Αποφυλακίστηκε η καθαρίστρια, για λόγους υγείας… της Δικαιοσύνης

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ. Ελεύθερη με αναστολή η 53χρονη καθαρίστρια, σύμφωνα με το δικαστήριο της Λάρισας, αλλά όχι γιατί ήταν άδικα φυλακισμένη. Αφέθηκε για λόγους υγείας, δικούς της και του συζύγου της, οπότε, αν γίνει καλά, και αν στο μεταξύ δεν έχει γίνει η αναίρεση της δίκης και δεν έχει επέλθει η αθώωσή της, θα μπορεί να ξαναπάει μέσα. Απλώς η Δικαιοσύνη προσπαθεί να ξεπλύνει την εκδικητική αυτή απόφαση, που ελήφθη από το 5μελές Εφετείο κακουργημάτων Λάρισας, με πρόεδρο δυστυχώς μια γυναίκα, την κ. Αργυρώ Αρναούτη. Κι αυτό έγινε μόνο και μόνο γιατί σηκώθηκε ένα τεράστιο τσουνάμι αλληλεγγύης, αλλιώς θα έβγαινε σε 5 χρόνια, και θα είχε χάσει και τα ένσημα των 20 χρόνων της δουλειάς στο Δημόσιο Παιδικό Σταθμό, αφού η απόφαση τα είχε προβλέψει όλα.

Εδώ φαίνεται για άλλη μια φορά πόσο καλό λάστιχο είναι οι νόμοι και πόσο δεσμεύουν τους δικαστές. Έβαλαν την καθαρίστρια μέσα από την πόρτα, την έβγαλαν σε λίγες μέρες από το παράθυρο, και προς το παρόν την κρατούν όμηρο.

Μετά την πρωτόδικη καταδίκη της σε 15 χρόνια κάθειρξη πριν δυο χρόνια, η γυναίκα πήγε στο σχολείο και ολοκλήρωσε το Δημοτικό, για να παρουσιάσει το πραγματικό απολυτήριο στο δικαστήριο. Όχι, αυτό δεν ήταν αρκετό για το Εφετείο, γι’ αυτό και την καταδίκασε σε 10 χρόνια κάθειρξη “μόνο”, δεν την άφησε να ξεφύγει με κανέναν τρόπο. Ήταν μια καθαρίστρια που έπρεπε να πληρώσει για μια μικρή παραχάραξη, εκεί που μεγάλοι και τρανοί μπορούν να ξεφεύγουν, όπως έχει γραφεί στον Τύπο τις τελευταίες ημέρες με συγκεκριμένα παραδείγματα.

Με χειροκροτήματα έγινε δεκτή η απόφαση του Εφετείου Λάρισας, φυσικά, ενώ πανό είχαν αναρτηθεί έξω από το δικαστήριο.

Η κόρη και ο γιος της καθαρίστριας ήταν στο πλευρό της, ενώ εκείνη φοβόταν ότι τα παιδιά της θα νιώθουν ντροπή για την καταδίκη της. Τα παιδιά αυτά, μεγάλα πλέον, λένε σε κάθε τόνο ότι η μητέρα τους τα μεγάλωσε με φροντίδα, και ότι δεν ήθελε να βρεθούν σε ορφανοτροφείο λόγω ανέχειας, όπως βρέθηκε η ίδια κατά την παιδική της ηλικία μέχρι τα 11 χρόνια της, μια και ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας η οποία δεν μπορούσε να την συντηρήσει. Όπως δήλωσε στην εφημερίδα “Ταχυδρόμος του Βόλου” μέσα από τη φυλακή, “Ντρέπομαι αλλά ήθελα τα παιδιά μου να έχουν μια καλύτερη ζωή από τη δική μου. Έτρεμε η ψυχή μου μη μεγαλώσουν σε ίδρυμα όπως εγώ”.  Εδώ και οι δηλώσεις της κόρης:

Η ΓΣΕΕ χρειάστηκε πολλές ημέρες για να βγάλει ανακοίνωση αλληλεγγύης, στις 23 του Νοεμβρίου, ενώ άλλα σωματεία, ιδιαίτερα τα τοπικά, είχαν βγάλει ανακοινώσεις νωρίτερα.

Αναλυτικά: “Η ΓΣΕΕ εκφράζει την αγανάκτησή της για την αδιανόητη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Λάρισας να καταδικάσει σε δεκαετή φυλάκιση μία γυναίκα 53 ετών, επειδή προκειμένου να προσληφθεί πριν 22 χρόνια ως καθαρίστρια, πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού ενώ δεν είχε ολοκληρώσει τη φοίτηση.
Η συγκεκριμένη απόφαση εξαντλεί την αυστηρότητα της δικαιοσύνης, όταν καταχραστές δημοσίου χρήματος δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση, προκαλώντας την κοινωνία που αντιλαμβάνεται το συγκεκριμένο σφάλμα ως αποτέλεσμα προφανούς ανάγκης. Η απόφαση για δεκαετή κάθειρξη πρέπει να αναιρεθεί και ο Άρειος Πάγος στον οποίο προσέφυγε η 53χρονη επιβάλλεται να δώσει τη λύση, ώστε η εργαζόμενη να επιστρέψει στη δουλειά της”. 

Ενώ και ναι και όχι μας λέει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, προτάσσοντας τη “συναδελφική αλληλεγγύη” απέναντι στην κατάφωρη και βαρύτατη αδικία: “Στη δημόσια συζήτηση που άνοιξε με αφορμή την ποινική καταδίκη εργαζόμενης στην καθαριότητα από Εφετείο Κακουργημάτων, σημειώνουμε αρχικά την εκπεφρασμένη θέση μας περί ανάγκης εκλογίκευσης των δρακόντειων ποινών που προβλέπει ο ν. 1608/50 και ορθότερης διάκρισης των αδικημάτων. Η χρήση ενός νόμου που ψηφίστηκε σε εντελώς διαφορετικές ιστορικές συνθήκες ως εργαλείο αντιμετώπισης σύγχρονων ζητημάτων οδηγεί σε αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Η αναντιστοιχία αδικήματος και ποινής στην προκειμένη περίπτωση είναι προφανής.
Η σύγχυση που δημιουργείται από δύο διαφορετικές τάσεις που διαμορφώθηκαν στην νομολογία και οδηγούν σε διαφορετική ποινική αντιμετώπιση όμοιων περιπτώσεων μπορεί να αρθεί είτε με νομοθετική παρέμβαση είτε με λύση του νομικού ζητήματος από σταθερή νομολογία του Αρείου Πάγου. Οι κατηγορίες περί αναλγησίας δικαστικών λειτουργών που εξέδωσαν τη συγκεκριμένη ή άλλες όμοιες αποφάσεις είναι τουλάχιστον άδικες και συγκαλύπτουν την πραγματική αιτία του προβλήματος. Οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί εκδίδουν πάντα τις αποφάσεις τους μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας”.

Δεν φταίμε εμείς, φταίει ο νόμος, λένε. Δεν υπάρχει αναλγησία, η απόφαση ήταν στο πλαίσιο της νομιμότητας. Και ενώ ο νόμος πράγματι φταίει, αυτοί οι συνάδελφοι και συναδέλφισσές τους που τον χρησιμοποιούν σαν λάστιχο, βρίσκουν την “κατανόηση”. Το έγραψε ο Βίκτωρας Ουγκώ όλο αυτό το σενάριο, στο μεγαλειώδες έργο του “Οι Άθλιοι”, όπου ο Γιάννης Αγιάννης, που είχε πέσει στο “σφάλμα” να κλέψει ένα καρβέλι ψωμί για να φάει η οικογένειά του, πέρασε δεκαετίες στη φυλακή.

Το Μωβ, μαζί με άλλες γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις και γυναικεία τμήματα πολιτικών κομμάτων από τις 23-11 έχει βγάλει μια ανακοίνωση υποστήριξης της καθαρίστριας, και έχει ήδη ζητήσει ακρόαση από τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που έχουν και το θεσμικό δικαίωμα να παρέμβουν στην “ανεξάρτητη” Δικαιοσύνη και τις εξοντωτικές αποφάσεις της. βλ. προηγούμενο δημοσίευμα. Επίσης, αφιέρωσε μεγάλο τμήμα της καμπάνιας του για την 25η Νοέμβρη, στην αλληλεγγύη στην καθαρίστρια.

Και τέλος, ρωτάμε: Αυτοί οι Εφέτες θα ξανακαθίσουν στην έδρα;