Αγώνας αντοχής μέχρι την οριστική εκδίωξη της Eldorado Gold

Συναντήσαμε τη Λόλα Χρυσούλη στο Σύνταγμα την 1η Οκτωβρίου μαζί με πολλούς και πολλές που είχαν κατεβεί στην Αθήνα για τις εκδηλώσεις που περιγράφονται εδώ. Υπενθυμίζουμε ότι έχει φτιαχτεί εδώ και χρόνια επιτροπή γυναικών στην περιοχή, η οποία είχε σημαντική και διακριτή παρουσία στο πλαίσιο του συνολικού αγώνα, που συνεχίζεται.

Έχουν περάσει, ήδη, τέσσερα χρόνια και το κίνημα της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και χαλκού βρίσκεται, ακόμη, στους δρόμους διεκδικώντας την οριστική απομάκρυνση της Eldorado Gold από τον τόπο μας. Η διαφορετικότητα του και η διάρκεια του κινήματος μέσα στο χρόνο ήταν αυτά που το έκαναν να αντέξει παρ’ ολ’ αυτά που έχουν υποστεί τα μέλη του.
Η πολυσυλλεκτικότητα και οι διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις των κατοίκων που μπήκαν στην άκρη για ένα κοινό σκοπό, την προστασία του περιβάλλοντος και της ίδιας της ζωής τους, ένωσε  αρχικά διαφορετικές κοινωνικές κατηγορίες ανθρώπων μέσα στην ίδια τη Χαλκιδική και στη συνέχεια επεκτάθηκε σε όλη τη χώρα.
Η επιλογή της τότε κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου να επιλέξει την καταστολή και τη βία στην κοινωνία, ώστε να επιβάλουν την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, ήταν η αιτία να ενώσει τον κόσμο και μαζί τους χιλιάδες αλληλέγγυους σε όλη την Ελλάδα.
Χημικά, δακρυγόνα, συλλήψεις, προσαγωγές, αναίτια βία ήταν το σκηνικό σε κάθε πορεία και κάθε δράση που οργανωνόταν. Προφυλακίσεις και κατασκευασμένα κατηγορητήρια, πολύωρες ανακρίσεις στην ασφάλεια Πολυγύρου, εξαφανίσεις συναγωνιστών, παράνομη λήψη γενετικού υλικού ήταν επί δύο χρόνια η καθημερινότητα των κατοίκων της Χαλκιδικής.
Αυτός ο αγώνας ήταν και θα είναι ένας κοινωνικός αγώνας για ένα και μόνο λόγο· δεν κοστολογείται, δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από τη νίκη ,γιατί οι κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι παλεύουν για το αυτονόητο, για την ίδια τη ζωή και αυτό δεν εξαγοράζεται με όλο το χρυσό του κόσμου.

Η ενημέρωση όπλο του αγώνα

Στα πλαίσια τον δράσεων και των κινητοποιήσεων του κινήματος είναι και η ενημέρωση σε κάθε γωνιά της Ελλάδας για το τι σημαίνει εξόρυξη χρυσού και τι επιπτώσεις έχει στο περιβάλλον, στη δημόσια υγεία, αλλά και στην τοπική οικονομία.
Έτσι, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής βρέθηκαν για ακόμα μία φορά στην Αθήνα την Πέμπτη, 1η  Οκτωβρίου για να ανταμώσουν με τους αλληλέγγυους, για να ενημερώσουν τους Αθηναίους και για να διαμαρτυρηθούν ενόψει της εκδίκασης της προσφυγής της Ελληνικός Χρυσός προς την απόφαση ανάκλησης των αδειών από τον Υπουργό Περιβάλλοντος Π.Σκουρλέτη στο ΣτΕ
Το κάλεσμα των επιτροπών αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ήταν στο Σύνταγμα στις 7:00 μ.μ. Εκεί σε ένα ειδικά διαμορφωμένο από τους κατοίκους της Χαλκιδικής χώρο στην πλατεία, όπου συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες κόσμου για να εκφράσουν για ακόμα μία φορά τη στήριξη τους στον αγώνα αλλά και την αντίδραση τους στην επιβολή μιας «φαραωνικού τύπου επένδυσης», που μόνο στόχο έχει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο βωμό του κέρδους μιας πολυεθνικής εταιρείας, που τα δείγματα των ενεργειών της είναι γνωστά ως προς τις μη αναστρέψιμες συνέπειες στο περιβάλλον σε πολλές χώρες του κόσμου.
Στα πλαίσια των δράσεων του κινήματος ενάντια στο χρυσό προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ του Avi Liwis, «This changes everything», που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν.
Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στον αγώνα κατοίκων, σε πέντε ηπείρους του πλανήτη, όπου οι τοπικές κοινωνίες υψώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε πολυεθνικές, ακόμη και με τίμημα την ίδια τους τη ζωή. Το ντοκιμαντέρ συσχετίζει τους περιβαλλοντικούς αγώνες ενάντια στην κλιματική αλλαγή με την αναπόδραστη ανάγκη του ανθρώπου στο φυσικό περιβάλλον, κομμάτι του οποίου είναι και ο ίδιος. Ειδική μνεία γίνεται στην ταινία, στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής απέναντι στην καναδική Eldorado Gold με ιδιαίτερες αναφορές τόσο στο ρόλο του τέως δημάρχου Αριστοτέλη Χρ. Πάχτα και την αμέριστη υποστήριξή του στην εταιρεία, αλλά και σε πορείες σταθμούς για το κίνημα, που αντιμετωπίστηκαν με τη βάναυση καταστολή από τις αστυνομικές δυνάμεις. Ιδιαίτερη ήταν η φόρτιση του κόσμου, όταν πλάνα από τον ήδη κατεστραμμένο Κάκαβο αντιπαραβάλλονταν με δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού της χώρας ,Α. Σαμαρά, περί success story και επιτυχημένων επενδύσεων.
Η συζήτηση που ακολούθησε μεταξύ μελών του κινήματος και ανθρώπων που ενδιαφέρονταν να μάθουν σε ποιο σημείο βρίσκεται ο αγώνας, και τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο θέμα της εξόρυξης χρυσού ήταν ίσως η πιο ουσιαστική διαδικασία, δεδομένου ότι το κίνημα συγκροτήθηκε ακριβώς μέσα από την προσωπική επαφή και την προφορική διάδοση των ειδήσεων, εφόσον επί χρόνια τα καθεστωτικά ΜΜΕ θεωρούσαν και θεωρούν πως η «σιωπή είναι χρυσός».
Οι κάτοικοι για ακόμα μία φορά κάνοντας το ταξίδι Χαλκιδική- Αθήνα μέσα σε 27 ώρες έδωσαν το μήνυμα ότι συνεχίζουν και ότι χαμένος αγώνας είναι μόνο αυτός που δεν δίνεται. Στην περίπτωση της Χαλκιδικής ο αγώνας θα είναι νικηφόρος, γιατί είναι αγώνας για τη Γη, γιατί είναι αγώνας για το δικαίωμα να επιλέγει η τοπική κοινωνία τη μορφή και τον τρόπο ανάπτυξης της, γιατί είναι αγώνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί είναι ένας κοινωνικός αγώνας που δεν υπάρχουν προσωπικά οφέλη αλλά κοινωνικά.

Η προσφυγιά κοινός τόπος

Το κίνημα SOS Χαλκιδική ενάντια στην εξόρυξη χρυσού δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο στο προσφυγικό-μεταναστευτικό θέμα, που εξελίσσεται στη χώρα αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Οι Χαλκιδικιώτες γνωρίζουν από προσφυγιά, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι των παραθαλάσσιων χωριών της Χαλκιδικής είναι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Το κίνημα γνωρίζοντας την αλληλεγγύη απλόχερα από διάφορους χώρους και συλλογικότητες δεν θα μπορούσε να μη δώσει την δική του αλληλεγγύη σε ανθρώπους, που από την μία μέρα στην άλλη αντιμετωπίζουν την προσφυγιά ως το μόνο τρόπο για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Στα πλαίσια των δράσεων στην Αθήνα ήταν και η προσφορά ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού. Με τις μπαγαζιέρες των λεωφορείων γεμάτες τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης συναντηθήκαμε με τους εθελοντές του Ελληνικού σε μια δύσκολη ώρα, όπου μεταφέρονταν κόσμος από διάφορα σημεία της Αθήνας στους καταυλισμούς των προσφύγων. Οι εικόνες έντονες και συγκινησιακά φορτισμένες, αλλά ελπιδοφόρες για τα κοινωνικά κινήματα, όταν μέσα στους εθελοντές βρήκαμε συναγωνιστές και αλληλέγγυους, που έχουμε πορευτεί μαζί στο δρόμο του αγώνα ενάντια στους χρυσοθήρες. Η αυταπάρνηση δεκάδων ανθρώπων που εθελοντικά και μόνο δίνουν βοήθεια και στήριξη σε χιλιάδες πρόσφυγες με απίστευτη κόπωση χαραγμένη στα πρόσωπα τους, αλλά με σύμμαχο την αλληλεγγύη, ήταν αυτό που έκανε και τους κατοίκους της Χαλκιδικής στο λίγο χρόνο που τους δόθηκε, να συμβάλουν το ελάχιστο στους εθελοντές του Ελληνικού. Ένα από τα πολλά πανό που έχουν γραφτεί στη διάρκεια του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού ήταν και το «κανείς πρόσφυγας από τον τόπο του». Διαφορετική η προσφυγιά λόγω πολέμου απ’  αυτή λόγω περιβαλλοντικών καταστροφών, αλλά, δυστυχώς, αυτή η ορολογία έχει καταχωρηθεί από το 1985 και μέχρι σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι είτε για πολιτικούς λόγους, είτε λόγο πολέμων, είτε λόγω περιβαλλοντικών καταστροφών, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και τους τόπους που έχουν ζήσει, γιατί κάποιοι άλλοι αποφάσισαν γι’ αυτούς χωρίς αυτούς.

Λόλα Χρυσούλη κάτοικος Ιερισσού,
μέλος των Επιτροπών Αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

epohi.gr