Η Αφγανή Σακένα Γιακούμπι ίδρυσε το Ινστιτούτο Μάθησης του Αφγανιστάν (AIL) το 1995, παρέχοντας εκπαίδευση και ιατρική φροντίδα σε καταυλισμούς Αφγανών προσφύγων στο Πακιστάν. Παράλληλα έστησε σε σπίτια κρυφά σχολεία, τα οποία έκλεισαν όταν οι Ταλιμπάν ανατράπηκαν από την εξουσία το 2001. Έκτοτε, το ινστιτούτο διεύρυνε το έργο του, βοηθώντας 12 εκατομμύρια ανθρώπους, ανάμεσα τους πολλά κορίτσια, σε αγροτικές και περιθωριοποιημένες περιοχές του Αφγανιστάν, σύμφωνα με τον οργανισμό World Innovation Summit for Education (WISE).
Ο οργανισμός αυτός (που έχει ιδρύσει το Qatar Foundation) ανακοίνωσε ότι στη Γιακούμπι απονεμήθηκε φέτος το βραβείο WISE για την προαγωγή της εκπαίδευσης σε περιθωριοποιημένες κοινότητες, το οποίο συνοδεύεται από ένα χρηματικό έπαθλο 500.000 δολαρίων.
«Η βράβευση αυτή έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς αυτή η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για το Αφγανιστάν», δήλωσε η Γιακούμπι παραλαμβάνοντας το βραβείο στην Ντόχα του Κατάρ. «Αφιερώνω αυτό το βραβείο στο Ινστιτούτο και σε όλες τις γυναίκες, τους άνδρες και τα παιδιά στα οποία μορφώνουμε», πρόσθεσε.
Η Γιακούμπι έχει ιδρύσει ιδιωτικά σχολεία, έναν ραδιοφωνικό σταθμό και σχεδιάζει να ιδρύσει ένα πανεπιστήμιο για γυναίκες καθώς και ένα τηλεοπτικό δίκτυο.
Στην τελετή απονομής ήταν παρούσα η πρώτη κυρία των ΗΠΑ Μισέλ Ομπάμα, η οποία εκφώνησε ομιλία για να τιμήσει το έργο της Γιακούμπι.
«Χάρη σε αυτό το βραβείο, ξέρουμε ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να παρέχουμε εκπαίδευση σε περισσότερους Αφγανούς, δίνοντας τους ελπίδα και κουράγιο να συνεχίσουν τις ζωές τους ό,τι και αν αντιμετωπίζουν», είπε η Γιακούμπι.
Φυσικά αξίζουν συγχαρητήρια στην Σακένα Γιακούμπι, και με την ευκαιρία να θυμίσουμε ότι η Επαναστατική Οργάνωση Γυναικών του Αφγανιστάν (RAWA – Revolutionary Afghan Women’s Association), μέλος της οποίας υποδέχθηκε στις αρχές του 2002 το φεμινιστικό κίνημα στην Αθήνα με μια μεγάλη συναυλία, είχε επίσης στις προτεραιότητές της την εκπαίδευση γυναικών.
Εκτός από τα σπίτια, η εκπαίδευση γινόταν σε πρόχειρους καταυλισμούς προσφύγων στο Πακιστάν, στα σύνορα με Αφγανιστάν, για πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Ταλιμπάν αλλά και μετά την πτώση τους.
Η οργάνωση εξακολουθεί να υπάρχει, παλεύει ενάντια στον φονταμενταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, και οργανώνει κινητοποιήσεις για την εκτεταμένη βία κατά των γυναικών, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα ότι το Αφγανιστάν είναι η πιο ανασφαλής χώρα για τις γυναίκες.