H τουρκάλα κοινωνιολόγος Nilufer Narli, καθηγητρια στο Πανεπιστήμιο Bahçeşehir της Κωνσταντινούπολης
Μετάφραση-παρουσίαση Στέλλα Σάμου
Μία πράξη ενός καθεστώτος ολοένα και πιο συντηρητικού και θρησκόληπτου, που προκάλεσε την κάθετη αντίδραση της επικεφαλής της αντιπολίτευσης στην Κιουτάχεια (Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) «Αυτό το βιβλίο απεικονίζει τη γυναίκα ως μία πολίτη δεύτερης κατηγορίας και την ορίζει ως σκλάβα του σεξ» Αυτή ήταν η δήλωση της Zeliha Aksaz Sahbaz σε μία συνέντευξη στο τουρκικό κανάλι NTV.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν υπήρξε τίποτε το καινούργιο. Όπως συμβαίνει συχνά, ο συγγραφέας του εγχειριδίου «Ο γάμος και η οικογένεια» εμπνεύστηκε την ιδέα από ένα άλλο κείμενο που δημοσίευσε ο Δήμος του Παμούκαλε, που με τη σειρά του την εμπνεύστηκε από μια φαλλοκρατική και πατριαρχική ανάγνωση ορισμένων στίχων του κορανίου που προτρέπουν την υποταγή της γυναίκας στον άνδρα. Οι δύο δήμοι, της Κιουτάχειας και του Παμούκαλε, κυβερνούνται από τους ισλαμιστές, του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Ευτυχώς, όμως, στο εσωτερικό του κόμματος της πλειοψηφίας δεν συμφωνούν όλοι με το βιβλίο που το περιεχόμενό του είναι τόσο αρχαϊκό και σε αντίθεση με την ιστορία μιας χώρας σαν την Τουρκία.
Η διανομή αυτού του βιβλίου στα νεαρά ζευγάρια είναι η κορυφή του παγόβουνου στην ισλαμική εκτροπή της Τουρκικής δημοκρατίας που προσπαθεί να περιορίσει όλο και περισσότερο τα δικαιώματα των γυναικών, δικαιώματα που φαινόταν ότι είχαν ήδη κατακτηθεί και συνεπώς θεωρούνταν δεδομένα. «Αυτό που προκάλεσε έντονες ανησυχίες σε όλες τις γυναίκες, κάθε ηλικίας και κάθε πολιτικής τάσεις, ήταν η συζήτηση για την πρόταση νόμου (που αποσύρθηκε) που θα επέτρεπε στους βιαστές να παντρεύονται τα ανήλικα θύματά τους, όπως και όλες εκείνες οι απόπειρες ελέγχου του γυναικείου σώματος» εξηγεί η τουρκάλα κοινωνιολόγος Nilufer Narli , καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Bahcesehir της Κωνσταντινούπολης.
Φυσικά, αυτή την περίοδο η Τουρκία βρίσκεται κάτω από το φως των προβολέων για θέματα που αφορούν την διεθνή πολιτική, και κατά συνέπεια τα θέματα φύλου έρχονται σε δεύτερο πλάνο, ωστόσο δεν θα πρέπει να υποτιμούνται επ’ ουδενί.
ΠΗΓΗ: http://www.iodonna.it/attualita/
Δικαστήριο στη Τουρκία καταδίκασε μία γυναίκα θύμα κακοποίησης
Με την ευκαιρία να αναφέρουμε ότι σε δημοσίευμα πριν λίγους μήνες στη εφημερίδα Milliyet (06/06/2015) μαθαίνουμε ότι ένα δικαστήριο στη Τουρκία καταδίκασε μία γυναίκα θύμα κακοποίησης εκ μέρους του συζύγου της γιατί ο άνδρας ενώ την έδερνε τραυμάτισε το χέρι του. Η αστυνομία είχε επέμβει μετά από καταγγελία των γειτόνων και η γυναίκα είχα ενταχθεί σ΄ ένα σπίτι για κακοποιημένες γυναίκες στην Άγκυρα, μαζί με τα παιδιά. Αλλά ο άνδρας συνέχιζε να την κτυπά, εκμεταλλευόμενος τις επισκέψεις στα παιδιά. Η αστυνομία τον κατήγγελλε αλλά στη συνέχεια κατέθεσε και αυτός μήνυση ενάντια στη γυναίκα του, υποστηρίζοντας ότι και αυτή τον είχε τραυματίσει, επιδεικνύοντας το πρησμένο χέρι του. Έτσι, αναφέρει η εφημερίδα Milliyet, το 13ο Ποινικό Δικαστήριο της Άγκυρας αποφάσισε να καταδικάσει τους δυο συζύγους με την ίδια ποινή, ένα πρόστιμο 3000 τουρκικών λιρών, δίχως να εξετάσει σοβαρά την υπόθεση. Σύμφωνα με την εφημερίδα, μετά την έκδοση της απόφασης του δικαστηρίου, ο σύζυγος συνέχισε να κτυπά κανονικά την σύζυγο, σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας. Εν ολίγοις, συνηθισμένες ιστορίες καθημερινής βαρβαρότητας που επαναλαμβάνονται, όπου η ουσία του θέματος είναι η κυριαρχία του άνδρα, σε μια χώρα όπως η Τουρκία όπου οι άνδρες συνεχίζουν να θεωρούν ότι οι γυναίκες είναι κατώτερα όντα. Πράγματι, πάνω από μία στις τρεις γυναίκες στην Τουρκία είναι θύμα ενδοοικογενιακής βίας αλλά πολύ λίγες καταγγέλλουν το γεγονός στις αρχές.
Τα στοιχεία λένε ότι το 15% των γυναικών είναι θύματα σεξουαλικής βίας. Μόνο το 4% των γυναικών καταγγέλλουν το γεγονός στην αστυνομία και το 1% βρίσκουν καταφύγιο σε προστατευόμενα σπίτια. Η Τουρκία είναι ένα κράτος κοσμικό, με μουσουλμανικό πληθυσμό, που έκανε πολλές μεταρρυθμίσεις υπέρ των γυναικών προκειμένου να ενδυναμώσει την ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά, σύμφωνα με τις φεμινιστικές οργανώσεις, στο πεδίο των νοοτροπιών υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος, προκειμένου να μειωθούν οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών. Ο τύπος της αντιπολίτευσης επανειλημμένα έχει καταγγείλει την ακραία ανοχή πολλών δικαστών προς τους συζύγους και του συντρόφους που ασκούν βία κατά των γυναικών.
Ωστόσο η βία κατά των γυναικών είναι ένα οικουμενικό πρόβλημα. Υπενθυμίζουμε ότι και στη Ιταλία, μέχρι σήμερα είναι ακόμη πάρα πολλές οι γυναίκες εκείνες που ενώ έχουν υποστεί βία δεν προχωρούν σε καταγγελία .