Στις 26 Νοεμβρίου 2015 πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα ομιλία με αφορμή την 25η Νοεμβρίου που είναι Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Είχα την τιμή να συνεργαστώ αρμονικά με αξιόλογους επιστήμονες του χώρου της Ψυχολογίας και να μοιραστούμε όλες εκείνες τις στιγμές δημιουργίας που συνετέλεσαν σε ένα αποτέλεσμα που εμένα με ικανοποίησε. Θεωρώ πολύ σημαντική αυτή τη πρώτη μας συνεργασία και εύχομαι και σε πολλές άλλες στο μέλλον .Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αναμενόμενη και ο αριθμός των γυναικών που συμμετείχε ήταν μεγαλύτερος από αυτόν των ανδρών γεγονός που επιβεβαιώνει την επικράτηση πως η βία είναι γυναικείο ζήτημα.(;)
Η ομιλία ξεκίνησε με την ανάγνωση της επιστολής της Εκπροσώπου της φεμινιστικής συλλογικότητας «ΤΟ ΜΩΒ» την κα. Σίσσυ Βωβού, στην επιστολή της επισήμανε πώς «Με δύναμη αλλά και κάποια απαισιοδοξία αντιμετωπίζουμε την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, αφού βλέπουμε το φαινόμενο να παραμένει, να εμμένει και συχνά να οξύνεται σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά και στη χώρα μας». Ακολούθησε η πολύ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική ομιλία με θέμα: Γυναίκες και Ψυχική Υγεία: Τα πολλά πρόσωπα της κακοποίησης, της κα. Μίνας Μπρούμου, που είναι Συμβουλευτική ψυχολόγος, M.Sc., Επιστημονική συνεργάτρια Πανελληνίου Συνδέσμου Σχολών Γονέων, παρουσιάζοντας μας τις μορφές βίας, αλλά και από τις γνώσεις της μας παρουσίασε αναλυτικά το Ψυχολογικό Συμβουλευτικό Μοντέλο για γυναίκες που ζουν μια βίαιη σχέση. Επισήμανε «τη διερεύνηση των αναγκών της γυναίκας, την ανάλυση των βίαιων επεισοδίων, την ανάλυση των προτύπων που έχει για τη θηλυκότητα και την αρρενωπότητα, προσπάθεια να αντιμετωπίσει τον άνδρα ως ένα και μόνο πρόσωπο και να απορρίψει την ιδέα της διχοτόμησης του σε «καλό» και «κακό» κ.α». Έκλεισε την ομιλία με «λογοτεχνικό» τρόπο διαβάζοντας – υπενθυμίζοντάς μας ένα απόσπασμα του βιβλίου της Μάρως Βαμβουνάκη. Σιωπάς για να ακούγεσαι.
Στη συνέχεια είχαμε την τιμή να μας παρουσιάσει η κα. Μαρία Νούσια, Ψυχολόγος, Υπ. Διδάκτωρ Π.Ι. Μέλος της ομάδας έργου «Γηράσκω εν Δράσει», Ε.Ψ.Ε.Π, την πολύ επίκαιρη και ενδιαφέρουσα ομιλία της με θέμα: «η Κακοποίηση στην Τρίτη ηλικία σήμερα. Το πρόβλημα, η πρόληψη και η αντιμετώπιση». Αφού ξεκίνησε με τον ορισμό και τις μορφές βίας κατά των ηλικιωμένων και τα υψηλά ποσοστά κακοποίησης από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) στην Ευρώπη το 2011, στάθηκε έντονα στα μεγάλα ποσοστά βίας κατά των γυναικών τρίτης ηλικίας αλλά και στους τρόπους της αποτελεσματικής μείωσης των κρουσμάτων βίας στους ηλικιωμένους. Χαρακτηριστικά ανέφερε «Η αναγνώριση της ύπαρξης του φαινομένου, η παραδοχή ότι η βία κατά των ηλικιωμένων σημαίνει καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αναγνώριση του ρόλου της πολιτείας όσον αφορά στην αντιμετώπιση του φαινομένου της βίας κ.α»
Προτού ξεκινήσω τη δική μου ομιλία με θέμα: Έμφυλες αναπαραστάσεις της βίας, ανθρωπολογική προσέγγιση, ήθελα να γνωρίσω κάποια «φίλη» μου, η οποία δεν παρευρισκόταν δυστυχώς την βραδιά αυτή στην ομιλία όμως ήταν εκεί.. και την γνώρισαν και οι παρευρισκόμενοι και παρευρισκόμενες μέσω της «ζωντανής» επιστολής της.. Μιλώ για την κα Ρουμπίνη Βασιλοπούλου η οποία είναι πτυχιούχος Βιολογίας, Management και Ψυχοθεραπείας. Είναι ιδρυτικό μέλος της ΕΠΒΕ (Ελληνική Προσωποκεντρική και Βιωματική Εταιρία) και μέλος διαφόρων επαγγελματικών συλλόγων, Ελληνικών και διεθνών. Εγώ τη γνωρίζω από το βιβλίο που έχει μεταφράσει: Γυναίκα και συναισθηματική κακοποίηση: το τέλος του εφιάλτη, ξεπεράστε τα καταστρεπτικά πρότυπά σας και ξαναβρείτε τον εαυτό σας, της Beverly Engel. Από την επιστολή της δεν ξέρω τι να πρωτομοιραστώ εδώ, έτσι επέλεξα να παραθέσω τα τελευταία λόγια της επιστολής της «Πιστεύω ότι η βία υπάρχει παντού, εντός μας και εκτός και είναι τρομακτική. Αλλά δεν είμαστε άβουλα θύματα. Η δύναμη δεν είναι απόκτημα, αλλά μια δυναμική διαδικασία, που φέρνουμε όλοι σε κάθε σχέση. Έχουμε επιλογή στο πως θα αντιμετωπίσουμε την βία, αρκεί να πιστέψουμε, ότι έχουμε την δύναμη μέσα μας και να αναζητήσουμε τον τρόπο να την ενισχύσουμε. Για μένα ο τρόπος ήταν η ψυχοθεραπεία, αλλά είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι δρόμοι. Και θέλω ακόμα να θυμάμαι, ότι όταν δεν μπορώ μόνη μου, οι πολλοί μαζί μου με στηρίζουν και πολλαπλασιάζουν την δικιά μου δύναμη».
Αυτό μου έδωσε το έναυσμα να συνεχίσω και να παρουσιάσω την τελευταία ομιλία της βραδιάς. Ξεκίνησα κάνοντας γνωστή τη διαφορά της βιολογικής και της κοινωνικής ταυτότητας του ανθρώπου, μίλησα για τις στερεοτυπικές απόψεις κατά φύλο που επικρατούν όπου κάτι τέτοιο ενισχύει και νομιμοποιεί την ανδρική βία κατά των γυναικών. Σύµφωνα µε τον Bourdieu ένας από τους πιο κρίσιµους παράγοντες για να αλλάξει η δυσμενής κατάσταση των γυναικών στα διάφορα πεδία, είναι να καταλάβουν το εξής όσον αφορά κάποιες αντιδράσεις –καταστάσεις τις οποίες θεωρούν ανδρικές. Πώς αυτές οι ανακλήσεις για την ανδρική τάξη των πραγμάτων– είναι αποτελεσματικές επειδή οι ίδιες έχουν προετοιμαστεί µέσα από µια σειρά προηγούμενων εμπειριών, εσωτερικεύοντας μία έξη που τις ωθεί να αισθάνονται άσχηµα δίνοντας διαταγές σε άνδρες ή με το να αρνούνται να κινούνται «θηλυκά».
Ήθελα να ευχαριστήσω όσους και όσες με στήριξαν σε αυτή την προσπάθεια και πολύ περισσότερο Το Μωβ για τη στήριξη αλλά και για την «τυφλή» εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο μου. Θα κλείσω με αυτό που λέει η κα. Σίσσυ «όλοι και όλες δικαιούμαστε μία κοινωνία χωρίς έμφυλη βία». Εμείς από τα Γιάννενα το επιβεβαιώνουμε και το διεκδικούμε..
Μπούνα Ανδρομάχη
Κοινωνική Ανθρωπολόγος
Υποψ. Διδάκτωρ Παν/μίου Ιωαννίνων
