Αλιεύει η Κατερίνα Παπαγκίκα
Η κινητοποίηση ενάντια στον ακροδεξιό υποψήφιο Ζαΐρ Μπολσονάρο πραγματοποιήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου σε σχεδόν διακόσιες πόλεις της Βραζιλίας. Το στίγμα των δράσεων και των κινητοποιήσεων, στις οποίες πρωταγωνίστησαν κυρίως οι γυναίκες, ήταν μοναδικό.
Σε κάθε γωνιά της Βραζιλίας, στις μεγάλες πόλεις αλλά και σε μικρότερες, ακόμα και μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν σθεναρά κατά της ρατσιστικής, μισογυνικής, ομοφοβικής και αντιλαϊκής ατζέντας του βουλευτή και πρώην αξιωματικού του Στρατού.
Η ηχηρή απόρριψη της ρητορικής μίσους και της στρατιωτικοποίησης της χώρας ακούστηκε δυνατά και καθαρά. Την ίδια στιγμή, το μεγάλο πλήθος που διαδήλωνε κατήγγειλε ένα οικονομικό πρόγραμμα που θα εδραίωνε τα θεμέλια του πραξικοπήματος, μέσα από την αναστολή των μεταρρυθμίσεων στην υγεία, την εκπαίδευση και την κοινωνική πρόνοια, και θα πραγμάτωνε μια νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση στον τομέα της εργασίας, ενώ ταυτόχρονα προέβλεπε τη μείωση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Έχοντας επίγνωση του κινδύνου αντιμετωπίζουμε, η κοινωνία έχει δραστηριοποιηθεί με γνώμονα τη γυναικεία ευαισθησία, τη συνειδητοποίηση ότι ένας θρίαμβος του φασισμού θα σήμαινε το τέλος της δημοκρατίας στη χώρα και την επιστροφή σε μια περίοδο βίαιης στρατιωτικής κηδεμονίας.
[…]
Το μανιφέστο των «Ενωμένων Γυναικών ενάντια στον Μπολσονάρο»:
Για την ισότητα, την ελευθερία, τα δικαιώματα και μια ζωή χωρίς βία!
Ποιες είμαστε;
Είμαστε γυναίκες, εκατομμύρια και διαφορετικές. Είμαστε Βραζιλιάνες και μετανάστριες. Νεαρές και με λευκά μαλλιά. Μαύρες, λευκές, αυτόχθονες. Τρανσέξουαλ και τραβεστί. Είμαστε LGBT, αγαπάμε τους άνδρες, τις γυναίκες ή και τα δύο. Παντρεμένες και μόνες. Μητέρες, κόρες, γιαγιάδες. Είμαστε εργαζόμενες, νοικοκυρές, φοιτήτριες, καλλιτέχνες, δημόσιοι υπάλληλοι, μικρομεσαίες επιχειρηματίες, πλανόδιες πωλήτριες, άστεγες, ακτήμονες. Απασχολούμενες και άνεργες. Γυναίκες διαφορετικών θρησκειών και χωρίς θρησκεία.
Σήμερα βρισκόμαστε με το κεφάλι ψηλά στους δρόμους όλης της Βραζιλίας, διότι ο υποψήφιος για την Προεδρία της χώρας απειλεί τα κεκτημένα μας και την ήδη δύσκολη ύπαρξή μας, με έναν λόγο που βασίζεται στο μίσος, τη μισαλλοδοξία, τον αυταρχισμό και την οπισθοδρόμηση. Είμαστε στο δρόμο, επειδή το πολιτικό και οικονομικό του πρόγραμμα αποτελεί μια οπισθοδρόμηση, μια ακόμη χειρότερη αναπαραγωγή των φοβερών πολιτικών του Τεμέρ.
Ποιος είναι ο Ζαΐρ Μπολσονάρο;
Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο, επί του παρόντος μέλος PSL (Σοσιαλφιλελεύθερος Κόμματος), ομοσπονδιακός βουλευτής επί 27 χρόνια, συμμετείχε σε εννέα κόμματα. Καθόλη τη διάρκεια της πολιτικής του ζωής, μόνο δύο από τα σχέδια νόμου του έχουν εγκριθεί. Παρουσιάζεται ως κάτι «νέο», αλλά στην πραγματικότητα είναι άλλος ένας «πολιτικός σταδιοδρομίας» που εργάστηκε για να εκλέξει τα παιδιά του και απολαμβάνει προνόμια, όπως το γεγονός ότι ανήθικα λαμβάνει στεγαστική βοήθεια, ενώ χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν σπίτι και αγωνίζονται για μια έναν αξιοπρεπή τόπο διαμονής.
Γιατί είμαστε ενάντια στον Μπολσονάρο;
- Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο περιφρονεί τους μαύρους, τους ντόπιους, τους ομοφυλόφιλους και όλους όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματα των γυναικών. Θεωρεί τους quilombolas (απόγονους των δραπέτεων σκλάβων, Σ.τ.Μ.) «αλήτες». Υποστηρίζει τον πολιτισμό του βιασμού και ορίζει τη γέννηση της μοναδικής του κόρης ως «αδυναμία». Είναι πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα όσον αφορά το χάσμα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Για αυτόν το να δέρνεις τα παιδιά, τα εμποδίζει από το να γίνουν «ομοφυλόφιλοι». Ο αναπληρωτής του, ο στρατηγός Μουράο, δήλωσε ότι οι οικογένειες που αναθρέφονται από μητέρες και γιαγιάδες προκαλούν αδυναμίες.
- Ψήφιζε υπέρ του παγώματος των δαπανών για την υγεία, την εκπαίδευση και την κοινωνική πρόνοια για είκοσι χρόνια. Υπόσχεται να αυξήσει τους φόρους στους φτωχούς και να τους μειώσει στους πλούσιους. Έχει ήδη ανακοινώσει ένα κύμα ιδιωτικοποίησης, που πωλεί κρατικές επιχειρήσεις και ολόκληρη την κληρονομιά του λαού της Βραζιλίας. Είναι ένας από τους συντάκτες του νομοσχεδίου σύμφωνα με τον οποίο η SUS (δημόσια υπηρεσία υγείας, Σ.τ.Μ.) δεν είναι υποχρεωμένη να βοηθάει τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής κακοποίησης. Υποστηρίζει το έργο «Σχολείο χωρίς κόμμα», το οποίο θέτει τέλος στην παιδαγωγική ελευθερία και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης σε σχέση με τη χαοτική κοινωνία στην οποία ζούμε.
- Έχει ψηφίσει υπέρ της μεταρρύθμισης του εργατικού δυναμικού και του νόμου για την εξωτερική ανάθεση, που επιτρέπει να δουλεύουν έγκυες γυναίκες σε ανθυγιεινές θέσεις εργασίας και αυξάνει την ανεργία και την ανεπίσημη εργασία, ιδίως μεταξύ των μαύρων γυναικών. Έχει ήδη πει ότι «οι εργαζόμενοι πρέπει να επιλέξουν στο να έχουν δικαιώματα και στο να έχουν δουλειά». Ήταν ο μόνος αντιπρόσωπος που ψήφισε κατά της PEC (εγχώρια πρόταση τροποποίησης) για τους οικιακούς εργαζομένους, ο οποίος εγγυάται στους εργαζόμενους τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως η υπερωριακή αμοιβή και η είσπραξη των FGTS (Fundo de Garantia do Tempo de Serviço) . Έχει ήδη δεσμευθεί να εγκρίνει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, η οποία αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης και την εξίσωση για άνδρες και γυναίκες.
- Υποστηρίζει την εμβάθυνση ενός αποτυχημένου σχεδίου ασφάλειας, το οποίο ανταποκρίνεται στη βία με μεγαλύτερη βία και στρατιωτικοποίηση. Το έργο αυτό εξελίσσεται εδώ και πολλά χρόνια στη Βραζιλία, ιδιαίτερα στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στην πόλη όπου οι περισσότεροι άμαχοι και αστυφύλακες πεθαίνουν σε συγκρούσεις. Προασπίζεται την απελευθέρωση των πυροβόλων όπλων, ακολουθώντας το πρότυπο των Ηνωμένων Πολιτειών, της χώρας που έχει το υψηλότερο ποσοστό ανθρωποκτονιών και αυτοκτονιών, ιδίως μεταξύ των νέων.
- Ο υποψήφιός του για την Αντιπροεδρία είναι ένας Στρατηγός που υπερασπίζεται την ανάληψη της εξουσίας από τις Ένοπλες Δυνάμεις και την εκπόνηση ενός νέου Συντάγματος χωρίς λαϊκή συμμετοχή. Είναι ένας τύπος που θέτει ανοιχτά τη δημοκρατία σε κίνδυνο!
Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο είναι υπερασπιστής της στρατιωτικής δικτατορίας, λέει ότι το λάθος του στρατού ήταν να βασανίσει αντί να σκοτώσει, και δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον πιο διάσημο βασανιστή του στρατιωτικού καθεστώτος του 1964, τον Στραητγό Ούστρα.
Δεν θέλουμε δικτατορία, φασισμό ή επέκταση της αστυνομικής-στρατιωτικής σφαγής στους δρόμους, που ευθύνονται για τη γενοκτονία της μαύρης νεολαίας. Θέλουμε ελευθερία, ισότητα, κοινωνική δικαιοσύνη και δικαιώματα. Ο Μπολσονάρο είναι ό,τι δεν χρειάζεται η Βραζιλία για να ξεπεράσει την κρίση και να προχωρήσει.
Εμείς, οι διαφορετικές και ενωμένες γυναίκες, υπερασπιζόμαστε το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει: υπερασπιζόμαστε τον σεβασμό των διαφορών, το δικαίωμα των γυναικών να ζουν με ασφάλεια και να αποφασίζουν για το σώμα τους, υπερασπιζόμαστε την ισότητα των αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών, μεταξύ μαύρων και λευκών, υπερασπιζόμαστε τις ποσοστώσεις για εκείνους που ιστορικά έχουν υποστεί αδικία και έχουν τιμωρηθεί, υπερασπιζόμαστε τις ποιοτικές δημόσιες υπηρεσίες για τις φτωχές γυναίκες και τα παιδιά τους.
Υποστηρίζουμε την ευρύτερη δυνατή ελευθερία να διδάσκουμε και να μαθαίνουμε χωρίς νόμο φίμωσης, είτε στο σχολείο είτε στο πανεπιστήμιο.
Υποστηρίζουμε την ελευθερία της αγάπης και του να μας σέβονται για αυτό. Προασπίζουμε τον διάλογο για τις ιδέες και τη δημοκρατία.
Ο Μπολσονάρο διακηρύσσει το μίσος, εμείς διακηρύσσουμε τον σεβασμό. Προασπίζει τον θάνατο και τα βασανιστήρια, εμείς υπερασπίζουμε τη ζωή. Για αυτό λέμε: «Ούτε αυτός ούτε τα παιδιά του! Ο Bolsonaro ποτέ! Όχι στον φασισμό».
H εικόνα από τη συγκέντρωση των γυναικών ενάντια στον Μπολσονάρο στη Βραζιλία
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Pressenza 7-10-2018