Αλιεύει η Βέρα Σιατερλή
Την Κέα ή Τζια την ξέρεις σίγουρα αν έχεις παραθερίσει σε αυτή ή βουτήξει στις παραλίες της. Μιάμιση μόλις ώρα ταξίδι από τη Ραφήνα, την κάνει ακόμη πιο δελεαστική ειδικά σε εμάς τους κατοίκους της Αθήνας, που αναζητούμε μία κοντινή και οικονομική νησιωτική απόδραση.
Εκτός από τις βουτιές σου και τις βόλτες σου στους δρόμους της, όμως, ξέρεις ή έχεις μάθει για τις βελανιδιές της Τζιας; Αν όχι, να σε ενημερώσω ότι τα βελανίδια της Τζιας ήταν το κύριο εξαγώγιμο προϊόν της και βασικός υποστηρικτής της οικονομίας της μέχρι και τη δεκαετία του ’60 τουλάχιστον. Μετά, κάτι οι εξελίξεις της τεχνολογίας, κάτι η αδιαφορία των υπευθύνων (όπως και για τόσα και τόσα άλλα), άφησε την Τζια και τα βελανίδια της στην τύχη τους και η σχετική αγορά μαράζωσε.
Δεν σου κάνω μάθημα για την οικονομία των Κυκλάδων βέβαια. Θέλω απλά να μιλήσω για μία γυναίκα, της οποίας την ιστορία διάβασα πρόσφατα και πραγματικά με μάγεψε. Η οποία από απλή επισκέπτρια, έγινε ζωντανό παράδειγμα υγιούς ανάπτυξης και ζωντάνιας ενός ολόκληρου τόπου.
Η Marcie Mayer είναι μία Αμερικανίδα που ήρθε για διακοπές στην Τζια και ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, οπότε…
… παντρεύτηκε και αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στο νησί. Σιγά σιγά, και μαθαίνοντας την ιστορία της νέας της πατρίδας και του νησιού, έμαθε για την παραγωγή βελανιδιών, και το πώς είχε καταλήξει να σταματήσει ως ασύμφορη μερικές δεκαετίες πριν. Μία ιδέα αμέσως σχηματίσττηκε στο μυαλό της Marcie. Εκτός από τον ξενώνα που διατηρεί με τον σύζυγό της, να ξεκινήσουν και μία νέα επιχείρηση: αυτή της επεξεργασίας βελανιδιών, έτσι ώστε να ξαναγεννηθεί η παραγωγή του και να δοθεί ανάσα στην τοπική οικονομία.
Η ιδέα δεν ήταν εύκολη στην υλοποίησή της. Εκτός από τις οικονομικές δυσκολίες, αντιμετώπισε και την δυσπιστία των ντόπιων, που δεν μπόρεσαν να χωνέψουν, πως αυτή, “μία ξένη”, ενδιαφερόταν περισσότερο από αυτούς για τον τόπο τους και τους έλεγε τι να κάνουν. Κι όμως, η Marcie, δεν το έβαλε κάτω. Με έρευνα και μελέτες, παρουσίασε μία μέθοδο ξεπικρίσματος του βελανιδιού χωρίς περιττή σπατάλη νερού και υπέβαλε σχετική μελέτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση για χρηματοδότηση μίας σχετικής μονάδας.
Όταν η μελέτη εγκρίθηκε, και τα κονδύλια άρχισαν να καταφτάνουν, τότε οι ντόπιοι άρχισαν να την εμπιστεύονται και η δημιουργία της σχετικής μονάδας παραγωγής έλαβε χώρα. Η όλη πρωτοβουλία πήρε την ονομασία «Χαμάδα» και τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους.
Η μονάδα παράγει πρωτεϊνούχο αλεύρι, ζωοτροφές, ακόμη και φυτικά καλλυντικά αποκλειστικά και μόνο από τις βελανιδιές του νησιού, τα οποία διατίθενται κυρίως μέσω Διαδικτύου στις αγορές του εξωτερικού και γίνονται ανάρπαστα. Οι παραγγελίες αυξάνονται μέρα με την ημέρα, οι εργαζόμενοι στο σχετικό project ξεπερνούν τους 100, η καλλιέργεια βελανιδιών έχει αυξηθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς και όλη η οικονομία του νησιού έχει ανασάνει, καθώς έχει ανοίξει ένας ολόκληρος κύκλος με τους τοπικούς παραγωγούς και εμπόρους, που βοηθάει όλους τους κατοίκους να ζουν όχι μόνο από τους 3 μήνες της τουριστικής περιόδου, αλλά όλη τη χρονιά, μόνο από τα βελανίδια!
Η Marcie, μολονότι έχει ανακηρυχθεί σε τοπική ηρωίδα, και δεν επαναπαύεται στις δάφνες της. Βλέπει τη δουλειά της να αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, και μελετά τις περαιτέρω δυνατότητες παραγωγής λαδιού, αφρόλουτρου, σαπουνιού και αλευριού χωρίς γλουτένη, καθώς και επέκτασης της ήδη υπάρχουσας μονάδας και δημιουργίας νέων. Παράλληλα, καταθέτει νέες αιτήσεις για διαφύλαξη του προϊόντος ως ονομασίας προέλευσης, και στις φιλοδοξίες της είναι η δημιουργίας ξενοδοχειακής μονάδας περιηγητικού τουρισμού στο δρόμο των βελανιδιών, με σχετικές διαφημιστικές καμπάνιες στο Διαδίκτυο να ετοιμάζονται.
Ένα λαμπρό παράδειγμα υγιούς και οικολογικής ανάπτυξης ενός τόπου με τα δικά του μέσα και μόνο. Και παράλληλα, ένα λαμπρό παράδειγμα φωτισμένου ανθρώπου, που βλέπει μπροστά από την εποχή του και συμβάλλει πραγματικά στην αναγέννηση του τόπου του. Ακόμη κι αν δεν έχει γεννηθεί σε αυτόν… Μακάρι να είχαμε κι άλλες Marcie Mayer στη χώρα μας, δεν συμφωνείτε;
πηγή: Kyklades24.gr
Μαρια Μπακοδημου, δημοσιογραφος και παρουσιαστρια.