Οι γυναίκες του Μαν Ρέι στην Άνδρο, στο ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή
Τίτλος της έκθεσης:
«Man Ray. Τα πρόσωπα της Γυναίκας».
Γράφει και επιμελείται η Βέρα Σιατερλή
Μαύρη και λευκή, 1926. Αργυροτυπία, μεταγενέστερη εκτύπωση, 17 x 25 εκ., Ιδιωτικής συλλογής
Άνδρος
Στις γυναίκες του Μαν Ρέι είναι αφιερωμένη η φετινή καλοκαιρινή έκθεση που οργανώνει το ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Χώρα της Άνδρου. Το Ίδρυμα που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε από κοντά αριστουργήματα, τα οποία είτε ανήκουν στη διάσημη συλλογή του είτε είναι δάνεια από ξένα μουσεία και συλλογές, επιστρέφει στους μεγάλους δημιουργούς που σφράγισαν τον περασμένο αιώνα.
Ο διαπρεπής αμερικανός καλλιτέχνης ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία ως ζωγράφος και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, για την οποία έγινε περισσότερο γνωστός.
Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη γλυπτική, τη χαρακτική, τον κινηματογράφο αλλά και τη δημιουργία αντικειμένων που επινόησε η δημιουργική του φαντασία.
Κατά τον Αντρέ, φίλο και συνοδοιπόρο του στο μεγάλο κίνημα του Σουρεαλισμού, ο Μαν Ρέι υπήρξε από τους λίγους καλλιτέχνες που κατάφεραν να αναδείξουν με την τέχνη του φακού μια ανέκδοτη θεματολογία η οποία, χωρίς να αφήνει κανέναν αδιάφορο, συναρπάζει, εκπλήσσει, αιφνιδιάζει.
Το βιολί του Ingres, 1924. Αργυροτυπία, μεταγενέστερη εκτύπωση
, 26,5 x 21 εκ., Ιδιωτική συλλογή
(Η σουρεαλιστική μετατροπή του σώματος της Κικί ντε Μονπαρνάς σε μουσικό όργανο που για τον Μαν Ρέι σήμαινε αναφορά στο έργο του Jean-Auguste-Dominique Ingres κατηγορήθηκε από τις φεμινίστριες της εποχής ως αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος)
«Lee Miller»
Η Γυναίκα, ανώνυμη ή επώνυμη, καταξιωμένη ή αγνοούμενη, μούσα ή ερωμένη, δημιούργημα ακόμα της φαντασίας του καλλιτέχνη απαθανατίζεται και αναδεικνύεται σε κυρίαρχη φιγούρα με κάθε μέσο και τρόπο σε ολόκληρη την πορεία της δημιουργίας του.
Dress of Madeleine Vionnet, wheelbarrow by Oscar Dominguez 1937
Pisces 1938
«Ζωγραφίζω αυτό που δεν επιθυμώ να φωτογραφίσω και φωτογραφίζω αυτό που δεν επιθυμώ να ζωγραφίσω» έλεγε ο Μαν Ρέι, που έχει ταυτιστεί με τις πρωτοποριακές του λήψεις και όχι με τους καμβάδες του. Συμπλήρωνε: Αν είναι ένα πρόσωπο ή ένα γυμνό που θέλω να αποτυπώσω, πιάνω τον φακό μου. Αν είναι ένα όνειρο, τότε το πινέλο μου».
Ανατομίες, 1930. Αργυροτυπία, μεταγενέστερη εκτύπωση, 28,5 x 20 εκ., Ιδιωτική συλλογή
Ο επισκέπτης θα πλοηγηθεί στην εντυπωσιακή υπερπεντηκονταετή καλλιτεχνική πορεία του Man Ray (1912-1971) μέσα από 150 έργα όλων των ειδών: φωτογραφίες, ζωγραφικά έργα, χαρακτικά, σχέδια, γλυπτά και ready-mades. Θα αναγνωρίσει θρυλικές μορφές όπως τη Γετρούδη Στάιν, την Πέγκι Γκούγκενχαϊμ, την Κικί ντε Μονπαρνάς, την Κοκό Σανέλ, την Αβα Γκάρντνερ, την Κατρίν Ντενέβ και άλλα δημοφιλή ονόματα της τέχνης, του θεάματος και της παρισινής κοσμικής ζωής. Μπορεί ο προβολέας της έκθεσης να πέφτει στη φωτογραφία αλλά στην ουσία σκιαγραφείται το πορτρέτο ενός πολυσχιδούς καλλιτέχνη, που καταπιάστηκε ακόμα και με τη χαρακτική, τη γλυπτική και τον κινηματογράφο.
Γεννημένος το 1890 στη Φιλαδέλφεια ως Εμάνουελ Ρουτζίσκι, μεγάλωσε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Σπούδασε ζωγραφική και όταν φωτογράφησε μόνος του τα έργα της πρώτης του έκθεσης για τις ανάγκες του καταλόγου, κατάλαβε πως η κλίση του δεν είναι μόνο στον χρωστήρα.
Παρέα με τον Μαρσέλ Ντισάν βουτούν στα βαθιά, ταραχώδη νερά του ντανταϊσμού. Το 1921 εγκαθίσταται μόνιμα στο Παρίσι. Η γνώση των γαλλικών του είναι περιορισμένη, καταφέρνει πάντως να αποκτήσει σχέσεις με τις προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Αντρέ Μπρετόν και να ενταχθεί χωρίς φανατική δέσμευση στο κίνημα του υπερρεαλισμού. Το 1925 συμμετέχει μαζί με τους Μαξ Ερνστ, Χουάν Μιρό, Πάμπλο Πικάσο και Ζαν Αρπ στην πρώτη υπερρεαλιστική έκθεση που πραγματοποιείται στο Παρίσι. Η συνύπαρξη με όλους αυτούς τους τολμηρούς καλλιτέχνες τον σμιλεύει και τον καθορίζει.
Ταυτόχρονα αναπτύσσει το προσωπικό του φωτογραφικό ιδίωμα, παρότι δεν ασχολείται μονάχα με τον φακό του αλλά πειραματίζεται συνεχώς σε όλα τα πεδία. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έζησε στην Καλιφόρνια. Πέθανε το 1971 στο Παρίσι.
«Δάκρυα»
Portrait of Virginia Woolf, 1934
Είναι η πρώτη στον κόσμο θεματική έκθεση που έχει θέμα τις γυναίκες και την επιμελήθηκε η Mαρία Kουτσομάλλη
Το εικαστικό αφιέρωμα θα πλαισιώσει ο τρίγλωσσος (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά) συνοδευτικός τόμος των 350 σελίδων, που επιμελήθηκε ο Aνδρέας Γεωργιάδης, έκδοση της Mικράς Άρκτου.
Διάρκεια έκθεσης: 28 Ιουνίου – 27 Σεπτεμβρίου 2015
Ώρες Λειτουργίας: Καθημερινά 11.00-15.00 και 18.00-21.00, Δευτέρα 11.00-15.00, Δευτέρα απόγευμα και Τρίτη κλειστά.
Πηγές: news.in.gr, kathimerini.gr, protothema.gr