Κακοποίηση κρατούμενου στις φυλακές για τον φόνο της Ελένης

Γράφει η Σίσσυ Βωβού

Έγινε γνωστό ότι κακοποιήθηκε ο 19χρονος κρατούμενος για το φόνο της Ελένης Τοπαλούδη, στις φυλακές όπου αρχικά κρατείτο, από αρκετούς συγκρατούμενούς του.

Είναι αρκετά συνηθισμένο να κακοποιούνται στις φυλακές κρατούμενοι για ειδεχθή εγκλήματα, όπως το συγκεκριμένο, όταν άλλοι κρατούμενοι θεωρούν ότι έτσι δείχνουν την απαξία τους.  Αυτό βέβαια δεν έχει αρχή ούτε τέλος, παρά τον προβληματικό έως εξοργιστικό τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης γενικότερα, και ειδικότερα στο χώρο της βίας κατά των γυναικών, τον οποίο τρόπο έχουμε γνωρίσει σε πολλές σχετικές δίκες.

Το υπουργείο Δικαιοσύνης έβγαλε σχετική ανακοίνωση:

«Ο προσωρινά κρατούμενος Α.Λ., 19 ετών, με εντολή Εισαγγελέα εισήχθη χθες στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Τοποθετήθηκε σε ειδικό χώρο, ξεχωριστό από τους κοινούς χώρους κράτησης, μετά από σαφείς εντολές του Υπουργείου για την προστασία και την ασφάλειά του. Παρ’ όλα αυτά χθες το απόγευμα δέχθηκε επίθεση στο κελί του από άλλους κρατούμενους και μεταφέρθηκε στο Κέντρο Υγείας Καπανδριτίου και ακολούθως στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός για έλεγχο. Κρίθηκε ότι δεν χρήζει νοσηλείας και επέστρεψε στη φυλακή. Το συμβάν ερευνάται πειθαρχικά και ποινικά για τους κρατουμένους.

Στο Κατάστημα έχει μεταβεί κλιμάκιο ανώτατων στελεχών του Υπουργείου για τη διερεύνηση του συμβάντος ενώ με ειδική απόφαση ο κρατούμενος Α.Λ. μετάγεται σε άλλο Κατάστημα Κράτησης. Παράλληλα δόθηκε παραγγελία στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών για πειθαρχική έρευνα σχετικά με τυχόν ευθύνες υπαλλήλων του καταστήματος».

Ακόμα, ο πατέρας της Ελένης, δήλωσε την αντίθσή του σε αυτή την ενέργεια, με τη δήλωση: Όταν άκουσα για τον ξυλοδαρμό του 19χρονου μπήκα στη θέση του γονιού. Συνέχισε λέγοντας ότι το θέμα έχει αναλάβει η Δικαιοσύνη. Επίσης ανακοίνωση κατγγελίας του ξυλοδαρμού έβγαλε το δικηγορικό γραφείο του κ. Κούγια, το οποίο έχει αναλάβει την πολιτική αγωγή εκ μέρους της οικογένειας.

Οι κρατούμενοι έδωσαν τη δική τους εκδοχή για τον ξυλοδαρμό, με σχετική ανακοίνωση: 

«Επειδή πολύς λόγος έγινε για τον ξυλοδαρμό του ενός από τους δύο βιαστές της Ελένης από τη Ρόδο στη φυλακή οπού κρατούμαστε, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τα εξής:

Καταρχάς, στο βίντεο πού παρακολούθησε το πανελλήνιο ειπώθηκαν πολλά περισσότερα από όσα έγιναν. Εμείς είμαστε φυλακισμένοι, όχι κτήνη. Ο τύπος εκτός από μερικές σφαλιάρες και κλωτσιές δεν έπαθε τίποτα. Τουλάχιστον πολύ λιγότερα από ο, τι αξίζει σε έναν βιαστή.

Τα όσα έγιναν, και στα οποία δε θα μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες για προφανείς λόγους, δεν είχαν καμία σχέση με την σωφρονιστικη υπηρεσία, οποιαδήποτε κάλυψη ή ανοχή της. Απεναντίας, ο βιαστής τοποθετήθηκε εξαρχής σε απομονωμένο χώρο.

Αμέσως μετά την δημοσιοποίηση του βιντεο, παρέλασαν από τις φυλακές Αυλώνα δεκάδες αξιωματούχοι του υπουργείου και ο βιαστής διακομίστηκε σε νοσοκομείο. Σε αντίθεση βέβαια με συγκρατούμενο μας που βρισκόταν επί μία ημέρα πολύ βαρύτερα χτυπημένος, από μία συμπλοκή μεταξύ κρατουμένων, σε χώρο της φυλακής και πήγε τελικά μετά από παραινέσεις μας.

Η υποκρισία του υπουργείου Δικαιοσύνης χτύπησε κόκκινο με τη σημερινή παρέλαση από τη φυλακή Αυλώνα, την ίδια ώρα που ανήλικοι κρατούμενοι περνούν το χειμώνα χωρίς θέρμανση και με νερά να στάζουν στους διαδρόμους. Η πολυδιαφημισμένη ευαισθησία για τις ανήλικες ψυχές εξαντλήθηκε στην προστασία ενός βιαστή.

Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας ως υποκατάστατο της δικαιοσύνης. Ακόμα και αυτή τη δικαιοσύνη που μας έχει στοιβάξει εδώ, μας έχει συντρίψει κάθε όνειρο για το μέλλον, δε θα την υποκαταστήσουμε. Δε θα μας ξεριζώσει όμως κανείς το δικαίωμα να αφουγκραζόμαστε την κοινωνία από την οποία προερχόμαστε και να αποδίδουμε ένα μικρό κομμάτι κοινωνικής δικαιοσύνης στο χώρο που ζούμε.

Κρατούμενοι των φυλακών Αυλώνα

Υγ. Οι φήμες για βιασμό του είναι παντελώς ψευδείς»

Το φεμινιστικό κίνημα αντιτίθεται στο λιντσάρισμα και τη θανατική ποινή

Το φεμινιστικό κίνημα αντιτίθεται πάντα σε τέτοιες πρακτικές και ζητά την τιμωρία των ενόχων από τη Δικαιοσύνη. Επίσης, αντιτάσσεται στη θανατική ποινή αλλά και στον ευνουχισμό, κάτι που ακούστηκε ως πρόταση και για τη συγκεκριμένη περίπτωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ινδία, μετά τον ομαδικό βιασμό και φόνο φοιτήτριας πριν λίγα χρόνια, οι γυναικείες οργανώσεις είχαν αντιδράσει στις εκκλήσεις για την εκτέλεση του βιαστή, και ζητούσαν τη δίκαιη τιμωρία του.

Το κάθε έγκλημα δεν είναι προσωπικό, αλλά συνισταμένη κοινωνικών παραγόντων οι οποίοι οδηγούν κάποια άτομα σε κακουργηματικές πράξεις. Μ’ αυτό το σκεπτικό, η εξόντωση του εγκληματία δεν εξοντώνει το έγκλημα, αλλά το εντοπίζει ως προσωπική πράξη αφαιρώντας τους κοινωνικούς παράγοντες που το εξέθρεψαν.

Εμείς μιλάμε για κουλτούρα του βιασμού αλλά και του φόνου, για ανδρική εξουσία, που εκθρέφει και οδηγεί τις καθημερινές αλλά και τις ακραίες μορφές βίας. Επομένως, εκτός από την αναγκαία τιμωρία των ενόχων, το κύριο μέλημά μας είναι ν’ αλλάξουν οι κοινωνικές νοοτροπίες και φυσικά να ενδυναμωθούν οι γυναίκες μέσα από ένα ισχυρό φεμινιστικό κίνημα.

Φυσικά αν πάμε βαθύτερα, τι είδους κοινωνία είναι αυτή στην οποία ζούμε, ποιες είναι οι δομές της και ποια η δικαιοσύνη, ακόμα περισσότερο θα απορρίψουμε τέτοιες μορφές προσωπικής εξόντωσης των εγκληματιών είτε από πολίτες με τη μέθοδο του λιντσαρίσματος, είτε από το κράτος με την επιβολή της θανατικής ποινής.

Τέλος, τα κομμάτια των κοινωνιών, που είναι έτοιμα να λιντσάρουν έναν εγκληματία, συχνότατα δεν είναι έτοιμα να αγωνιστούν για την κοινωνική αλλαγή. Έχουμε πάμπολλα παραδείγματα, και από το χώρο των εγκλημάτων κατά γυναικών. Όταν δεν έχουν τη δύναμη τα αντιμετωπίσουν την αιτία, προχωρούν να “ξορκίσουν” το αποτέλεσμα.