To 2018, η δημόσια παρενόχληση μιας γυναίκας είναι ακόμα πράξη «τρυφερή»

Αποσπάσματα από το άρθρο της Χριστίνας Μίχαλου και σχολιασμός

Αποκρουστική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην εκπομπή ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ την οποία παρουσιάζει η κ. Χατζηβασιλείου, στην τηλεόραση του Άλφα. Το επεισόδιο ήταν στις 24 Ιανουαρίου.

Η εκπομπή είναι πολύ προβληματική έτσι κι αλλιώς, από τη σύλληψή της που έχει ως θέμα την δημοσιοποίηση δια της τηλεόρασης των ανθρώπινων δραμάτων.

Παίζει με τον πόνο και τα βαθιά τραύματα της ζωής κάποιων ανθρώπων, φέρνοντάς τους μπροστά στο τηλεοπτικό κοινό, όπου τους προσφέρεται η λύση σε ένα δικό τους πρόβλημα σε δημόσια θέα. Οι αντιδράσεις των ανθρώπων αυτών μπροστά στην “αποκάλυψη” του προβλήματος, γεμάτες συγκίνηση και συναισθήματα, είναι βορά στη δημοσιότητα.

Οι άνθρωποι που λαμβάνουν ένα “πακέτο” καλούνται στην εκπομπή για να γίνει η αποκάλυψη του θέματος. Δηλαδή συναινούν. Το κοινό που ήδη βρίσκεται στην αίθουσα της εκπομπής, επίσης γνωρίζει, βάζει υποψηφιότητα και παίρνει αριθμό προτεραιότητας για να κληθεί με τη σειρά του στην εκπομπή. Επίσης συναινεί.

Είναι όμως αυτό η δημοκρατία; Πόσο γνωρίζουν οι καθημερινοί άνθρωποι που πηγαίνουν σε μια τέτοια εκπομπή τις συνέπειες που θα έχει για τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους η δημοσιοποίηση των πιο απόκρυφων και τραυματικών προσωπικών δεδομένων; Και ποιοί/ποιες έχουν δικαίωμα να εκμεταλλεύονται μια συναίνεση η οποία δεν συνοδεύεται από ενημέρωση για τις συνέπειες της δημοσιοποίησης;

Έχουμε μπροστά μας, σε τέτοιες εκπομπές, την ανθρωποφαγία των εμπνευστών και εκτελεστών/εκτελεστριών τους για την προσωπική ζωή των ανθρώπων, από τα οργανωμένα συμφέροντα της τηλεθέασης, των μεγάλων μίντια. Είναι μια ενδιαφέρουσε συζήτηση αυτή, ασφαλώς. Και έχουν γραφτεί πολλά σχετικά.

Στην προκειμένη εκπομπή όμως που παρουσιάζει το ενδιαφέρον άρθρο από το οποίο έχουμε πάρει εκτεταμένα αποσπάσματα, έχουμε μια καθαρή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια διδασκαλία για την ανοχή και την αποδοχή της σεξιστικής υποτίμησης μιας γυναίκας.

Αποσπάσματα από το άρθρο:


Η τηλεόραση, ως μέσο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας άλλοτε κάνει αισιόδοξα βήματα προς την προώθηση της συναίνεσης και άλλοτε μοιάζει κολλημένη στην υποκουλτούρα των παρατράγουδων. Στο επεισόδιο του “Πάμε Πακέτο” που προβλήθηκε στις 24 Ιανουαρίου, η ελληνική τηλεόραση αποφάσισε να εγκυροποιήσει και να μεταδώσει με πλήρη κανονικοποίηση και φυσικότητα, την παρενόχληση μίας γυναίκας όπως αυτή έλαβε χώρα στον αέρα, χωρίς κανέναν να επιχειρήσει να τη διακόψει.

Δεν έχω γνώμη για το Πάμε Πακέτο — δεν βλέπω τηλεόραση, δεν γνωρίζω αν είναι «στημένο» όπως κάποιοι λένε ή όχι, γνωρίζω όμως ότι σε κάποιες περιπτώσεις έχει πράγματι βοηθήσει ανθρώπους να συναντηθούν ξανά έπειτα από χρόνια, και αυτό το εκτιμώ. Αυτή την Τετάρτη το Πάμε Πακέτο δε βοήθησε δύο παλιούς γνωστούς, εραστές ή συγγενείς να ξαναβρεθούν. Αντιθέτως, έσυρε στην εκπομπή μία ταλαιπωρημένη γυναίκα με προβλήματα υγείας επειδή ένας μεγαλύτερός της άντρας, εντελώς άγνωστος, την είδε στο δρόμο και του γυάλισε. Δεν πρόκειται για προξενιό, αλλά για κάτι ακόμα χειρότερο: για κοροϊδία.

Η γυναίκα φαίνεται να ελπίζει πως το πακέτο που θα λάβει, προέρχεται από κάποιους ανθρώπους στους οποίους στάθηκε πολύ στο παρελθόν, και παρά το μεστό της λέγειν και το χιούμορ μένει μάλλον άναυδη όταν συνειδητοποιεί ότι την τραβολόγησαν στην εκπομπή για να της προξενέψουν έναν ηλικιωμένο.

Ο αποστολέας του πακέτου, φυσικά, γεμάτος λανθάνουσα αυτοπεποίθηση, δε σταματά να εξυμνεί τις αρετές του, ισχυριζόμενος πως ως τώρα έπαιζε με τις γυναίκες αλλά πλέον θέλει να κάνει κάτι σοβαρό (sic) καθώς επίσης και πως δεν παντρέυτηκε από αγάπη αλλά επειδή δε μπορούσε να μην πάρει τη γυναίκα αφότου την… ξεπαρθένεψε.

Η βουτιά στο 1950 δεν σταματά εδώ. Ο αποστολέας συνεχίζει με τη λίστα των χαρισμάτων του, εξηγώντας ότι γνωρίζει την τέχνη του φλερτ, και ξέρει πώς να κάνει μια γυναίκα ευτυχισμένη (αυτό κοιτάξτε το, όσοι το λέτε, οι περισσότερες είμαστε αρκετά ενοχλημένες από τους τρόπους σας άρα μάλλον αυτό που νομίζετε πως ξέρετε δεν το ξέρετε και τόσο καλά.)

Η προσκεκλημένη της εκπομπής έχει ήδη πει δύο «αλλά» προτού μπορέσει να δηλώσει με μεγαλύτερη σαφήνεια την άρνησή της. Δύο «αλλά» που αγνοούνται επιδεικτικά και από τον αποστολέα αλλά και από την παρουσιάστρια που φαίνεται να έχει δει πατριωτικά το συνοικέσιο εν όψει και θέλει οπωσδήποτε να το καταφέρει.

Η καλεσμένη της εκπομπής είπε κάποια πράγματα πολύ σωστά, και τα παραθέτω επί λέξει. «Το ότι βλέπουμε έναν άνθρωπο στο δρόμο, δε σημαίνει ότι μπορούμε και να τον έχουμε. Κι εμένα μου αρέσει ο Αντόνιο Μπαντέρας, αλλά δε μπορώ να πάω να τον πάρω από τη Μέλανι Γκρίφιθ, αυτό είναι το πρόβλημα. Το ότι αρέσω σε κάποιον που δε γνωρίζω, δε μου λέει κάτι, δε μου λέει τίποτα. Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, ευχαριστώ για την κίνηση που κάνατε, αλλά ως εκεί. Με το να με φέρετε εδώ απλά επειδή με είδατε στο δρόμο, με στοχοποιείτε.»

Κάτι που φυσικά περνά αδιάφορο για όλους τους υπόλοιπους στην εκπομπή. Έπειτα από τη σαφέστατη άρνηση της γυναίκας, η ερώτηση της κ. Χατζηβασιλείου δεν είναι άλλη από… «είστε ανοιχτή στο ενδεχόμενο μιας γνωριμίας;» (Μα δεν είναι ήδη σαφές πως δεν είναι; Πόσα όχι πρέπει να πει μια γυναίκα για να γίνει σεβαστή η άρνηση της τέλος πάντων;)

Ακολουθεί ένα παραλήρημα καταπίεσης, με λόγια τύπου με τον καιρό θα τον αγαπήσεις, κάνε υπομονή στην αρχή και θα το νιώσεις, και άλλα πανέμορφα εικονογραφημένα. Ο αποστολέας καταλήγει να προσβάλλει τη γυναίκα που προ ολίγου θεοποιούσε λέγοντάς της πως αν αυτή τον απορρίπτει μία αυτός την απορρίπτει δέκα (από τα σύννεφα πέσαμε), πως είναι απογοητευμένη από τη ζωή της και μίζερη και πως γι’αυτό δεν τον θέλει, και πως να μην το παίρνει και πάνω της που τη θέλησε γιατί εν ολίγοις χάρη της έκανε.


Και παρά τη σαφή επιθυμία της να μη συμμετέχει σε όλο αυτό που ο αποστολέας οραματίστηκε, οι κάμερες συνεχίζουν να τραβούν και η παρουσιάστρια συνεχίζει να επιμένει πως πρέπει να του δώσει μια ευκαιρία.

Είναι σαφές, πως ακόμη δεν έχουμε αντιληφθεί πως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αφορά άμεσα και το δικαίωμα στην άρνηση αυτής. Οι ίδιοι που συχνά βαυκαλίζονται με ηθικολογίες του αέρα είναι και αυτοί που δε δείχνουν την παραμικρή ηθική όταν καλούνται να δείξουν στοιχειώδη σεβασμό προς τον συνάνθρωπο.

…Θα αναρωτηθώ όμως για τις ευθύνες του Πάμε Πακέτο, μίας ολόκληρης ομάδας συντελεστών και συνεργατών που θεώρησαν λογικό να γίνει χρήση της εκπομπής από έναν άντρα που θέλει να επιβάλει την γνωριμία του με μία γυναίκα που πράγματι, απλώς είδε στο δρόμο και στοχοποίησε, δίνοντας πάτημα στον άγνωστο να μπορεί πλέον να μάθει την κατοικία της, το ονοματεπώνυμό της, αλλά και να θεωρήσει πως τώρα που γνωρίστηκαν (με το ζόρι) μπορεί να συνεχίσει να την παρενοχλεί.

Οποιοδήποτε άλλο σχόλιο περισσεύει. Σεξισμός ο ελληνικός…

Καταλήγουμε, με άλλο δικό μας σχόλιο. Στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου πριν περίπου ένα χρόνο, παρουσιάστηκε ο φόνος ασθενούς γυναίκας από γιατρό του Ιπποκρατείου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης. Εκτός από τα σχόλιά της, η κυρία Στεφανίδου παρουσίασε μηνύματα SMS που είχε ανταλλάξει ο γιατρός με το θύμα του, την ίδια την ημέρα που η γυναίκα εξαφανίστηκε. Μερικές μέρες αργότερα, το πτώμα της γυναίκας είχε βρεθεί περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά, στη Χαλκιδική, και διαπιστώθηκε ότι ο γιατρός την είχε πάρει νεκρή από το νοσοκομείο για να την εξαφανίσει.

Η εκπομπή λοιπόν παρουσίαζε τα SMS λεπτό προς λεπτό, και τα έδειχνε μπροστά στην κάμερα. “Έλα, πού είσαι, σε περιμένω” έλεγε το ένα. “Έρχομαι σε λίγα λεπτά”, έλεγε η απάντηση. Και λοιπά, με καμιά δεκαριά μηνύματα.

Και έμπαινε το ερώτημα, ποιος έδωσε στην κυρία Στεφανίδου ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα της νεκρής και του φονιά, δεδομένα που θα ήταν απαραίτητα μόνο για την αστυνομική έρευνα; Και με ποιο δικαίωμα η όποια δημοσιογράφος έβγαλε τα προσωπικά SMS στη δημόσια θέα, χωρίς καμιά τιμωρία; Βέβαια, η δημοσιογράφος θα απαντούσε σε σχετική ερώτηση, ότι εγώ προσπαθούσα να αποδείξω ότι έγινε φόνος, άρα, ο σκοπός μου ήταν καλός. Με ποια μέσα όμως μπορεί να υπηρετηθεί ένας καλός σκοπός; Με το διασυρμό μιας νεκρής και σκοτωμένης;

Με αυτές τις δύο αφορμές, ρωτάμε και πάλι αν υπάρχει Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, και τι κάνει επιτέλους αυτή η ανεξάρτητη αρχή, αν δεν μπορεί ή δεν θέλει να υπερασπίσει την αξιοπρέπεια των καθημερινών ανθρώπων, ζωντανών όπως στην πρώτη περίπτωση, ή νεκρών όπως στη δεύτερη;

ΠΗΓΗ: Antivirus 27/1/18