Δεν γνωρίζουμε αν το ζήτησε ο Σόμπλε, αν η τρόικα εκβίασε την ελληνική κυβέρνηση να στρατεύει “εθελοντικά” γυναίκες, πάντως αυτό εξήγγειλε ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος στην Τρίπολη όπου βρέθηκε για την τελετή ορκωμοσίας των νεοσυλλέκτων οπλιτών της 2015 Δ’ ΕΣΣΟ. Η πρόταση για “εθελοντική” στράτευση γυναικών είχε υποβληθεί από το ΓΕΕΘΑ επί εποχής Αβραμόπουλου, η οποία δεν προχώρησε και λόγω αποχώρησής του για την ΕΕ. Πάντως το πόσο “εθελοντική” μπορεί να είναι μια τέτοια στράτευση, μας το δείχνει η “σκέψη” που υπάρχει, όσες καταταγούν, να πριμοδοτούνται με μόρια για διαγωνισμούς του δημοσίου για προσλήψεις. Στο ΥΠΕΘΑ εκτιμούν ότι με τα ποσοστά ανεργίας που υπάρχουν στους νέους και προπαντός στις νέες γυναίκες, πάνω από 60% απ’ ότι ξέρουμε, είναι λογικό να υπάρξει ενδιαφέρον από νεαρές γυναίκες για να καταταγούν, φυσικά χωρίς μισθό.
Η είσοδος γυναικών στον στρατό θα προσφέρει, σύμφωνα με τους στρατοκράτες, προσωπικό εκεί όπου λείπει, ώστε να κλείσουν πολλές “μαύρες τρύπες”.
Γνωρίζουμε ότι στους 5ετούς θητείας αμειβόμενους στρατιώτες, υπάρχουν αρκετές γυναίκες, αλλά αυτό που εξήγγειλε ο υπουργός είναι κάτι “νέο”, κάτι που έχει εξαγγελθεί βέβαια πολλές φορές στο παρελθόν, όπως από τον “αείμνηστο” υπουργό Εθνικής Άμυνας και μέγιστο πατριώτη-μεγλομιζαδόρο Άκη Τσοχατζόπουλο, όταν έβγαλε το νομοσχέδιο για την Παλλαϊκή Άμυνα, το 1998.
Τότε οι γυναικείες οργανώσεις είχαν αντιδράσει, και εν πάση περιπτώσει αυτό έμεινε στα χαρτιά. (Βλ. άρθρο Σ. Βωβού της 11/1/98 στην εφημερίδα Εποχή, που ακολουθεί το δημοσίευμα της συντακτικής Επιτροπής). Τώρα όμως, με το καρότο των μορίων, το πράγμα είναι πολύ πιο σοβαρό, αφού ο “εθελοντισμός” θα ανταμειφθεί.
Όσον μας αφορά θεωρούμε ότι η κοινωνία χρειάζεται λιγότερο στρατό, λιγότερα όπλα και λιγότερους πολέμους, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Και αν μπει κανένα επιχείρημα περί ισότητας των δύο φύλων, θα αποκρουστεί όπως έχει γίνει κι στο παρελθόν. Και φυσικά θα προσβληθεί και δικαστικά, αφού δεν μπορεί οι άνδρες να στρατεύονται υποχρεωτικά και οι γυναίκες “εθελοντικά”. Όπως και να έχει είμαστε αντίθετες στην υποχρεωτική στράτευση των ανδρών όσο και στην “εθελοντική” στράτευση των γυναικών.
Πριν λίγους μήνες, ο Λοβέρδος είχε αναγγείλει την “εθελοντική” εργασία καθηγητών και καθηγητριών, ώστε να μοριοδοτούνται για να προσληφθούν με περισσότερα προσόντα. Αυτό το είχαμε καταγγείλει ως ανήθικο και εκμεταλλευτικό. Ο Λοβέρδος έφυγε, μαζί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, και τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μας εισάγει σε αντίστιχο είδος εκβιασμού και μάλιστα σε στρατιωτικά πλαίσια, για να βρουν δουλειά κάποιες γυναίκες.
Φαίνεται και από αυτό όπως και από τόσα άλλα, ότι οι οπισθοχωρήσεις της κυβέρνησης δεν συνδέονται μόνο με τα μνημόνια και με τη λιτότητα, αλλά έχουν πολλές άλλες πλευρές που, πλέον, δεν προλαβαίνουμε να τις μετράμε.
7-10-2015
Η συντακτική επιτροπή του Μωβ
Επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που προκύπτει αυτό το ζήτημα στην Ελλάδα, παραθέτουμε ένα παλιότερο άρθρο της Σίσσυς Βωβού:
Η “Παλλαϊκή Άμυνα” στο συρτάρι. Για πόσο;
Η ιδέα της Παλλαϊκής Άμυνας που εμφανίστηκε τον περασμένο Οκτώβρη με τη μορφή ενός εφιαλτικού στρατοκρατικού νομοσχεδίου, έχει έρθει πολλές φορές στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια. Το γεγονός ότι από ιδέα έγινε νομοσχέδιο είναι κάτι πολύ ανησυχητικό, γιατί αν το νομοσχέδιο αυτό κατατεθεί στη Βουλή, είναι πιθανό να ψηφιστεί με μεγάλη πλειοψηφία. Το πρόσφατο παρελθόν δείχνει ότι ο ανταγωνισμός του πατριωτισμού μπορεί να οδηγηθεί σε τρομακτικά ύψη, ότι οι αθλητές παίρνουν ανεξέλεγκτες ποσότητες αναβολικών και ότι δεν υπάρχει κανένα αντι-ντόπινγκ κοντρόλ. Και όχι μόνο το πρόσφατο παρελθόν.
Η ιδέα έγινε νομοσχέδιο, αλλά το νομοσχέδιο μπήκε γρήγορα στο συρτάρι. Ας μην ησυχάζουμε όμως, γιατί υπάρχει κίνδυνος να βγει από το συρτάρι και να κατατεθεί και ψηφιστεί σε χρόνο ρεκόρ.
Η συζήτηση που προκάλεσε το νομοσχέδιο επικεντρώθηκε στο ζήτημα της επιστράτευσης και των γυναικών, κάτι που επισκίασε το σύνολό του. Στο θέμα όμως αυτό δεν εισήγαγε κάτι καινούργιο, αφού με το νόμο 705/1977 “Περί στρατεύσεως των Ελληνίδων” αναφέρεται η δυνατότητα να κληθούν για στρατιωτική υπηρεσία γυναίκες από 20-32 ετών, εθελοντικά όμως. Αλλά “εν καιρώ πολέμου ή επιστρατεύσεως” ή “σε όλως εξαιρετικάς περιπτώσεις”, επιβάλλεται η συμμετοχή των γυναικών στο στρατό. Επιπλέον, στο Ν.Δ. 17/1974, προβλέπεται επίσης η στράτευση των γυναικών. Στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο επεκτείνονται οι ηλικίες των γυναικών σε 18-50 ετών, ενώ εξαιρούνται όσες έχουν παιδιά κάτω των 12 ετών ή φροντίζουν ανήμπορα ή ανάπηρα μέλη της οικογένειας. Δεν προβλέπεται όμως και εξαίρεση των ανδρών για παρόμοιες υποχρεώσεις, αφού είναι γνωστό τοις πάσι ότι τις υποχρεώσεις αυτές τις εκτελούν μόνο γυναίκες. Επιπλέον επεκτείνονται οι ηλικίες των ανδρών από 20-50 που ήταν, σε 18-65.
Θα θυμίσουμε εδώ συνοπτικά τις κύριες προβλέψεις του σ.ν.:
– Δυνατότητα επιστράτευσης ολόκληρου του πληθυσμού, σε διαρκή βάση, σε καιρό ειρήνης για εκπαίδευση ή άλλες δραστηριότητες. Στόχος η ολιγοήμερη εκπαίδευση στα όπλα 3-4 φορές το χρόνο.
– Μεταφέρονται οι αρμοδιότητες της πολιτικής προστασίας, δηλαδή της αντιμετώπισης σοβαρών καταστροφών όπως μεγάλες πυρκαγιές, παγετοί, τεχνολογικά ατυχήματα, σεισμοί, στο στρατό, ενώ πριν βρίσκονταν στο Υπουργείο Εσωτερικών.
– Υποχρεώνεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην καταγραφή και ειδοποίηση των επιστρατευομένων, δηλαδή της ανατίθενται στρατιωτικά καθήκοντα.
– Αναφέρονται ειδικά οι παραμεθόριες περιοχές, που είναι Ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, στις οποίες “δύναται σε καιρούς πολέμου, επιστράτευσης ή έντασης να παρέχεται οπλισμός σε κλιμάκια Μονάδων ή Τμημάτων της ΠΑΜ, κατόπιν εγκρίσεως του ΚΥΣΕΑ”. Και ο οπλισμός, σημειώστε, δεν είναι για τις ασκήσεις μόνο. Γενικώς μπαίνει το θέμα.
Το σημαντικότερο απ’ όλα δεν είναι ότι όποιος ή όποια αρνηθεί να απαντήσει στο κάλεσμά του αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης, αλλά ότι όλα αυτά γίνονται με απόλυτη μυστικότητα, κανείς και καμιά δεν δικαιούται να γνωστοποιήσει ότι έχει κληθεί και βρίσκεται σε εκπαίδευση, τι κάνει στην εκπαίδευση, τι κάνει τα όπλα που έχει στο σπίτι του ή της, γιατί είναι θέμα εθνικής ασφάλειας, αλλά ούτε και τα ΜΜΕ δικαιούνται να αναφέρουν τίποτε σχετικό για τον ίδιο λόγο.
Αντί, δηλαδή, “η Ελλάς να είναι ένα απέραντο φρενοκομείο”, θα μετατραπεί τώρα σε απέραντο στρατώνα.
Οι αντιδράσεις στα εφιαλτικά αυτά σχέδια της κυβέρνησης ήταν κυρίως σε επίπεδο ανακοινώσεων από το ΚΚΕ, και το Συνασπισμό. Υπήρξαν όμως και πολλές αντιδράσεις από γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις και αρνητές στράτευσης. Μια ανακοίνωση στην Αθήνα στις εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου από την “Πρωτοβουλία ενάντια στην παλλαϊκή ομηρία” και μια ανακοίνωση αλλά και δημόσιες εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη από την “Γυναικεία Αντίσταση στην Παλλαϊκή Υστερία”.
Σίσσυ Βωβού
Φλεβάρης 98
* Αναλυτικό άρθρο μου στην “Εποχή” 11/1/98.