Όταν η κοινωνία νομίζει πως το ράσο κουβαλάει το ακαταλόγιστο.
Ήθελε, λένε, να γίνει κοινωνική λειτουργός. Μήπως και προστατεύσει κι άλλα παιδιά κάποτε. Ήθελε να σταθεί στο δικαστήριο και να μιλήσει, για να μη ζήσει κάποιος άλλος όσα εκείνη. Ήθελε λένε να ζήσει. Αλλά όλοι αποφάσισαν πως καλό είναι να το βουλώσει, να εξαφανιστεί, να καταστραφεί, να σταματήσει να αναπνέει.
Η ιστορία του κοριτσιού από την Κύπρο μπορεί να ξεκίνησε κιόλας από τη γέννησή της, αλλά δεν τελείωσε ακόμη – και στην πραγματικότητα δεν θα τελειώσει ποτέ εάν δεν εξασφαλίσουμε πως κανένα παιδί δεν θα μένει απροστάτευτο στα χέρια ανθρώπων, που το μόνο μέλημά τους, είναι να το κακοποιήσουν.
Η ιστορία της Έλενας είναι πλέον για όλους γνωστή. Είχε δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια στην ηλικία των τεσσάρων ετών, όταν οι κρατικές υπηρεσίες της Κύπρου αποφάσισαν πως πρέπει να απομακρυνθεί από τη μητέρα της. Έτσι, στα τέσερά της μόλις χρόνια δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια -οικογένεια που αποτελείτο από έναν ιερέα και τη σύζυγό του- στην περιοχή των Εργατών. Η ίδια κακοποιούνταν σεξουαλικά από τον θετό της πατέρα, ενώ η σύζυγός του την ξυλοκοπούσε τακτικά και της ασκούσε πέρα από τη σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία.
Όταν έφτασε στην ηλικία των δέκα ετών, κατήγγειλε τα όσα βίωνε στις κρατικές υπηρεσίες και στο Γραφείο Ευημερίας μέσω του σχολείου της. Δεν την πίστεψε κανείς ή ακόμη και αν την πίστεψαν, δεν έδωσαν καμιά σημασία. Οι κρατικοί λειτουργοί που αποφάσιζαν για την τύχη της, απλώς δεν μπήκαν στον κόπο να ψάξουν τις καταγγελίες του παιδιού, ενώ ο φάκελός της, όπως λένε, «χάθηκε». Παρέμεινε στην ανάδοχη οικογένεια. Συνέχισε να κακοποιείται σεξουαλικά από τον θετό της πατέρα και -σωματικά, αλλά και λεκτικά- από τη σύζυγό του. Υπέμενε το μαρτύριο, μέχρι η μητέρα της να την πάρει από εκείνο το σπίτι, έναν χρόνο αργότερα.
Όταν ενηλικιώθηκε, με τη βοήθεια της ψυχολόγου της, αποφάσισε να προσπαθήσει ξανά να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονταν για τα βαθιά ψυχικά της τραύματα. Η ειδικός που την παρακολουθούσε την προέτρεψε να μιλήσει, να καταγγείλει το περιστατικό, έτσι ώστε να οδηγηθεί ο ιερέας και η σύζυγός του ενώπιον του δικαστηρίου για να προστατεύσει κι άλλα παιδιά, αφού ο ίδιος συνέχισε να φιλοξενεί ανήλικες σαν ανάδοχος γονέας. Βάσει μιας απαρχαιωμένης νομοθεσίας της Κύπρου που δεν είχε προλάβει ακόμη να αλλάξει, ο κληρικός καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκισης μόνο, ενώ η απεμπλοκή της πρεσβυτέρας συζύγου του ήρθε αναίμακτα, αφού δεν καταδικάστηκε ποτέ για την κακοποίηση που της ασκούσε.
Η Έλενα προσπάθησε να έχει ζωή. Κατά τη διάρκεια του δικαστηρίου δεν επέτρεψε η φωτογραφία της να βγει προς τα έξω, δεν θέλησε να τραβήξει τα βλέμματα. Ήλπιζε μονάχα σε μια λυτρωτική -για την ίδια- καταδίκη, ώστε να πάρει κουράγιο και να συνεχίσει τη ζωή της.
Σήμερα, μετά τον θάνατο της, η Εκκλησία και ο Μητροπολίτης Ταμασσού και Ορεινής, Ησαΐας, προσπαθώντας να αποποιηθούν κάθε ευθύνη, διαλαλούν πως ο ιερέας μετά την αποφυλάκισή του απομονώθηκε. Όπως μαρτυρούν οι εικόνες που ο ίδιος ο θύτης είχε ανεβάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα, συνέχισε να λειτουργεί και να έχει επαφή με παιδιά. Και πώς να μην έχει αφού η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε πως είναι αθώος βασιζόμενη στους δικούς της «ιερούς» νόμους.
«Οι νόμοι του Θεού»
Στις 25 Ιουνίου του 2015, μετά την αποφυλάκιση του κληρικού, η Ιερά Σύνοδος συνεδρίασε έτσι ώστε να αποφασίσει την τύχη του. Από την ανάγνωση των πρακτικών εκείνης της συνεδρίασης, προέκυψε ότι ακόμη και αν ο θύτης είχε καταδικαστεί από τα πολιτικά δικαστήρια, για την Εκκλησία δεν έτρεχε τίποτα. Έτσι δεν προχώρησαν στην καθαίρεση του.
Ο Μητροπολίτης Ταμασού Ησαΐας και άλλα πέντε μέλη της Ιεράς Συνόδου συνέτειναν στην απαλλαγή του ανθρώπου αυτού, ενώ μεταξύ άλλων στη συνεδρίαση αναφέρθηκε πως «Ο Μητροπολίτης Ταμασού εισηγείται όπως η Σύνοδος, επιδεικνύουσα την επιείκειαν αυτής, αποκαταστήσει, κατ’ οικονομίαν, τον ιερέα, ο ίδιος δε εις τοιαύτην περίπτωσιν θα καλέσει τον π. Στυλιανό Σάββα εις μετάνοιαν. “Έχει αρκετά ταλαιπωρηθεί”, λέγει ο Μητροπολίτης Ταμασού, “τόσον ό ίδιος όσον και η οικογένειά του. Εξάλλου το δικαστήριον απαίτησεν όπως αυτός μη εργάζεται σε χώρους που απασχολούνται ανήλικοι”, θα τοποθέτησει αυτόν ως εφημέριον εις το παρά την κοινότητα Μαλούντας κείμενον Ιερόν Ησυχαστήριον του Αγ. Μάρκου τού Ευγενικού. Ο εν λόγω κληρικός θα καλύπτει παραλλήλως και τας λειτουργικάς ανάγκας προσκυνηματικού ναού παρά την κοινότητα Φικάρδου. Η προτεινομένη λύσις θα συμβάλει πρώτον εις την συνέχισιν της οικονομικής στηρίξεως του εν λόγω κληρικού, δεύτερον εις την οριστικήν επίλυσιν του δημιουργηθεντός εκ της αναχώρησης ως και της επιστροφής αυτού εις την κοινότητα προβλήματος και τρίτον θα απαλλάξει τον μητροπολίτην της φροντίδος της συνεχούς εκ περιτροπής αποστολής ιερέως προς κάλυψιν των αναγκών του εν λόγω ναού».
