Σχολιάζει η Βέρα Σιατερλή
Από το 2010 με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Σεξoυαλικής Υγείας (WAS), που συσπειρώνει σεξoλόγους απ’ όλο τον κόσμο γιορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα Σεξoυαλικής Υγείας (World Day of Seχual Health). Σκοπός της είναι η ευαισθητοποίηση του κοινού για το ρόλο της σεξoυαλικότητας στην ανθρώπινη υγεία και η ανάδειξη του γεγονότος ότι η σεξoυαλική υγεία είναι εφικτή μόνο μέσα από τα σεξoυαλικά δικαιώματα του ανθρώπου.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), σεξoυαλική υγεία θεωρείται μία κατάσταση συναισθηματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας σε σχέση με τη σεξoυαλικότητα του ατόμου. Όταν μιλάμε για τη σεξoυαλική υγεία, αναφερόμαστε στην απουσία ασθένειας, οργανικής διαταραχής, δυσλειτουργίας και αναπηρίας.
Η σεξουαλική υγεία προϋποθέτει την σεξουαλική αυτοδιάθεση, θέμα που απασχόλησε σημαντικά το φεμινιστικό κίνημα. Στα πλαίσια των φεμινιστικών και ορίων προσδιορισμών, εστιάζεται η τεκμηρίωση της ανισότητας φύλου και στην κοινωνική θέση των γυναικών. Μία φεμινιστική αντιμετώπιση είναι πως το κοινωνικό φύλο και το βιολογικό φύλο (gender & sex), είναι κοινωνικές κατασκευές, ερευνά την κατασκευή του φύλου και της σεξουαλικότητας, και αναπτύσσει εναλλακτικά μοντέλα μελέτης των κοινωνικών σχέσεων.
Πολλές φεμινίστριες σήμερα ισχυρίζονται πως ο φεμινισμός, ένα θεμελιώδες κίνημα που προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια της κοινωνικής τάξης, φυλής, κουλτούρας και θρησκείας, απευθύνεται σε θέματα που απασχολούν όλες τις γυναίκες κάθε κοινωνίας: για παράδειγμα τον ακρωτηριασμό γυναικείων σεξουαλικών οργάνων στο Σουδάν, στην κεντρική Αφρική και στους αφρικανούς μετανάστες σε Ευρώπη και Αμερική. Ταυτόχρονα, μελετούν τον βαθμό στον οποίο συγκεκριμένα θέματα, όπως ο βιασμός, η αιμομιξία, η καταπίεση και η μητρότητα, που άπτονται της σεξουαλικότητας είναι οικουμενικά.
Το ζήτημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, που απασχόλησε το φεμινιστικό κίνημα τις δεκαετίες 60-70 αποτελεί σημαντικό παράγοντα της γυναικείας απελευθέρωσης. Αν μια γυναίκα δεν ορίζει η ίδια το κορμί της και την σεξουαλικότητά της δεν μπορεί να έχει και τον έλεγχο της ίδιας της εαυτής της. Επιπλέον, η σεξουαλικότητα όλων των γυναικών θα πρέπει να γίνεται δεκτή, ανεξάρτητα από το είδος και τον προσανατολισμό. Θέματα σεξουαλικότητας βάζουν κυρίως ο λεσβιακός και ο ριζοσπαστικός φεμινισμός
Επίσης ο λεσβιακός φεμινισμός εισάγει το ζήτημα του φύλου και είναι μια φεμινιστική ιδεολογία, περισσότερο δημοφιλής στη δεκαετία του ’70 αρχές της δεκαετίας του ’80, που υποστηρίζει την άποψη πως ο λεσβιασμός είναι η λογική κατάληξη του φεμινισμού. Είναι σημαντικό να μην γίνει σύγχυση μεταξύ όλων των λεσβιών που είναι φεμινίστριες και του λεσβιακού φεμινισμού. Το να είσαι οπαδός του λεσβιακού φεμινισμού σημαίνει να ακολουθείς μια πολύ συγκεκριμένη ιδεολογία με την οποία δεν συμφωνούν όλες οι λεσβίες που είναι φεμινίστριες.
Οι λεσβίες φεμινίστριες δεν θεωρούν πως όλες οι λεσβίες έχουν συνειδητά επιλέξει να γίνουν λεσβίες για φεμινιστικούς λόγους. Ωστόσο, οι λεσβίες φεμινίστριες έχουν παραδοσιακά υποστηρίξει πως όλες οι λεσβίες έχουν τουλάχιστον υποσυνείδητα αισθανθεί έλξη προς τις γυναίκες παρά προς τους άντρες εξαιτίας της επιθυμίας τους για ισότητα στις σεξουαλικές στους σχέσεις. Ο ριζοσπαστικός φεμινισμός είναι ένας κλάδος του φεμινισμού που θεωρεί την καταπίεση των γυναικών ως βασικό στοιχείο της ανθρώπινης κοινωνίας και επιχειρεί να καταπολεμήσει το πρότυπο της πατριαρχίας απορρίπτοντας ευρέως τους στάνταρ ρόλους των φύλων. Μια άποψη στον ριζοσπαστικό φεμινισμό καταλήγει στην αναγνώριση διαφορετικών τύπων καταπίεσης που μπορούν να συμπεριλαμβάνουν τα παρακάτω στοιχεία: φύλο, φυλή, τάξη, αντιληπτή ελκυστικότητα, σεξουαλικότητα, ικανότητα, ενώ επιβεβαιώνουν ακόμα την αναγνώριση της πατριαρχίας. Στα κοινά τους αιτήματα συμπεριλαμβάνονται η επέκταση των αναπαραγωγικών ελευθεριών και αλλαγές στην οργανωμένη σεξουαλική κουλτούρα (κοινό αίτημα στα αμερικανικά πανεπιστήμια κατά τη δεκαετία του ’80).
Η Παγκόσμια Διακήρυξη των Σεξoυαλικών Δικαιωμάτων
Υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Συνεδρίου Σεξoλογίας που έγινε το 1999 στο Χονγκ Κονγκ και περιλαμβάνει 11 επί μέρους δικαιώματα.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική ελευθερία.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική αυτονομία, τη Σεξoυαλική ακεραιότητα, και την ασφάλεια του Σεξoυαλικού σώματος.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική ιδιωτικότητα.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική ισότητα.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική ευχαρίστηση.
* Δικαίωμα στη συναισθηματική σεξoυαλική έκφραση.
* Δικαίωμα του ελευθέρως συνεταιρίζεσθαι σεξoυαλικά.
* Δικαίωμα στις ελεύθερες και υπεύθυνες αναπαραγωγικές επιλογές.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική πληροφόρηση βασισμένη στην επιστημονική έρευνα.
* Δικαίωμα στη στοιχειώδη σεξoυαλική αγωγή.
* Δικαίωμα στη σεξoυαλική ιατρική φροντίδα.
Πληροφορίες από τις πηγές: sansimera.gr el.wikipedia.org