«Τόσο μακριά, τόσο κοντά: Όταν το αυτονόητο γίνεται κραυγή…»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ

Ως Δίκτυο Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών νιώσαμε την ανάγκη να εκφράσουμε τις σκέψεις αλλά και την αλληλεγγύη μας για όσα συμβαίνουν γύρω μας τις τελευταίες μέρες.

Από τις 19/11 Σύριοι πρόσφυγες πολέμου με τις οικογένειες τους, που αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους λόγω της εμφύλιας διαμάχης που επικρατεί, βρίσκονται στη πλατεία Συντάγματος διεκδικώντας από την ελληνική κυβέρνηση και τις Ευρωπαϊκές αρχές την έκδοση ταξιδιωτικών έγγραφων, τη μόνη δηλαδή διέξοδο για διαφυγή προς μια άλλη Ευρωπαϊκή χώρα που θα μπορεί να τους παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή, χωρίς να παραβιάζονται σε καθημερινό επίπεδο τα δικαιώματά τους. Διεκδικούν επίσης από το ελληνικό κράτος την κάλυψη των βασικών αναγκών των οικογενειών για στέγη και τροφή, ιατρική φροντίδα και κοινωνική υποστήριξη, που έχει άλλωστε την υποχρέωση να κάνει με βάση το ισχύον Προεδρικό Διάταγμα 80/2006, μέχρι την έκδοση των ταξιδιωτικών εγγράφων.

Κλιμακώνοντας τον αγώνα τους, πολλοί από αυτούς και αυτές βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες σε απεργία πείνας, προβάλλοντας το σώμα τους ως ύστερο μέσο διεκδίκησης. Ο αρχικός αριθμός των απεργών πείνας ανερχόταν στα 149 άτομα. Δυστυχώς, όμως, 2 Σύροι έχουν χάσει ήδη τη ζωή τους με την έμμεση συνδρομή και αδιαφορία της ελληνικής πολιτείας.

Στον αντίποδα, το ελληνικό κράτος, εξακολουθεί να προβάλλει ως μοναδική λύση για τους Σύρους πρόσφυγες πολέμου, την αίτηση ασύλου στην Ελλάδα, που ωστόσο δεν τους κατοχυρώνει κανένα ουσιαστικό δικαίωμα

Στηρίζουμε τον αγώνα τους και στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι δίπλα τους μέχρις ότου η ελληνική κυβέρνηση κινήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για να συνεχίσουν με νόμιμο τρόπο και ασφάλεια το ταξίδι τους.

Παράλληλα και 3 ημέρες πριν την παγκόσμια ημέρα HIV/AIDS, η Κατερίνα, μια από τις στιγματισμένες οροθετικές των πολιτικών Λοβέρδου αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της με τραγικό τρόπο. Η Κατερίνα είχε επιβιώσει μιας πολιτικής που υποκατέστησε την πρόληψη και τη θεραπεία με τις πρακτικές της σύλληψης, φυλάκισης και διαπόμπευσης των οροθετικών ατόμων και μάλιστα των πιο ευάλωτων από αυτά.
Ταυτόχρονα ήταν ενεργή στους αγώνες για τη δικαίωση των οροθετικών γυναικών, την κατάργηση της άθλιας «υγειονομικής διάταξης» 39Α και την πρόσβαση στη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη όλων των οροθετικών ατόμων. Δυστυχώς το στίγμα ήταν πολύ βαρύ για τη ίδια και την οικογένειά της.

Στο όνομα της Κατερίνας και όλων των ατόμων που στιγματίζονται καθημερινά οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα για δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των οροθετικών ατόμων, ειδικά των ανασφάλιστων, για πληροφόρηση, διάγνωση, πρόληψη και φροντίδα. Και πολύ περισσότερο, οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το στίγμα και τις διακρίσεις σε βάρος των οροθετικών συμπολιτών και συμπολιτισσών μας.

Σε μια άλλη πλευρά της πόλης ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται από τις 10/11 σε απεργία πείνας, διεκδικώντας για τον ίδιο και τους συγκρατούμενους του το θεσμοθετημένο δικαίωμα στην εκπαίδευση εντός του Ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος. Ένα δικαίωμα που του στερήθηκε από την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών του Πειραιά στις 3/12/2014. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η εκπαίδευση αποτελεί βασικό στόχο του κράτους για κάθε πολίτη, είτε βρίσκεται σε σωφρονιστικά ιδρύματα είτε όχι. Στη περίπτωση δε, που το ίδιο το κράτος δίνει τη δυνατότητα εισαγωγής στη Τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι απλά αδιανόητο να μην χορηγούνται οι απαραίτητες εκπαιδευτικές άδειες.

Εμείς τα μέλη του Δικτύου Δράσης Κοινωνικών Λειτουργών κοινωνικοί λειτουργοί, φοιτητές και φοιτήτριες Κοινωνικής Εργασίας και εξυπηρετούμενοι/ες επισημαίνουμε για άλλη μια φορά ότι σε καιρούς ανθρωπιστικής κρίσης, όπου παρατηρείται συστηματική παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, είναι σημαντικότερο από ποτέ να αντισταθούμε με συλλογική δράση. Καλούμε όλους και όλες, συναδέλφους και μη, να σταθούν αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα των απεργών πείνας και να βρεθούν δίπλα τους στον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική αλλαγή.

http://socialworkaction.wordpress.com