Για το τέταρτο κύμα φεμινισμού

H φωτό από διαδήλωση της 8 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, Λονδίνο, 2017

Παρουσιάζει η Βέρα Σιατερλή

Με το κίνημα #MeToo και τώρα το Time’s Up, πήρε φωτιά το τέταρτο κύμα φεμινισμού. Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Ο φεμινισμός του τέταρτου κύματος αναφέρεται σε μια νέα φεμινιστική τάση, που ξεκίνησε γύρω στο 2012 και συνδέεται με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σύμφωνα με τη φεμινίστρια ερευνήτρια Prudence Chamberlain, το επίκεντρο του τέταρτου κύματος είναι η απόδοση δικαιοσύνης για τις γυναίκες και η αντίθεσή τους στη σεξουαλική παρενόχληση και τη βία κατά των γυναικών. Η ουσία της, γράφει, είναι “η δυσπιστία ότι ορισμένες συμπεριφορές υφίστανται ακόμα”.

Το τέταρτο κύμα “ορίζεται από την τεχνολογία”, σύμφωνα με την Kira Cochrane, και χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από τη χρήση του Facebook, του Twitter, του Instagram, του YouTube, του Tumblr και των blogs όπως το Feministing για την αμφισβήτηση του μισογυνισμού και της παραπέρα ισότητας των φύλων.

Τα θέματα στα οποία επικεντρώνονται οι φεμινίστριες του τέταρτου κύματος περιλαμβάνουν την παρενόχληση στο δρόμο και στο χώρο εργασίας, την κουλτούρα του βιασμού και τη σεξουαλική επίθεση στις πανεπιστημιουπόλεις (Βλ. δημοσίευμά μας tomov.gr Jul 1, 2016 Οι βιασμοί στα πάρτι των αμερικάνικων πανεπιστημίων). Σκάνδαλα που περιλαμβάνουν τη παρενόχληση και την κακοποίηση γυναικών και κοριτσιών έχουν θωρακίσει το κίνημα. Αυτά περιλαμβάνουν την συμμορία βιασμών του Δελχί το 2012, την υπόθεση Jimmy Savile σχετικά με τα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης το 2012, την υπόθεση του ηθοποιού Bill Cosby, τις δολοφονίες του Isla Vista το 2014, τη δίκη του Jian Ghomeshi το 2016, την υπόθεση Harvey Weinstein του 2017 και την επακόλουθη επίδραση του Weinstein και τα σεξουαλικά σκάνδαλα του 2017 στο Westminster.

Για παράδειγμα, σημαντικές φεμινιστικές εκστρατείες που οργάνωθηκαν από το τέταρτο κύμα περιλαμβάνουν το Project για τον Σεξισμό στην Καθημερινότητα, το No More Page 3, το Stop Bild Sexism, το Δρώμενο Με Το Στρώμα, Γυναίκες περπατούν 10 ώρες στη Νέα Υόρκη, #YesAllWomen, One Billion Rising, Πορεία Γυναικών το Μάρτιο του 2017, MeToo hashtag ως απάντηση στην υπόθεση Weinstein. Το Δεκέμβριο του 2017 το περιοδικό Time υιοθέτησε την καμπάνια #MeToo, και ως πρόσωπο της χρονιάς ανέδειξε όσες έσπασαν την σιωπή “The Silence Breakers”.

Η δημοσιογράφος Pythia Peay υποστήριζε την ύπαρξη ενός τέταρτου κύματος ήδη από το 2005, και το προσδιόριζε αναφορικά με δράσεις και αιτήματα που επικεντρώνονται στην κοινωνική δικαιοσύνη και τα πολιτικά δικαιώματα ενώ το 2011 η Jennifer Baumgardner χρονολογεί το τέταρτο κύμα από το 2008. Το Twitter, το δημοφιλέστερο κοινωνικό δίκτυο με κυρίαρχη την ηλικιακή ομάδα από 18 ως 29 ετών, δημιουργήθηκε το 2006, καθιστώντας το φεμινισμό περισσότερο προσβάσιμο και αναπτύσσοντας τον “φεμινισμό hashtag”. Η Cochrane* έγραψε το 2013 ότι πολλές από τις ηγέτιδες του τέταρτου κύματος ήταν έφηβες ή ήταν 20άχρονες.

Μέχρι το 2013 ήταν προφανές ότι ένα νέο κύμα φεμινιστικών διαμαρτυριών έλαβε χώρα. Όταν η Wendy Davis έστειλε τη δική της 13ωρη πολιτική κωλυσιεργία στο Τέξας το 2013 για να αποτρέψει την ψήφιση νομοσχέδιου για τις αμβλώσεις, οι γυναίκες διακήρυξαν την υποστήριξή τους με συγκέντρωση γύρω από το μέγαρο Texas State Capitol και εκείνες που δεν μπορούσαν να συμμετέχουν με την φυσική τους παρουσία χρησιμοποίησαν το hashtag #StandWithWendy.

Διαδηλώσεις για το δικαίωμα στην έκτρωση στην πρωτεύουσα του Τέξας, την 1η Ιουλίου 2013

Ακόμη, οι γυναίκες διαμαρτυρήθηκαν για τις σεξιστικές ερωτήσεις που συχνά απευθύνονταν σε γυναίκες προσωπικότητες τιτιβίζοντας οργανωμένα στο hashtag #askmoremore.

Η Cochrane θεωρεί ότι το τέταρτο κύμα έχει ως επίκεντρο την σεξουαλική παρενόχληση (συμπεριλαμβανομένης της παρενόχλησης στο δρόμο), τις διακρίσεις στο χώρο εργασίας, την ενοχή για το σώμα, τις σεξιστικές εικόνες στα μέσα ενημέρωσης, τον online μισογυνισμό, τις επιθέσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες και στη διαθεματικότητα, που στηρίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την επικοινωνία, την διαμαρτυρία και την οργάνωση με συλλογή ηλεκτρονικών υπογραφών και συμπεριλαμβανομένων των Everyday Sexism Project, UK Feminista, Reclaim the Night, One Billion Rising, και “a Lose the Lads’ mags protest”

Τα βιβλία που σχετίζονται με το νέο κύμα περιλαμβάνουν το βιβλίο της Rebecca Solnit «Men Explain Things to Me» (2014) (η οποία δημιούργησε τον όρο mansplaining). Το βιβλίο The Vagenda (2014) της Rhiannon Lucy Cosslett και της Holly Baxter (βάσισμένο στο online φεμινιστικό περιοδικό τους, The Vagenda, που ξεκίνησε το 2012). Το βιβλίο «Αντικείμενο του σεξ: εις Μνήμην» (Sex Object: A Memoir) (2016) από την Jessica Valenti. Και το βιβλίο «Καθημερινός Σεξισμός» (Everyday Sexism 2016) από τη Laura Bates (βάσισμένο στο Bates’ Everyday Sexism Project).

Το βιβλίο των Cosslett και Baxter στοχεύει να αποτιμήσει τα στερεότυπα της θηλυκότητας που προωθούνται από τον γυναικείο Τύπο της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η Bates, μια βρετανίδα φεμινίστρια συγγραφέας, δημιούργησε το «Everyday Sexism Project» στις 16 Απριλίου 2012 που είναι ένα online forum όπου οι γυναίκες θα μπορούν να δημοσιεύουν τα βιώματά τους τους από την καθημερινή παρενόχληση.

Μια κριτική για το φεμινισμό του τέταρτου κύματος είναι ότι εξαρτάται από την τεχνολογία. Όπως υποστήριξε η Ragna Rök Jóns στο περιοδικό Bluestockings το 2013, «το βασικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει αυτό το «4ο κύμα» θα είναι η πρόσβαση στη διαμαρτυρία που προσφέρει την δυσανάλογη δυνατότητα μόνο σε όσες διαθέτουν και όσες γνωρίζουν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και τα ψηφιακά κοινωνικά μέσα δικτύωσης». Το τέταρτο κύμα χαρακτηρίζεται από την «εγγενή ταξική διαφορά και τον δυναμισμό» που δημιουργείται δίνοντας τη δυνατότερη φωνή σε εκείνες που μπορούν να αντέξουν οικονομικά και να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία.

Υποστηρίζεται επίσης ότι όταν οι άνθρωποι συμμετέχουν στον ακτιβισμό του Twitter, μπορεί να μην αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν τίποτα παραπάνω για να βοηθήσουν την προσπάθεια. Σε άρθρο για το Newuniversity.org, ο Alex Guardado υποστηρίζει ότι αφού συνεισφέρουν με το σχόλιό τους στο Twitter , οι άνθρωποι απλώς “συνεχίζουν με την καθιερωμένη κανονικότητα”. Κάποιοι μπορεί να θεωρούν τους εαυτούς τους ως ακτιβιστές, ενώ δεν κινητοποιούνται ποτέ για να παραβρεθούν σε ένα μόνο συλλαλητήριο ή να επεκτείνουν την άποψή τους πέρα ​​από την απάντησή τους στο Twitter.

Η Jennifer Simpkins του The Huffington Post υποστήριξε το 2014 ότι ο φεμινισμός τέταρτου κύματος με τις θέσεις και τους ακτιβισμούς, είχε δημιουργήσει μια εχθρική ατμόσφαιρα στην μέση κοπέλα, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να είναι πιο πιθανό να υποχωρήσουν. “Δεν έχω ποτέ πριν δεχθεί υποβιβασμό και επίθεση από άντρες ούτως ώστε να πειστώ για τον λόγο ύπαρξης του φεμινισμού”, λέει.

Χρονολογίες Σταθμοί

16 Απριλίου 2012: Laura Bates δημιουργεί το Everyday Sexism Project για να αναφέρουν οι γυναίκες σεξιστικές επιθέσεις.

Αύγουστος 2012: Lucy-Anne Holmes ξεκινά το No More Page 3 για να σταματήσει το περιοδικό The Sun στην Βρετανία να δημοσιεύει εικόνες γυμνών γυναικών.

Σεπτέμβριος 2012: Eve Ensler ιδρύει το κίνημα One Billion Rising για να σταματήσει τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών.

Σεπτέμβριος 2012: Οι καταγγελίες οδηγούν στο σκάνδαλο της σεξουαλικής κακοποίησης του Jimmy Savile.

30 Οκτωβρίου 2012: Η Alissa Quart καθιερώνει τον όρο hipster sexism.

16 Δεκεμβρίου 2012: Η συμμορία βιασμών του Δελχί του 2012 έκρηξη διαμαρτυριών στην Ινδία και παγκόσμια οργή.

Φεβρουάριος 2013: Η Cao Ju (ψευδώνυμο), η πρώτη γυναίκα που πάει σε δίκη τη διάκριση λόγω φύλου στην Κίνα, κερδίζει 30.000 γιουάν και την απολογία της Ακαδημίας Juren.

7 Μαρτίου 2013: Η Anita Sarkeesian εγκαινιάζει το Tropes εναντίον των γυναικών στα Βιντεοπαιχνίδια.

2014: Free the Nipple «Ελευθερώστε τις θηλές» κίνημα που υποστηρίζει το δικαίωμα των γυναικών να παρουσιάζουν στήθη και τις θηλές τους δημόσια και κυρίως στο f/b.

22 Ιανουαρίου 2014: Ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα εγκαινιάζει την Ομάδα Εργασίας του Λευκού Οίκου για να προστατεύσει τις φοιτήτριες από τη σεξουαλική επίθεση στα πανεπιστήμια.

Απρίλιος 2014: Η Rashida Manjoo, ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για τη βία κατά των γυναικών, επικρίνει την «σεξιστική κουλτούρα του club αγοριών» του Ηνωμένου Βασιλείου.

24 Μάιος 2014: #YesAllWomen αρχίζει ως απάντηση στις δολοφονίες του Isla Vista το 2014.

Αύγουστος 2014: Αρχίζει η δίκη Gamergate,που καταλήγει στην ευρεία καταδίκη των προγραμματιστών βιντεοπαιχνιδιών που οδηγούν σε σεξουαλική παρενόχληση γυναικών.

14 Σεπτέμβριου 2014: Η μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι αναφέρει τον Colin McGinn για σεξουαλική παρενόχληση, πυροδοτώντας τη συζήτηση σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση ανάμεσα στον ακαδημαϊκό κόσμο.

20 Σεπτέμβριου 2014: Η Emma Watson εγκαινιάζει το HeForShe στον ΟΗΕ.

Σεπτέμβριος 2014: Η Emma Sulkowicz ξεκινά το Δρώμενο Στρώματος Mattress Performance (Carry That Weight) για να τονίσει τη σεξουαλική επίθεση της πανεπιστημιούπολης.

27 Οκτωβρίου 2014: Απελευθέρωση 10 ωρών πορείας στη Νέα Υόρκη ως γυναίκα.

Νοεμβριος 2014: Οι πρώτες γυναίκες μιλούν και καταγγέλλουν τη σεξουαλική επίθεση του Bill Cosby.

Οκτώβριος 2014: Η Kristina Lunz ξεκινά το Stop Bild Sexism να σταματήσει τη γερμανική εφημερίδα Bild να αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως αντικείμενο.

31 Οκτωβρίου 2014: Το #BeenRapedNeverReported δέχθηκε μυνήματα εκατομμύρια φορές σε απάντηση στις καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης του Jian Ghomeshi στον Καναδά.

Δεκέμβριος 2014: Εκδίδεται το κόμικ Priya’s Shakti που παρουσιάζει ένα κορίτσι στην Ινδία που βιάζεται από συμμορίες.

23 Δεκεμβρίου 2014: Το περιοδικό Time γράφει ότι το 2014 “ίσως ήταν το καλύτερο έτος για τις γυναίκες από καταβολής του κόσμου”.

1 Φεβρουαρίου 2016: Έναρξη της δίκης του Jian Ghomeshi στο Τορόντο.

21 Ιανουαρίου 2017: 2017 Women’s March. Οι γυναίκες υποστηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών και διαμαρτύρονται για την προεδρία Donald Trump.

5 Οκτωβρίου 2017: Harvey Weinstein καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση που ανέφεραν για πρώτη φορά οι The New York Times.

10 Οκτωβρίου 2017: Η καμπάνια #MeToo, βασισμένη σε ένα σύνθημα που δημιουργήθηκε το 2007 από την Tarana Burke, άρχισε ως απάντηση στην υπόθεση του Weinstein.

30 Οκτωβρίου 2017: blog. Τα πρώτα σεξουαλικά σκάνδαλα του Westminster 2017 εμφανίζονται στο blog του Guido Fawkes.

6 Δεκέμβριος 2017: Το περιοδικό Time ανακήρυξε την καμπάνια #MeToo σαν το πρόσωπο της χρονιάς

8 Ιανουαρίου 2018: 75η τελετή απονομής των Χρυσών Σφαιρών διαμαρτυρία με μαύρες τουαλέτες και κονκάρδες Time’s Up

* Cochrane είναι ένα παγκόσμιο ανεξάρτητο δίκτυο εκδοτών, ερευνητών/τριών, επαγγελματιών, ασθενών, φροντιστών και φροντιστριών και ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την υγεία.

Πηγή:en.wikipedia.org