του Δημήτρη Γκιβίση
Αψηφώντας τις απειλές, και με την προστασία της αστυνομίας αφού την ίδια ώρα λίγο μακρύτερα γινόταν η διαδήλωση για το μεγαλείο της Σερβίας από διάφορους εθνικιστικούς και παραθρησκευτικούς κύκλους, εκατοντάδες γυναίκες συγκεντρώθηκαν το βράδυ της Τρίτης στο κέντρο του Βελιγραδίου. Ήταν μια σιωπηλή εκδήλωση μνήμης για τα θύματα του Βούκοβαρ, 23 χρόνια μετά την σφαγή περίπου 3.000 ανθρώπων της κροατικής πόλης, στην πλειοψηφία τους άμαχοι και αιχμάλωτοι, από τον σερβικό λαϊκό στρατό (JNA) και μέλη παραστρατιωτικών οργανώσεων, πρωτοστατούντων των «Τίγρεων» του Αρκάν που τραγουδούσαν το ανατριχιαστικό «Slobodane, Slobodane, šalji nam salate, biće mesa, biće mesa, klaćemo Hrvate» (Σλόμπονταν [Μιλόσεβιτς] Σλόμπονταν, φέρε μας σαλάτα, εμείς βάζουμε το κρέας των σφαγμένων κροατών).
Το κάλεσμα έγινε από τις «Γυναίκες στα Μαύρα», ένα παγκόσμιο δίκτυο γυναικών διαφορετικών εθνοτικών και εθνικών υπόβαθρων ενεργά αντίθετες στον πόλεμο και όλες τις μορφές βίας, που αγωνίζονται για έναν κόσμο όπου η διαφορά δεν σημαίνει ανισότητα, καταπίεση και αποκλεισμό, και που ως βασικό στοιχείο της αντίληψης και της δράσης τους είναι η αμφισβήτηση των εθνικιστικών και μιλιταριστικών πρακτικών και των «δικών τους» κυβερνήσεων. Η ακτιβίστρια Στάσα Ζαΐοβιτς, εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας, είπε «ο ρόλος μας, ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών, είναι να θυμόμαστε και να υπενθυμίζουμε όλα όσα έγιναν, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε εδώ», και ζήτησε από το σερβικό υπουργείο άμυνας να ανοίξει επιτέλους τα αρχεία του για τις θηριωδίες που έγιναν στην πολυεθνοτική πόλη του Βούκοβαρ, που μετά την πολιορκία 87 ημερών καταστράφηκε ολοκληρωτικά, με αποτέλεσμα περίπου 31.000 άνθρωποι να οδηγηθούν σε αναγκαστικό εκτοπισμό.
Παράλληλα, επανέφερε το αίτημα για την ανέγερση αναμνηστικών μνημείων στα σερβικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, που έχει επανειλημμένα υποβληθεί από τους συγγενείς των θυμάτων αλλά μέχρι σήμερα έχει απορριφθεί με διάφορες προφάσεις, λέγοντας ότι αντί της σκληρής γραμμής της εμμονής στην άρνηση των εγκλημάτων που έγιναν, η Σερβία πρέπει να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην διαδικασία της συμφιλίωσης, διαφορετικά είναι καταδικασμένη στην ηθική παρακμή.
Να σημειωθεί, ότι μετά την πτώση της πόλης και τις μαζικές συλλήψεις στρατιωτών και αμάχων, στο στρατόπεδο της Οβτσάρα μέλη του σερβικού στρατού μαζί με παραστρατιωτικούς, σκότωσαν μετά από φρικτά βασανιστήρια 265 αιχμαλώτους, και για αυτό το έγκλημα το τμήμα εγκλημάτων πολέμου του δικαστηρίου του Βελιγραδίου καταδίκασε 3 αξιωματικούς του JNA και 14 παραστρατιωτικούς με ποινές φυλάκισης μέχρι πέντε χρόνων (!), ενώ 360 άνθρωποι θεωρούνται ακόμα αγνοούμενοι.
Και επειδή παράλληλα με τις αληθινές μάχες πάντα διεξάγεται και ο πόλεμος της προπαγάνδας, την επόμενη μέρα της πτώσης της πόλης η τηλεόραση του Βελιγραδίου για πολλές ώρες έδειχνε πτώματα από το νοσοκομείο του Βούκοβαρ ισχυριζόμενη ότι είναι Σέρβοι που σφαγιάστηκαν από τους Κροάτες. Λίγες μέρες αργότερα, σε ανακοίνωσή της η οργάνωση Human Rights Watch ανέφερε ότι ήταν δολοφονημένοι Κροάτες, που το προσωπικό του νοσοκομείου τους είχε εγκαταλείψει τρέχοντας να γλυτώσει από τους βομβαρδισμούς…
[youtube]http://youtu.be/UkBS3obIzMM[/youtube]