Επιμελείται η Ιρέν Κόντου
Οι δολοφονίες γυναικών είναι ένα φαινόμενο που έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις στην παραμεθόρια πόλη του Juarez στο Μεξικό· σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία μεταξύ του 1993 και του 2005 περίπου 370 γυναίκες υπέστησαν βίαιο θάνατο ενώ ο αριθμός έχει διπλασιαστεί από το 2005 ως το 2011. Η Ana Güezmes η τοπική εκπρόσωπος των United Nations Women μιλώντας στο Al Jazeera είπε πως “οι φόνοι γυναικών είναι μία πανδημία στο Μεξικό”. Το φαινόμενο έχει κερδίσει το διεθνές ενδιαφέρον τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της κρατικής αδιαφορίας καθώς μέχρι και πρόσφατα ήταν ελάχιστο το οπτικό υλικό που συνδέονταν με την υπόθεση. Ο φωτογράφος Gabriel Romero επισκέφτηκε για πρώτη φορά τη πόλη το 2014. Αν και είχε κάποιες πληροφορίες για τα γεγονότα φτάνοντας εκεί έμαθε περισσότερα για την τρομερή πραγματικότητα των φόνων. Οι οικογένειες των νεκρών ψάχνουν απελπισμένες για πληροφορίες και η κυβέρνηση κάνει ελάχιστα για να σταματήσει τη κουλτούρα της βίας.
Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι φτωχές και σκουρόχρωμες σύμφωνα με την ακτιβίστρια για τα γυναικεία δικαιώματα Esther Chávez Cano η οποία ξεκίνησε τη καταγραφή και διερεύνηση των θανάτων το 1993. Ίδρυσε το Grupo 8 de Marzo (η ομάδα της 8ης Μαρτίου), πριν ένα χρόνο, μετά την ανακάλυψη τάφων με πολλά γυναικεία σώματα θαμμένα σε βαμβακοφυτείες και ερήμους. Πολλά απ’ αυτά τα σώματα ήταν ακρωτηριασμένα και σε πολλά ήταν κομμένες οι θηλές, σαν να ήταν αναλώσιμο υλικό στη κουλτούρα βίας των συμμοριών του Juarez και των γύρω περιοχών.
Περίπου είκοσι γυναίκες, μητέρες κοριτσιών που έχουν δολοφονηθεί ή εξαφανιστεί, διαδήλωσαν την Τετάρτη στη Σιουδάδ Χουάρες, τη μεξικανική πόλη πάνω στα σύνορα με τις ΗΠΑ, που έχει γίνει διαβόητη σε διεθνές επίπεδο εξαιτίας των χιλιάδων φόνων γυναικών που έχουν διαπραχθεί σε αυτή.
Η διαμαρτυρία τους άρχισε σε μια από τις γέφυρες που οδηγούν στην όμορη πόλη στην άλλη πλευρά των συνόρων, το Ελ Πάσο της Πολιτείας του Τέξας, ενόψει της σημερινής Ημέρας της Γυναίκας.
Οι διαδηλώτριες τοποθέτησαν έναν ροζ σταυρό στη μια πλευρά της γέφυρας, πριν πάνε σε βαμβακοχώραφο όπου είχαν βρεθεί τα πτώματα οκτώ νεαρών γυναικών που έπεσαν θύματα δολοφόνων.
Οι γυναίκες που πήραν μέρος στην κινητοποίηση κατήγγειλαν το γεγονός ότι ήδη πάνω από 30 γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από την αρχή της χρονιάς στην Πολιτεία Τσιουάουα, ανάμεσά τους 15 μόνο στη Χουάρες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Σιουδάδ Χουάρες είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «παγκόσμια πρωτεύουσα του εγκλήματος». Επρόκειτο πολύ συχνά για νεαρές, φτωχές εργάτριες που δούλευαν σε διάφορες βιομηχανικές μονάδες συναρμολόγησης – τις λεγόμενες μακιλαδόρας – στη Χουάρες, όπου πολλές μεγάλες εταιρείες είχαν εγκαταστήσει εργοστάσια για να αξιοποιήσουν τα φθηνά εργατικά χέρια και τους ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους που τους προσφέρονταν σε μια πόλη ακριβώς δίπλα στις ΗΠΑ.
Τα πτώματα πολύ συχνά μεταφέρονταν κι εγκαταλείπονταν στην έρημο. Χιλιάδες άλλες γυναίκες απλά εξαφανίστηκαν.
Στο Μεξικό καταγράφονται κατά μέσον όρο 7,5 εγκλήματα αυτού του είδους καθημερινά, κατά στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και της μεξικανικής κυβέρνησης. Και το κύμα των φόνων γυναικών γνωρίζει ξανά έξαρση από το 2016 και μετά, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Το 2016, στο Μεξικό καταγράφηκαν 2.746 φόνοι γυναικών, έναντι 2.324 το 2015 (+18%). Δεν έχουν ακόμη δοθεί στη δημοσιότητα επίσημα στοιχεία για το 2017, ωστόσο ορισμένες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 1.966 φόνους.
Iστορική καταδίκη για τις δολοφονίες γυναικών στη Σιουδάδ Χουάρες
Σε πρωτοφανή ποινή φυλάκισης 697 χρόνων ο καθένας καταδικάστηκαν πέντε άντρες στο βόρειο Μεξικό, για τη δολοφονία βάσει φύλου 11 γυναικών, στην πόλη Σιουδάδ Χουάρες, όπου εκατοντάδες νέων γυναικών έχουν δολοφονηθεί από το 1990.
“Χρησιμοποιούσαν τεχνάσματα για να ωθήσουν νεαρές γυναίκες στη πορνεία και τη διακίνηση ναρκωτικών,” είπε ανακοίνωση από το γραφείο του εισαγγελέα. “Μετά, όταν δεν ήταν πλέον ‘χρήσιμες’, τους αφαιρούσαν τη ζωή και πέταγαν τα σώματά τους στον ξεροπόταμο Νάβαχο, στη κοιλάδα του Χουάρες.”
Η ποινή φυλάκισης είναι η μεγαλύτερη που έχει δοθεί ποτέ για δολοφονία γυναικών και βασίζεται σε επιστημονικές αποδείξεις, είπε αξιωματούχος στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα της πολιτείας Τσιουάουα, στην οποία υπάγεται η Σιουδάδ Χουάρες, στα σύνορα με το Τέξας, όπου το 2008 εξαφανιζόταν μια γυναίκα κάθε μέρα.
Εκτός από την ποινή των σχεδών 700 ετών ο καθένας, οι καταδικασθέντες πρέπει να πληρώσουν συνολικά 9 εκατομμύρια πέσος (451.500 ευρώ) για ηθική βλάβη στις οικογένειες των θυμάτων, των οποίων τα πτώματα ανακαλύφθηκαν το 2012.
Το εθνικό παρατηρητήριο για θανάτους γυναικών, ένας συνασπισμός οργανισμών ανθρώπινων δικαιωμάτων, πιστεύει ότι περίπου 3.892 γυναίκες δολοφονήθηκαν στο Μεξικό μεταξύ του 2012 και 2013, όμως μόνο 16% των περιπτώσεων έχουν ερευνηθεί ως εγκλήματα κατά των γυναικών συγκεκριμένα.
Φωτογραφικό ρεπορτάζ ”Lost Daughters”:
Μέσα από το Lost Daughters of Juarez κύριος στόχος του φωτογράφου ήταν να καταγράψει τον αγώνα και την απαίτηση για δικαιοσύνη όσων πλήττονται από τη βία κατά των γυναικών, ενώ παράλληλα μεταφέρει στον θεατή το ιστορικό πλαίσιο του φαινομένου. Αν και η ιστορία από μόνη της είναι συναισθηματικά πολύ φορτισμένη δεδομένης της σοβαρότητας του θέματος, ο Gabriel ήθελε να αποφύγει τη δημιουργία μιας δακρύβρεχτης αφήγησης: «Ήταν σημαντικό για μένα να μην παρουσιάσω αυτούς τους ανθρώπους ως θύματα. Ήθελα να τους παρουσιάσω περήφανους και θαρραλέους”. -Μαρούσα Θωμά
Πηγή: www.lifo.gr-συνδυασμός άρθρων