Ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι ο ιδρυτής του Wikileaks, ο οποίος έχει φέρει στο φως χιλιάδες μυστικά και διαβαθμισμένα έγγραφα που αποκαλύπτουν τις δράσεις μυστικών υπηρεσιών και στρατών, εις όφελος της διαφάνειας και της δημοκρατίας. Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, θίχτηκε που έβγαλε τα άπλυτά τους στα φόρα και αποκάλυψε ακόμα περισσότερα από την εγκληματική δράση τους, τον έχει παραπέμψει σε δίκη, για το ρόλο του στη δημοσιοποίηση 250.000 διπλωματικών εγγράφων και 500.000 διαβαθμισμένων στρατιωτικών εκθέσεων.
Το 2010 κατηγορήθηκε για βιασμό στη Σουηδία, ενώ αργότερα η κατηγορία μετατράπηκε σε σεξουαλική επίθεση. Η κατηγορία αυτή δεν έφτασε ποτέ στο δικαστήριο, επειδή από τότε ο Ασάνζ μετακινείται σε διάφορες χώρες, ενώ εδώ και τρία χρόνια έχει ζητήσει και βρει καταφύγιο στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο.
Εάν εμφανιστεί στο δικαστήριο στη Σουηδία, είναι πιθανόν να εκδοθεί στις ΗΠΑ για να δικαστεί, με πιθανότητα μεγάλης ποινής. Έχει ζητήσει εδώ και καιρό το δικαίωμα να καταθέσει στο σουηδικό δικαστήριο από την πρεσβεία του Ισημερινού, κάτι το οποίο έγινε δεκτό μόλις χθες.
Έτσι, ευελπιστούμε να λυθεί μια δύσκολη αντίφαση για κάθε άνθρωπο που πιστεύει στη δημοκρατία αλλά παράλληλα αντιτίθεται στη βία κατά των γυναικών και στο βιασμό ή την σεξουαλική επίθεση για την οποία κατηγορείται ο Ασάνζ.
Εδώ υπάρχει ένα πρόσωπο που καταζητείται όσο κανένας άλλος από τις ΗΠΑ για να δικαστεί για τις δημοκρατικές του ενέργειες. Συνεπώς, λέχθηκε από κάποιες πλευρές πως η κατηγορία είναι στημένη από τις καταγγέλλουσες για να κάνουν μεγάλο όνομα ή να δοξαστούν, ενώ άλλες πλευρές ισχυρίζονται ότι οι γυναίκες που κατήγγειλαν είναι ενεργούμενα της σουηδικής κυβέρνησης και αμερικανικών υπηρεσιών.
Το φεμινιστικό κίνημα, ή μάλλον μεγάλο μέρος του, πιστεύει ότι ο κάθε ένας που κατηγορείται για έμφυλη βία πρέπει να δικάζεται για τις κατηγορίες αυτές. Τόσο ο άγγελος όσο και ο διάβολος. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι βιαστής μπορεί να είναι κάθε άνδρας, αλλά ευτυχώς δεν είναι κάθε άνδρας. Οι βιαστές δεν ξεχωρίζουν από τις προοδευτικές ή αντιδραστικές ιδέες τους, γι’ αυτό, το αυτόνομο αδίκημα ή κακούργημα της έμφυλης βίας πρέπει να δικάζεται σε κάθε περίπτωση και να αποδίδεται δικαιοσύνη γι’ αυτό και για τίποτα από όσα αφορούν την προσωπικότητα του κατηγορούμενου.
Ευελπιστούμε τώρα, με την απόφαση του δικαστηρίου, να προχωρήσει αυτή η πολύκροτη υπόθεση, και να γίνει δίκαιη δίκη έστω και χωρίς την παρουσία του κατηγορουμένου.
Η υποβάθμιση των καταγγελιών για έμφυλη βία από μια ευρύτατη περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας είναι γνωστή.
Όταν οι Αμερικανοί, ή μάλλον η πολιτική και στρατιωτική εξουσία τους, υπογράμμιζαν την καταπάτηση των δικαιωμάτων των Αφγανών γυναικών τον καιρό που είχαν αποφασίσει να εισβάλουν στο Αφγανιστάν χρησιμοποιώντας τα γυναικεία δικαιώματα ως προπαγανδιστικό βοήθημα, πολλοί αρνιόντουσαν να συζητήσουν καν τα γυναικεία δικαιώματα, αφού υπήρχε ένα “υπέρτερο κακό”, που ήταν η εισβολή σε μια χώρα. Αντίθετα οι οργανωμένες γυναίκες του Αφγανιστάν, με προεξάρχουσα την Επαναστατική Οργάνωση Αφγανών Γυναικών (RAWA) ποτέ δεν υποβάθμισαν τον αγώνα τους, ενώ παράλληλα κατάγγελλαν την εισβολή στη χώρα τους. Το ίδιο κάναμε και εμείς οι ευρωπαίες ή οι αμερικανίδες φεμινίστριες.
Όταν ο Ντομινίκ Στρος Καν, “σοσιαλιστής” μην ξεχνάμε, βίασε την καμαριέρα του Σόφιτελ στη Νέα Υόρκη το 2011, και αυτή τον κατάγγειλε και τον έκλεισε, έστω και για λίγο, στη φυλακή, είχαμε άλλο ένα στόρι που έλεγε ότι κάποιοι θέλουν να “φάνε” τον ΝΣΚ και στήσανε μια τέτοια κατηγορία. Και αυτό, υποτίθεται, ότι προήλθε είτε από αντιπάλους του μέσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είτε από αντιπάλους του για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Και μάλιστα εδώ στην Ελλάδα κάποιοι έλεγαν ότι ο ΝΣΚ είναι υπέρ της Ελλάδας στα θέματα του χρέους, και θέλουν να τον φάνε γι’ αυτό. Όλα διαψεύστηκαν στη συνέχεια, έστω και αν η Ναφισάτου Ντιάλο δεν δικαιώθηκε, η αμερικανική Δικαιοσύνη δεν την πίστεψε, επειδή είχε πει ψέματα όταν είχε κάνει τη συνέντευξή της για να πάρει άδεια παραμονής στις ΗΠΑ. “Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”, δηλαδή, αφού, όπως ξέρουμε, “κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει”. Το θέμα “διευθετήθηκε” όταν ο ΝΣΤ αναγκάστηκε να πληρώσει βαρβάτο ποσόν αποζημίωσης κάτω από το τραπέζι, για να μην συνεχίσει την δικαστική δίωξη η πολύπαθη αλλά δυναμική καμαριέρα, που μην ξεχνάμε, είχε την υποστήριξη του φεμινιστικού κινήματος. Γιατί η καμαριέρα ήταν από την κάτω τάξη, και πολλοί είχαν βάλει σκοπό να την κατασπαράξουν. Και το ήξερε. Οι μετέπειτα εξελίξεις αποδεικνύουν ότι ο ΝΣΚ είχε ασκήσει πολλές φορές βία εναντίον γυναικών ή παρενόχληση στην εργασία, σε επιστημόνισσες ή καθαρίστριες, στα διαλείμματα μεταξύ της διοργάνωσης “διεθνιστικών” πάρτι VIP με άλλους σαν τη μούρη του, με εισαγόμενες εκδιδόμενες γυναίκες.
Δεν ξέρουμε αν ο Τζούλιαν Ασάνζ είναι ένοχος για τις κατηγορίες που του αποδίδονται, το θέμα είναι πολύπλοκο, ούτε αν τα δικαστήρια θα είναι αμερόληπτα στην περίπτωση αυτή, όταν γίνει, επιτέλους, η δίκη. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι το θέμα της έμφυλης βίας πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν σοβαρά, χωρίς να υποβαθμίζεται πίσω από άλλες “προτεραιότητες”.
Σίσσυ Βωβού