Συναντήσαμε πρόσφατα τη Νάντια* από το Αφγανιστάν στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο.
«Κάθε μέρα οι γυναίκες παρενοχλούνται είτε μέσα είτε έξω από τον καταυλισμό της Μόριας», είπε η Νάντια εξηγώντας ότι «επειδή οι κυβερνήσεις κλείνουν τους δρόμους για τους πρόσφυγες, μας ρίχνουν στα χέρια των διακινητών. Μας εκθέτουν σε κακομεταχείριση. Οι διακινητές κερδίζουν, οι πρόσφυγες χάνουν». Στο Αφγανιστάν συνεργαζόταν με μη κυβερνητικές οργανώσεις για την ενδυνάμωση της νεολαίας και των γυναικών.
Η Νάντια ταξίδεψε στην Ελλάδα με τις δύο μικρότερες αδελφές της και περιγράφει το ταξίδι ως πολύ δύσκολο και επικίνδυνο. Το όνειρό της είναι να ζήσει με τις αδελφές της σε μια χώρα όπου «οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως ίσες».
Πρέπει να δράσουμε τώρα και να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στα ελληνικά νησιά και στους παγιδευμένους ανθρώπους εκεί. Οι ελληνικές αρχές πρέπει να μεταφέρουν τους πρόσφυγες σε ασφαλή καταλύματα στην ηπειρωτική Ελλάδα και να τους διασφαλίσουν ένα μέλλον.
Οι ιστορίες που αφηγούνται η Μυρτώ Αλικάκη και ο Γιάννης Στάνκογλου στα βίντεο καταγράφηκαν από τους ερευνητές της Διεθνούς Αμνηστίας στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Μόριας στη Λέσβο και της ΒΙΑΛ στη Χίο.
Η ιστορία της Φατίμα*
H Φάτιμα είναι 27 χρονών και κατάγεται από τη Μοσούλη και αφηγήθηκε την ιστορία της στα τέλη Ιανουαρίου στον καταυλισμό της ΒΙΑΛ στη Χίο όπου διέμενε σε μια σκηνή μαζί με το σύζυγο της και τα 6 παιδιά της. Το μεγαλύτερο της άγχος είναι τα παιδιά της. “Ο γιος μου είχε χτυπηθεί από τη βόμβα. Είναι επιληπτικός. Δεν παίρνει τη θεραπεία που πρέπει. Φοβάται το σκοτάδι. Τις νύχτες ουρλιάζει. Όταν βρέχει, κλείνει τα αυτιά του. Τον τρομάζει ο ήχος της βροχής. Το χειρότερο είναι ότι εδώ κανείς δεν σε ακούσει και δεν νοιάζεται για σένα. Δραπετεύσαμε από τη μια τραγωδία για να βρεθούμε σε μια άλλη”.
H ιστορία του Αχμέντ*
Γνωρίσαμε τον Αχμέντ* στον καταυλισμό της Μόριας στις αρχές του Φεβρουαρίου. Ο Αχμέντ έφτασε ως ανήλικος στα τέλη του 2016 στην Ελλάδα αλλά μέχρι να εξεταστεί το αίτημα ασύλου του, ενηλικιώθηκε. Έχει δεχτεί επίθεση στη Μόρια όπου από τα πολλά χτυπήματα τραυματίστηκε το κεφάλι του και έσπασε το χέρι μου.
Όπως είπε στη Διεθνή Αμνηστία, «Φοβάμαι να γυρίσω πίσω στο Αφγανιστάν. Βλέπω ακόμα εφιάλτες από όσα έχω ζήσει εκεί. Έχουμε έρθει με την ελπίδα να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε και να γίνουμε χρήσιμοι στην κοινωνία. Όχι να μείνουμε ξεχασμένοι στη Μόρια».
* Τα ονόματα έχουν αλλαχθεί για να προστατευτούν οι ταυτότητες.
Υπογράψετε εδώ την την έκκληση της Διεθνούς Αμνηστίας προς τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να σταματήσει την πολιτική εγκλωβισμού στα νησιά και να επιτρέψει στους ανθρώπους να μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα. #opentheislands