«Καπετάν Lakshmi»

Γράφει η Βέρα Σιατερλή

Η Lakshmi Sahgal, (οικογενιακό όνομα Lakshmi Swaminathan 24 Οκτωβρίου 1914 – 23 Ιουλίου 2012) κοινώς γνωστή ως «Καπετάν Lakshmi», τίτλο που απέκτησε όταν βρέθηκε φυλακισμένη στη Βιρμανία κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Ήταν μια επαναστάτρια του Ινδικού κινήματος ανεξαρτησίας, αξιωματικός του Ινδικού Εθνικού Στρατού, και αργότερα, υπουργός Γυναικείων Υποθέσεων στην κυβέρνηση Αzad Hind.

Την δεκαετία του ’40, διέταξε την ίδρυση τάγματος Rani Jhansi , ένα τάγμα που στόχο είχε την ανατροπή του Βρετανικού νόμου Raj στην αποικιακή Ινδία. Πρόκειται για ένα από τα πολύ λίγα εξολοκλήρου γυναικεία τάγματα του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, και πήρε το όνομά του από μία άλλη διάσημη ινδή επαναστάτρια, τη Rani Lakshmibai, μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες της ινδικής Εξέγερσης του 1857.

«Η πάλη θα συνεχιστεί είπε η καπετάνισσα Lakshmi Sehgal μια ημέρα το 2006, καθισμένη στη κατάμεστη κλινική της στην πόλη Kanpur όπου, στα 92 της, επισκεπτόταν ακόμα τους ασθενείς κάθε πρωί. Μιλούσε στη κάμερα στην Singeli Agnew, μια νεαρή κινηματογραφίστρια από τη Σχολή Δημοσιογραφίας, του Μπέρκλεϋ, η οποία γύριζε ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της.
Κάθε περίοδος της ζωής αυτής της εξαιρετικής Ινδής αντιπροσώπευε και ένα νέο στάδιο της πολιτικής της εξέλιξης.

  • ως νέα φοιτήτρια της Ιατρικής που ωθήθηκε στους αγώνες για την κατάκτηση της ελευθερίας.
  • ως ηγέτιδα όλων των γυναικών Rani του συντάγματος Jhansi του Ινδικού Εθνικού Στρατού.
  • ως γιατρίνα, αμέσως μετά από την ανεξαρτησία, η οποία ξεκίνησε εκ νέου την άσκηση της ιατρικής σε Kanpur μεταξύ των προσφύγων και των περιθωριοποιημένων τμημάτων της κοινωνίας και τελικά,
  • στην μετά την ανεξαρτησία εποχή στην Ινδία, η ζωή της ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ινδίας (Μαρξιστικό) και της Ένωσης όλων των δημοκρατικών γυναικών της Ινδίας (AIDWA), εποχή που αφοσιώθηκε στις εκστρατείες για πολιτική, οικονομική και τη κοινωνική δικαιοσύνη.

«Η ελευθερία έρχεται με τρεις μορφές», είπε η γιατρίνα στην κάμερα με τον ευθύ και άμεσο τρόπο της: «η πρώτη είναι πολιτική χειραφέτηση από τον κατακτητή, η δεύτερη είναι οικονομική χειραφέτηση και η τρίτη είναι κοινωνική Η Ινδία έχει επιτύχει μόνο την πρώτη».
Με το θάνατο της «Captain Lakshmi», η Ινδία έχασε μιαν ακούραστη μαχήτρια υπέρ των χειραφετήσεων.

Laxmibai's_statue_in_Solapur

Πρώτη εξέγερση

Η Lakshmi Sehgal ήδη από την παιδική της ηλικία έκανε την πρώτη της εξέγερση ενάντια στο εξευτελιστικό καθεστώς της κάστας στην Κεράλα. Από το σπίτι της γιαγιάς της, άκουγε συχνά τις επικλήσεις και τις κραυγές από τις τριγύρω ζούγκλες και τους λόφους, των ανθρώπων που η γιαγιά της αποκαλούσε «εκείνοι των οποίων οι σκιές μολύνουν Η μικρή Lakshmi μια ημέρα περπάτησε ως εκεί, πήρε από το χέρι ένα νέο κορίτσι από τους Ανέγγιχτους* και πήγε να παίξει. Η Lakshmi έκανε έξαλλη τη γιαγιά της, αλλά για την ίδια αυτό ήταν ένας ταξικός θρίαμβος.

Μετά από το γυμνάσιο στο Μαντράς, σπούδασε στο Στάνλει, Ιατρικό Κολέγιο / Νοσοκομείο, στην πόλη Τσεννάι (Μαντράς) από όπου πήρε το MBBS της το 1938. Τα επόμενα χρόνια η Lakshmi και η οικογένειά της συμμετείχαν στους αγώνες για την ελευθερία. Είδε το μετασχηματισμό της μητέρας της από μία κυρία ψηλής κοινωνικής θέσης σε μία δεινή υποστηρίκτρια του αγώνα ενάντια στην αποικιοκρατία. Μετά από χρόνια η Lakshmi θα παρατηρούσε πώς στο νότο, η πάλη για την πολιτική ελευθερία εξελισσόταν παράλληλα με τον αγώνα για κοινωνική μεταρρύθμιση.

καπτ2

Η εκστρατεία για την πολιτική ανεξαρτησία προχωρούσε μαζί με τους αγώνες

  • για την είσοδο των Ανέγγιχτων στους ναούς και
  • ενάντια στο γάμο των παιδιών και
  • την προίκα.

Η πρώτη επαφή της με τις κομμουνιστικές ιδέες ήταν μέσω της Suhasini Nambiar, αδελφής του Sarojini Naidu, ενός ριζοσπάστη που είχε ζήσει για πολλά χρόνια στη Γερμανία. Μια άλλη επιρροή ήταν το βιβλίο «Το Κόκκινο Αστέρι Πέρα Από Την Κίνα» του Edgar Snow, το πρώτο του κομμουνιστικού κινήματος.

Συνάντηση με τον ηγέτη Subhas Chandra Bose

Η Lakshmi, εικοσιεξάχρονη νεαρή γιατρίνα, έφυγε για τη Σιγκαπούρη το 1940. Τρία χρόνια αργότερα θα γνώριζε τον Subhash Chandra Bose, μια συνάντηση που θα άλλαζε την πορεία της ζωής της. «Στη Σιγκαπούρη αναφέρει η Lakshmi, «υπήρξαν πολλοί πατριώτες Ινδοί όπως ο K. P. Kesava Menon, S. C. Guha, Ν. Raghavan, και άλλοι, οι οποίοι ίδρυσαν το Council of Action (Συμβούλιο Δράσης).

Η Lakshmi, είχε ακούσει ότι ο Bose θα μπορούσε να εντάξει γυναίκες στον στρατό. Ζήτησε μια συνάντηση μαζί του όταν έφθασε στη Σιγκαπούρη, και μετά από μια πολύωρη συνεδρίαση προέκυψε η εξουσιοδότηση για την οργάνωση ενός γυναικείου τάγματος, το οποίο πήρε το όνομα τάγμα Rani Jhansi. Στη συνέχεια υπήρξε μια τεράστια ανταπόκριση από γυναίκες οι οποίες επιθυμούσαν να καταταγούν στην γυναικεία ταξιαρχία. Η Dr. Lakshmi Swaminadhan έγινε καπετάνισσα Lakshmi, ένα όνομα και μια ταυτότητα που θα την χαρακτήριζαν για όλη της τη ζωή.

H πορεία προς τη Βιρμανία άρχισε το Δεκέμβριο του 1944 και, μέχρι το Μάρτιο του 1945, η απόφαση για υποχώρηση λήφθηκε από την ηγεσία του ΙΝΑ (Indian National Army), αμέσως πριν από την είσοδο των στρατών τους μέσα στην πόλη Imphal. Η καπετάνισσα Lakshmi συνελήφθη από το βρετανικό στρατό τον Μάιο του 1945. Παρέμεινε υπό κατ’ οίκον περιορισμό στις ζούγκλες της Βιρμανίας μέχρι το Μάρτιο του 1946, όταν εστάλη στην Ινδία – σε μια εποχή που εντείνονταν οι προσπάθειες του ΙΝΑ στο Δελχί για ξεσηκωμό ενάντια στην αποικιοκρατία.

Η καπετάνισσα Lakshmi παντρεύτηκε τον συνταγματάρχη Prem Kumar Sehgal, μια ηγετική προσωπικότητα του INA, το Μάρτιο του 1947. Το ζεύγος μετακόμισε από τη Λαχώρη στη μεγαλούπολη Kanpur, όπου αφοσιώθηκε στην ιατρική προσφορά, προς το πλήθος των προσφύγων που είχαν προέλθει από το Πακιστάν, και όπου κατέκτησε την εμπιστοσύνη και ευγνωμοσύνη των ινδουιστών και των μουσουλμάνων.

Aidwa2

Ενεργή δράση στο Κομουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό)

Από το αρχές της δεκαετίας του 70, η κόρη της Lakshmi, η Subhashini είχε προσχωρήσει στο ΚΚΙ(Μ). Έθεσε υπ’ όψιν της μητέρας της μια έκκληση από τον Jyoti Basu για γιατρούς και ιατρικά εφόδια για τα στρατόπεδα προσφύγων στο Μπαγκλαντές. Η καπετάνισσα Lakshmi έφυγε για την Καλκούτα, φέρνοντας ρουχισμό και φάρμακα στις παραμεθόριες περιοχές, όπου παρέμεινε για να εργαστεί τις επόμενες πέντε εβδομάδες. Μετά από την επιστροφή της υπέβαλε αίτηση για να εγγραφεί μέλος στο ΚΚΙ(Μ).

Η Captain Lakshmi ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη AIDWA (All India Democratic Womens AssociationΠαν-ινδική Δημοκρατική Ένωση Γυναικών), που ιδρύθηκε το 1981. Στη συνέχεια πήρε ενεργό μέρος σε πολλές από τις δραστηριότητες και τις εκστρατείες της οργάνωσης.

Μετά την τραγωδία με τη διαρροή του αερίου στο Μποπάλ το Δεκέμβριο του 1984, ηγήθηκε μιας ιατρικής ομάδας, ενώ αρκετά χρόνια αργότερα έγραψε μια έκθεση σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες του αερίου στις εγκύους γυναίκες. Κατά τη διάρκεια των ταραχών εναντίον των Σιχ, που ακολούθησαν τη δολοφονία της πρωθυπουργού Ίντιρα Γκάντι το 1984, ήταν έξω στους δρόμους της Kanpur, αντιμετωπίζοντας τις αντιΣιχ ομάδες και διασφαλίζοντας ότι κανένας Σιχ ή οργάνωση Σιχ δεν επιτέθηκε στη περιοχή κοντά στην κλινική της. Συνελήφθη για τη συμμετοχή της σε μια εκστρατεία της AIDWA ενάντια στα καλλιστεία για τη Mις Κόσμος, διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε στη Βαγκαλόρη το 1996.

Υποψηφιότητα για Πρόεδρος

Η καπετάνισσα Lakshmi ήταν υποψήφια για την προεδρία της Αριστεράς το 2002, μια εκλογή που ο A.P.J. Abdul Kalam θα κέρδιζε. Έκανε μια εκστρατεία σε ολόκληρη τη χώρα, που απευθυνόταν σε στημένες δημόσιες συναντήσεις. Όταν διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να νικήσει, χρησιμοποίησε το βήμα της για να ξεσκεπάσει δημόσια το πολιτικό σύστημα που επέτρεπε στην φτώχεια και την αδικία για να κυριαρχεί και τροφοδοτούσε τις νέες παράλογες και διαχωριστικές ιδεολογίες.

Η καπετάνισσα Lakshmi ενέπνεε και μετέδιδε μια αίσθηση αισιοδοξίας και ελπίδας σε όλους όσοι την συνάντησαν τους συνάδελφούς της, τα στελέχη της οργάνωσής της, τους ασθενείς, την οικογένεια και τους φίλους της. Η ζωή της ήταν ένα κρυμμένο τμήμα του 20ου και πρώιμου 21ου αιώνα στην Ινδία από τον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας, την επίτευξη της ελευθερίας, και την εθνική ανοικοδόμηση για πάνω από 65 ταραχώδη έτη. Σε αυτήν την μεγάλη ιστορική μετάβαση, η καπετάνισσα Lakshmi τοποθετήθηκε πάντα σταθερά απ’ την πλευρά των φτωχών. Μαχήτρια υπέρ της ελευθερίας, αφοσιωμένη ιατρός, και σημαντική ηγέτιδα του κινήματος των γυναικών στην Ινδία, η καπετάνισσα Lakshmi αφήνει στη χώρα και στο λαό της μία παρακαταθήκη αγώνων.

vbk-Sahgal_1152881g

Η Lakshmi Sehgal και οι ιδέες της επιζεί μέσα από τις κόρες της Subhashini Ali και Anisa Puri τα εγγόνια της Shaad Ali, Neha και Nishant Puri και από την αδελφή της Mrinalini Sarabhai.

*Ανέγγιχτοι 160 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ινδία έχουν γεννηθεί έξω από κάθε κάστα. Τους αποκαλούν Ανέγγιχτους· δεν επιτρέπεται να τους αγγίξει κανείς γιατί θα μολυνθεί! Οι ίδιοι αποκαλούν τους εαυτούς τους «ντάλιτ», που σημαίνει «σπασμένοι, θρυμματισμένοι άνθρωποι».

πηγές:www.thehindu.com, www.exandasdocumentaries.com, en.wikipedia.org