμένη.

πηγές:  https://secure.avaaz.org/en/petition/Catherine_Ashton_Ban_Ki_Moon_Ahmad_Shaheed_Save_26_year_old_woman_from_being_hanged_in_Iran/?pv=16

http://www.amnesty.org/en/news/Iran-must-halt-imminent-execution-of-26-year-old-woman-2014-09-29

http://www.gatestoneinstitute.org/4366/reyhaneh-jabbari-confession

http://www.bbc.com/news/world-middle-east-29429942