Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Ειδική εκδήλωση οργάνωσε χθες η βουλή των Ελλήνων (όχι και των Ελληνίδων) για να τιμήσει την ημέρα της μητέρας, πλην ήταν γεμάτη από άδειες καρέκλες. Γυναίκες και άνδρες βουλευτές και βουλεύτριες, απόντες και απούσες.
Εκ μέρους των κομμάτων μίλησαν η Σία Αναγνωστοπούλου ως αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καθώς και η Φρόσω Καισαρλίδου από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Μανώλης Συντυχάκης από το ΚΚΕ και όχι κάποια από τις βουλεύτριες του κόμματος, ο κ. Καμμένος Ηλίας από τους ανεξάρτητους Έλληνες, που επίσης προφανώς δεν θεώρησαν απαραίτητο να τους εκπροσωπήσει μια βουλεύτρια του κόμματός τους, η κ. Αικατερίνη Σιδηροπούλου-Παπακώστα από τη Νέα Δημοκρατία, η Εύη Χριστοφιλοπούλου από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, Μεγαλοοικονόμου Θεοδώρα από την Ένωση Κεντρώων, και η κ. Αικατερίνη Μάρκου από το Ποτάμι.
Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επίσης εξέδωσε μια δακρύβρεκτη ανακοίνωση για τη μητέρα και το ρόλο της, χωρίς κάτι συγκεκριμένο.
Θα παραθέσουμε μόνο την ομιλία της κυρίας Μάρκου, που θεωρούμε ότι έχει πολλά ενδιαφέροντα σημεία, αφού ευχηθούμε να μην προσβάλει στο μέλλον ξανά η βουλή, και ιδιαίτερα ο πρόεδρός της τόσο πολύ την ημέρα αυτή, με την απαράδεκτη και προφανώς της τελευταίας στιγμής διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης.
Κατερίνα Μάρκου – Β’ Θεσσαλονίκης
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε σήμερα είναι πώς μπορούμε να τιμήσουμε πραγματικά τη μητέρα, τα όσα αντιπροσωπεύει για τον καθέναν από μας, την ανιδιοτέλεια της αγάπης της;
Σίγουρα όχι με μακροσκελείς ομιλίες αλλά συζητώντας και αναδεικνύοντας κάποια από τα πρακτικά πράγματα και προβλήματα που απασχολούν σήμερα την κάθε μητέρα.
Για παράδειγμα, για το διαφαινόμενο περιορισμό ή επέκταση, όπως ισχυρίζεται ο Υπουργός Παιδείας, του ολοήμερου σχολείου η οποία έρχεται να ανατρέψει τον προγραμματισμό της εργαζόμενης μητέρας αλλά και της μητέρας εκπαιδευτικού.
Για τη διαρκώς μειούμενη χρηματοδότηση στους παιδικούς σταθμούς και τις δομές φιλοξενίας και δημιουργικής απασχόλησης παιδιών που έχουν βοηθήσει διαχρονικά τόσες μητέρες να μπορούν να συνεχίσουν την εργασία τους ή να ψάξουν για δουλειά.
Για το θέμα της ασφαλούς μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, ειδικά στις πιο απομακρυσμένες περιοχές, με τις κυβερνήσεις να ανακαλύπτουν το πρόβλημα κάθε Σεπτέμβριο, όπως άλλωστε γίνεται και με τα κενά των εκπαιδευτικών.
Να συζητήσουμε για τις μητέρες παιδιών με αναπηρίες, για τις οποίες θεσμοί και δομές όπως η παράλληλη στήριξη στο σχολείο, τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Αμεα των δήμων και οι Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης είναι ζωτικής σημασίας. Κι όμως, όλα τα παραπάνω αντιμετωπίζουν προβλήματα υποχρηματοδότησης και ελλείψεων προσωπικού.
Να μιλήσουμε για το υψηλό κόστος των εξετάσεων που πρέπει να κάνει κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μία γυναίκα, που εν μέρει μόνο καλύπτεται από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά και για την απαίτηση πολλές φορές να πηγαίνει η έγγυος σε δύο και τρεις γιατρούς για να της συνταγογραφήσουν τις απαραίτητες εξετάσεις, λόγω των περιορισμών.
Συζητάμε για την ημέρα της Μητέρας όταν σε 23 νομούς της Ελλάδας δεν υπάρχουν παιδίατροι στο ΠΕΔΥ και στον ΕΟΠΥΥ. Και, αλήθεια, μπορούμε να ζητάμε από μία μητέρα ασφαλισμένη που εργάζεται να πηγαίνει να στήνεται στις ουρές ή να καλείται να πληρώσει επίσκεψη 10 και 20 ευρώ για να γράψει τα φάρμακα του παιδιού της;
Γιορτάζουμε σήμερα και τιμούμε την ημέρα της Μητέρας. Κι όμως, έχουμε ένα φορολογικό σύστημα που τιμωρεί τις οικογένειες με παιδιά, που δεν ευνοεί τη μητέρα που αναλαμβάνει την ανατροφή των παιδιών.
Μόλις χθες, μειώσατε την έκπτωση φόρου για οικογένειες με δύο παιδιά κατά 100 ευρώ και κατά 150 ευρώ για οικογένειες με ένα παιδί. Θα έπρεπε να υπάρχει μία σοβαρή και διακριτή φορολογική ελάφρυνση για τις οικογένειες με παιδιά, όχι τα 50 ευρώ που τους αναγνωρίζετε σε σχέση με άγαμους και οικογένειες χωρίς παιδιά.
Τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα για τις μητέρες στον εργασιακό χώρο. Τα στοιχεία της Eurostat έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ξέρουμε από την εμπειρία: πως όσο περισσότερα παιδιά κάνει μια γυναίκα, τόσο πιο επισφαλής γίνεται η εργασιακή της κατάσταση.
Ξέρουμε ότι η νέα γυναίκα χωρίς παιδιά είναι ανεπιθύμητη ως εργαζόμενη γιατί μπορεί οποτεδήποτε να θελήσει να γίνει μητέρα.
Ξέρουμε ότι στον ιδιωτικό τομέα ελάχιστες μητέρες μπορούν να εξαντλήσουν την άδειά τους χωρίς προβλήματα από τον εργοδότη. Εξάλλου, ποια μητέρα έχει σήμερα την πολυτέλεια να απαρνηθεί το μισθό της για το χαμηλό επίδομα της ειδικής άδειας μητρότητας, τη στιγμή που οι οικονομικές ανάγκες της οικογένειάς της αυξάνονται;
Γιατί να μην δούμε φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που εμπράκτως στηρίζουν τις μητέρες εργαζόμενές τους, ώστε να καλλιεργήσει το κράτος μια τέτοια επιχειρηματική κουλτούρα;
Η ελλιπής προστασία της εγκυμοσύνης και της μητρότητας συνδέεται ευθέως με το φαινόμενο της οικονομικής υπογονιμότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με την έκθεση για τις συνθήκες διαβίωσης της ΕΛΣΤΑΤ, η πτώση των γεννήσεων από το 2008 μέχρι το 2014 είναι δραματική, από 118 στις 92 χιλιάδες.
Για αυτά τα θέματα πρέπει να συζητάμε σήμερα και να προτείνουμε λύσεις και μέτρα. Να υποστηρίζει η πολιτεία έμπρακτα την μητέρα. Όχι με στρεβλούς τρόπους, όπως η πρόωρη συνταξιοδότηση στις μητέρες ανηλίκων που εν τω μεταξύ βέβαια τα παιδιά τους έχουν ενηλικιωθεί, αλλά με τρόπους που θα επιτρέπουν στις γυναίκες να μένουν περισσότερο στην εργασία ή να βρίσκουν εργασία, που θα τους επιτρέπουν να αναπτύσσονται ως προσωπικότητες και όχι μόνο ως μητέρες.
Να υποστηρίξουμε την αγρότισσα μητέρα, τη μητέρα επιχειρηματία, την εργαζόμενη, την αυτοαπασχολούμενη αλλά και την άνεργη.
Αυτό πρέπει να είναι σήμερα το θέμα μας αλλά και η σπουδή όταν νομοθετούμε, αν θέλουμε πραγματικά η γιορτή αυτή να έχει νόημα και να αγγίζει τις ζωές των μητέρων.