Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Άστεγη 41 ετών δολοφονήθηκε στα ερείπια, σ’ ένα τροχόσπιτο όπου κατοικούσε 53χρονος συνταξιούχος του δημοσίου, ψυχολογικό ράκος. Το πτώμα της βρέθηκε σε κάτι καλαμιές, εκεί δίπλα, στη βιομηχανική ζώνη του Σχιστού, σκεπασμένο με πέτρες, στις 14 Μαιου. Σύντομα η αστυνομία εντόπισε το τροχόσπιτο και σύμφωνα με μαρτυρία ενός άλλου άστεγου, έφτασε γρήγορα στο θύτη, ο οποίος ομολόγησε το έγκλημά του.
Φαίνεται ότι η άστεγη βρήκε καταφύγιο στο τροχόσπιτο, αλλά δεν ήθελε ερωτική συνεύρεση με τον θύτη, ο οποίος εκνευρίστηκε από την αντίδρασή της και την σκότωσε με πολλά χτυπήματα.
«Λογομαχήσαμε. Θόλωσα και τη σκότωσα», φέρεται να κατέθεσε στην ανάκριση. Ο θύτης ανέφερε ακόμα ότι το τελευταίο διάστημα φιλοξενούσε την άστεγη γυναίκα στο τροχόσπιτό του, ότι της ζήτησε να συνευρεθούν ερωτικά, ότι αυτή αρνιόταν αλλά τελικά ενέδωσε.
Ποιος ο λόγος τότε για τα θανατηφόρα χτυπήματα; Μήπως δεν δέχτηκε έναν βιασμό; Ποτέ δεν θα μάθουμε.
Ο λόγος του αναφέρεται ως παραληρηματικός, αλλά δυστυχώς είχε τη διαύγεια να σκοτώσει κι αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, ψυχοπαθείς ή λογικοί, αφού αυτή η πράξη είναι όλο και πιο συχνά τελευταία “αυτονόητη”, σε κάθε αντίδραση μιας γυναίκας.
Ερείπια και ερημιά στους χώρους ζωής και στις ψυχές, με όλο και περισσότερους ψυχικά διαταραγμένους, μακριά από το αποδομημένο σύστημα ψυχικής υγείας και αρωγής.
Η αστεγία για τις γυναίκες, είναι πολλαπλά επικίνδυνη. Και η κρίση οδηγεί όλο και περισσότερες στο δρόμο με όλους τους κινδύνους.
Ο κατάλογος των δολοφονημένων γυναικών μεγαλώνει, στην προκειμένη περίπτωση καθαρά λόγω της κρίσης και της ακραίας περιθωριοποίησης.
Κι εμείς ψάχνουμε για τα γυναικεία δικαιώματα, με πρώτα το δικαίωμα στη ζωή και στην ισότητα.