Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Μας θορύβησε και μας εξόργισε η είδηση που μεταδόθηκε από το σταθμό Αιγαίου της ΕΡΤ, ότι οι αναισθησιολόγοι του μοναδικού νοσοκομείου της Σάμου, δήλωσαν ότι θα αρνούνται εφεξής να χορηγούν αναισθησία σε γυναίκες που επιθυμούν να διακόψουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Δηλώνουν λόγους “ηθικής συνείδησης”, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν ότι οι φτωχές γυναίκες του νησιού θα είναι οι μόνες που θα στερούνται αυτού του δικαιώματος, μια και οι πλούσιες ή έστω εύπορες θα μπορούν να πραγματοποιούν αυτή την επέμβαση σε ιδιωτικές κλινικές, σε γειτονικά νησιά ή στην πρωτεύουσα.
Γνωρίζουν βέβαια το νόμο για τη διακοπή της κύησης που θεσμοθετήθηκε το 1986 στην Ελλάδα, μετά από μεγάλους αγώνες του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος που είχαν σκοπό να βοηθήσουν τις γυναίκες να προγραμματίζουν εάν, πότε και πόσα παιδιά θα γεννήσουν. Επίσης γνωρίζουν ότι πριν την θεσμοθέτηση του δικαιώματος στην έκτρωση, οι εκτρώσεις στην Ελλάδα γίνονταν σε επισφαλείς συνθήκες με μεγάλους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή των γυναικών, ή σε καλές συνθήκες σε ιδιωτικές κλινικές, αλλά με αδρή αμοιβή για όσες είχαν να την διαθέσουν.
Οι αναισθησιολόγοι επικαλούνται το άρθρο 31 του Νόμου 3418/2005 (κώδικας ιατρικής δεοντολογίας) το οποίο αναφέρει πως «ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στις διαδικασίες τεχνητής διακοπής της κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της».
Συνεπώς, απαιτούνται δύο επείγουσες ενέργειες από πλευράς υπουργείου Υγείας και κυβέρνησης, η πρώτη είναι η κατάργηση του νόμου 3418/2005 που υπονομεύει το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση, και η δεύτερη είναι ο άμεσος διορισμός αναισθησιολόγων που δεν θα δηλώνουν άρνηση συμμετοχής σε τέτοιες επεμβάσεις.
Δυστυχώς, τέτοιες ενέργειες έρχονται σε ένα τοπίο όπου σε πολλές χώρες αμφισβητείται το δικαίωμα αυτό των γυναικών, ενώ στη χώρα μας μέχρι στιγμής τέοιες συμπεριφορές ήταν μεμονωμένες.
Το 2014, στην Ισπανία έγινε προσπάθεια ακύρωσης του νόμου για την νόμιμη έκτρωση. Διαμαρτυρίες έγιναν σε όλη την Ευρώπη, όπως και στην Αθήνα
Έχουν ήδη καταγγελθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο αρκετές περιπτώσεις αναισθησιολόγων αλλά και μαιευτήρων, που αρνούνται να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους επεμβάσεις στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ πρόθυμα συμμετέχουν στις ίδιες επεμβάσεις σε ιδιωτικές κλινικές, όπου και υπάρχει καλή αμοιβή και όχι ο ισχνός μισθός ενός γιατρού σε δημόσιο νοσοκομείο. Μήπως πρόκειται και εδώ για τέτοιες περιπτώσεις;
Ο αγώνας των φεμινιστικών συλλογικοτήτων στην Ελλάδα για το δικαίωμα στην έκτρωση, δικαιώθηκε το 1986, με την ψήφιση του σχετικού νόμου
Όπως και να έχει, απαιτείται άμεση λήψη μέτρων για την εξυηρέτηση των γυναικών που θέλουν να προβούν σε διακοπή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Με την ευκαιρία να καταγγείλουμε ότι ενημερωτικά φυλλάδια για την αντισύλληψη δεν υπάρχουν πουθενά, ούτε στον οικογενειακό προγραμματισμό μεγάλων νοσοκομείων ούτε στο υπουργείο Υγείας, όπως ανακαλύψαμε σε πρόσφατη έρευνα μελών του Μωβ.