Δράσεις του Μωβ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας 2016: Αλληλεγγύη στις κρατούμενες μωρομάνες, πρόσφυγες και μετανάστριες

Η 8η Μαρτίου δεν είναι απλά μια γιορτή, είναι διεκδίκηση για τα δικαιώματα των γυναικών, όλων των γυναικών, ειδικά των πιο ευάλωτων!

Ως ΜΩΒ αφιερώνουμε λοιπόν την φετινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας σε κάποιες από τις πιο ευάλωτες γυναίκες στην χώρα μας, στις κρατούμενες μωρομάνες και στις κρατούμενες πρόσφυγες και μετανάστριες. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας για άλλη μια φορά και στηρίζουμε τα αιτήματά τους.

Για τις κρατούμενες μωρομάνες στηρίζουμε την καμπάνια «Κανένα μωρό σε κελί», με στόχο την κατάργηση της φυλάκισης των κηδεμόνων βρεφών και νηπίων έως 3 ετών. Αυτή τη στιγμή η ελληνική νομοθεσία επιτρέπει στις μητέρες βρεφών και νηπίων έως 3 χρονών, να έχουν τα παιδιά τους μαζί στη φυλακή. Έτσι, σήμερα 12 μωρά βρίσκονται στις φυλακές της Θήβας μαζί με τις μητέρες τους και δύο έγκυες γυναίκες. Μεγαλώνουν σε κελιά χωρίς ορίζοντα, είναι κρατούμενες από κούνια. Αυτά τα παιδιά στερούνται, χωρίς να έχουν κανένα μερίδιο ευθύνης, την παιδική τους ηλικία. Συλλέγουμε υπογραφές για την κατάργηση της κράτησης των κηδεμόνων με παιδί έως 3 ετών. Η νίκη αυτής της καμπάνιας θα σημαίνει πως τα μόνα κάγκελα που θα έχει δει κάθε παιδί θα είναι τα κάγκελα της κούνιας του.

Για τις κρατούμενες πρόσφυγες και μετανάστριες, οι οποίες κρατούνται απλά και μόνο επειδή δεν έχουν “χαρτιά”, ζητάμε την άμεση απελευθέρωσή τους και το κλείσιμο όλων των κέντρων κράτησης, αυτών των σύγχρονων στρατοπέδων συγκέντρωσης. Συμμετείχαμε πρόσφατα, στις 5 Μαρτίου, σε άλλη μια πορεία διαμαρτυρίας προς το Κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών Γυναικών στο Ελληνικό στο πλαίσιο της πανελλαδικής ημέρας δράσης ενάντια στα κέντρα κράτησης και στην στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού ζητήματος.

Μπήκαμε και πάλι μέσα στο κέντρο κράτησης, διαπιστώσαμε εκ νέου τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υφίστανται οι γυναίκες. Βρήκαμε πάλι κρατούμενες από χώρες όπου είναι ανέφικτη η απέλαση, όπως Σομαλία και Συρία, καθώς και κρατούμενες που έχουν ζήσει και εργαστεί επί δεκαετίες στην Ελλάδα. Οι κρατούμενες δεν γνωρίζουν τη νομική τους κατάσταση και τις διαδικασίες και ρωτούν απεγνωσμένα πόσο καιρό θα κρατηθούν, πότε θα εξεταστεί το αίτημα ασύλου τους, πότε θα βγει η απόφαση, αν μπορούν να έχουν δικηγόρο, να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους κ.τ.λ. Εκτός της έλλειψης νομικής συνδρομής και της δυσκολίας επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, αλλά και γενικότερα της δυσκολίας επικοινωνίας λόγω έλλειψης διερμηνέων, υπάρχει και έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχολογικής στήριξης, και γενικότερα οι συνθήκες κράτησης είναι ακατάλληλες και απάνθρωπες (όπως άλλωστε έχει κρίνει επανειλημμένα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδικάζοντας την Ελλάδα).

Τέλος, βρήκαμε πάλι κρατούμενη την Σαναά Ταλέμπ η οποία είναι υπόδικη για τα αδικήματα της απείθειας και της φθοράς δημόσιας περιουσίας επειδή αντιστάθηκε όταν επιχειρήθηκε η βίαιη απέλασή της, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της. Στεκόμαστε αλληλέγγυες στη Σάναα Τάλεμπ και σε όλες τις μετανάστριες/ες και πρόσφυγες, και επαναλαμβάνουμε τα πάγια αιτήματά μας να σταματήσει η διοικητική κράτηση μεταναστών και προσφύγων, να κλείσουν τα κέντρα κράτησης και να ανοίξουν επαρκή και αξιοπρεπή κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας.

Φεμινιστική Συλλογικότητα Το Μωβ