Μέλη της αποστολής παρατηρούν ενθουσιασμένες από το πλοίο μεγάπτερες φάλαινες. Η ηλιοφάνεια είναι μεγάλη καθώς αυτήν την εποχή είναι καλοκαίρι στο νότιο ημισφαίριο
Με αφετηρία τη Γη του Πυρός στην Αργεντινή, 76 γυναίκες σαλπάραν με κατεύθυνση την Ανταρκτική. Η πρωτοβουλία ανήκει στην αυστραλιανή οργάνωση «Homeward Bound» και έχει ως στόχο την αύξηση του αριθμού των γυναικών σε σημαντικές επιστημονικές θέσεις ανά τον κόσμο καθώς και να δώσει δημοσιότητα στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής
Κείμενο, φωτο και λεζάντες από PROTAGON
Η σκοτεινή, αιθέρια ομορφιά μέσα από τον φωτογραφικό φακό της Αν Κρίστιανσον, μίας από τις ερευνήτριες που συμμετέχει στο πρότζεκτ της οργάνωσης «Homeward Bound»
Πλατιά χαμόγελα και σηκωμένα χέρια στην ερώτηση «ποια αισθάνεται εκπληκτικά σήμερα;». Οι συγκεκριμένες συγκεντρώσεις και ερωτήσεις βοηθούν τις γυναίκες να εξετάσουν το σκοπό, τις αξίες και τα κίνητρα τους, ως μέρος της «ηγετικής ανάπτυξης» τους
Η ερευνητική αποστολή απομακρύνεται από το μητρικό σκάφος «MV Ushuaia» για την πρώτη αποβίβαση στη νοτιότερη ήπειρο της Γης
Το αυστραλιανό πρόγραμμα «Homeward Bound» είναι πρωτοβουλία και ιδέα της οικολόγου Τζέσικα Μέλμπουρν Τόμας (φωτογραφία) και της ακτιβίστριας και επιχειρηματία Φαμπιάν Ντατνέρ
Δίπλα σε πιγκουίνους, μέσα στη καλντέρα του γιγαντιαίου ηφαιστείου του νησιού Ντισέπτιον
«Θέλω να εμπνεύσω τα αυριανά μικρά κορίτσια να ονειρεύονται τις εξερευνήσεις. Ελπίζω ότι θα ονειρεύονται να «φτάσουν» σε νέα ύψη, να ψάξουν το άγνωστο και να διευρύνουν τα όρια της εξερεύνησης. Η πλειονότητα των διάσημων εξερευνητών, ιδίως στους τομείς της πολικής εξερεύνησης και της ορειβασίας είναι άνδρες, αλλά όλο και περισσότερες γυναίκες – πρότυπα εμφανίζονται και ελπίζω ότι θα αποτελέσω πήγη έμπνευσης για τις επόμενες γενιές των νεαρών κοριτσιών» δηλώνει η Αλισον Ντέιβις, που συμμετέχει στην αποστολή
Διαλέξεις και εργαστήρια για την ανάπτυξη ηγετικών ικανοτήτων πραγματοποιούνται ενώ βρίσκονται στη θάλασσα
Γέλια και χιονοπόλεμος στην Ανταρκτική, την ένατη μέρα της αποστολής
Μόνες σε έναν κόσμο παγωμένο. Οι 76 γυναίκες επιλέχθηκαν μέσα από 1000 αιτήσεις και έχουν αναλάβει προσωπικά το κόστος του ταξιδιού
Αυτοσχέδια μαθήματα γιόγκα μέσα στο πλοίο. Οι γυναίκες στα καλύτερα τους: μαθαίνουν μαζί, συνεργάζονται, μοιράζονται δεξιότητες, συνδέονται και αναπτύσσονται
To κατωτέρω κείμενο, από τη σελίδα της Φωτεινής Σιάνου στο FB – La Repubblica
Η πιο μεγάλη ερευνητική αποστολή γυναικών στην Ιστορία
Είναι κι αυτό ένα ταξίδι στην άκρη της Γης. Μόνο που είναι ελαφρώς διαφορετικό από τα άλλα. Γιατί οι ταξιδιώτες είναι 76 γυναίκες της επιστήμης. Κι ο στόχος τους δεν είναι μόνο να στρέψουν τους προβολείς στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αλλά και να υπενθυμίσουν ότι η επιστήμη είναι γένος θηλυκού. Τόσο που από το πλοίο τους δεν παρατηρούν μόνο πιγκουίνους και θαλάσσιους ελέφαντες – κάνουν και γιόγκα.
Το ταξίδι αυτών των 76 γυναικών (αστρονόμων, μαθηματικών, βιολόγων, γιατρών), άρχισε πριν από δέκα ημέρες από τη Γη του Πυρός και θα ολοκληρωθεί λίγο πριν τα Χριστούγεννα όταν το πλοίο τους θα φτάσει στην Ανταρκτική. Η ιδέα της πιο μεγάλης ερευνητικής αποστολής γυναικών στην ιστορία, γράφει η Repubblica, ήταν της οικολόγου Τζέσικα Μέλμπουρν Τόμας και της ακτιβίστριας και επιχειρηματία Φαμπιάν Ντατνέρ. Και ήταν μια ιδέα που άρεσε: πάνω από χίλιες γυναίκες ενδιαφέρθηκαν να συμμετάσχουν για να επιλεγούν τελικά οι 76. Ναι, αλλά πώς γεννήθηκε η ιδέα; Οταν άκουσαν κάποιες ερευνήτριες να επισημαίνουν ότι πρέπει να έχει κανείς γένια για να ελπίζει να αποκτήσει ρόλο σε μια ερευνητική αποστολή στην Ανταρκτική.
Κι έχουν δίκιο. Γιατί ήταν μόλις το 1969 που το αμερικανικό ναυτικό επέτρεψε σε μια ομάδα ερευνητριών να επισκεφτούν την αμερικανική βάση ΜακΜούρντο στην Ανταρκτική, ενώ οι άνδρες εργάζονταν εκεί ήδη μια δεκαετία. Τα πράγματα δεν πήγαν καλύτερα για τις κόρες της βασίλισσας Ελισάβετ που αναγκάστηκαν να περιμένουν έως το 1983 για να γίνουν δεκτές στην British Antarctic Survey, βρετανική οργάνωση που ασχολείται με την επιστημονική έρευνα στην Ανταρκτική. Αλλά το φαινόμενο είναι γενικότερο: σύμφωνα με έρευνα της επιθεώρησης Harvard Business Review, οι γυναίκες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να δουν να αναγνωρίζεται το ερευνητικό τους έργο. Ενώ η Unesco λέει ότι οι ερευνήτριες δεν αποτελούν παρά το 28% του συνόλου και (φυσικά) υποεκπροσωπούνται στα ανώτερα κλιμάκια.
Κι όμως, για το καλό του πλανήτη, θα έπρεπε να είναι αλλιώς. Γιατί μία από τις διοργανώτριες αυτού του ταξιδιού στην άκρη της Γης έχει δίκιο όταν λέει πως «οι γυναίκες έχουν οργανική σχέση με αυτό που αφήνουμε στις επόμενες γενιές».