Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Τρια γυναικεία ονόματα που υπήρξαν θύματα της πιο ακραίας βίας κατά των γυναικών στην Ελλάδα των τελευταίων 13 χρόνων, βιασμού (ή απόπειρας) και θανάτωσης.
Άννα Νικολάου – Κόρινθος
Στην Κόρινθο, η 22χρονη Άννα Νικολάου καθόταν στην κεντρική καφετέρια “Ρετρό” με τις φίλες της στις 17 Οκτωβρίου 2005. Δίπλα μια παρέα φαντάρων, που τους έκανε νοήματα. Κάποια στιγμή η Άννα κατέβηκε στην τουαλέτα. Εκεί την ακολούθησε ο 19χρονος φαντάρος, και της έκανε “πρόταση”. Δεν ξέρουμε τι διαμοίφθηκε, ξέρουμε όμως τι είπε ο φαντάρος στην απολογία του: «Τη ρώτησα, πως τη λένε. “Φύγε από δω βλάκα” μου απάντησε ενοχλημένη και μου έδωσε χαστούκι. Ξαφνικά “μου τη γύρισε”. Ξέρετε πως είναι στο στρατό με την κλεισούρα. Άρχισα να τη χτυπάω. Όταν κατάλαβα ότι είναι νεκρή, έφυγα. Έκανα βλακεία και θα πληρώσω».
Για να ξαναγυρίσουμε στην τουαλέτα, μετά από λίγη ώρα πήγε η καθαρίστρια και βρήκε την Άννα μέσα στα αίματα, νεκρή, με συντριμμένο το κεφάλι, από την αρβύλα.
Λίγες μέρες μετά, φεμινιστικές οργανώσεις κάναμε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας στην Κόρινθο, που ξεκίνησε από τον Προαστειακό, με τον οποίο είχαμε μεταβεί από την Αθήνα, και κατέληξε στην καφετέρια, όπου μοιράζαμε φυλλάδια. Στη διαδρομή περάσαμε από το στρατόπεδο όπου είπαμε συνθήματα και επίσης μοιράσαμε φυλλάδια. Βέβαια, δεν έφταιγαν όλοι οι φαντάροι, αλλά έπρεπε να τους μιλήσουμε.
Ήμασταν περίπου 200 γυναίκες από την Αθήνα και καμιά 15ριά αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι από την Κόρινθο. Παρά το ότι είχαμε ενημερώσει για την διαμαρτυρία μας, από τα ΜΜΕ αλλά και τις προοδευτικές οργανώσεις της πόλης, δυστυχώς η συμμετοχή από την ίδια την πόλη ήταν μικρή. Παρά το ότι η πόλη όπως και όλη η Ελλάδα, είχε συγκλονιστεί.
Χαρακτηριστικό, όταν λίγες μέρες μετά το έγκλημα έγινε η αναπαράσταση, σύμφωνα με τη βάρβαρη συνήθεια της Δικαιοσύνης, εκεί είχε μαζευτεί ένα πλήθος 400 ανθρώπων, προετοιμασμένων να λιντσάρουν τον φαντάρο. Και ήταν 12 η ώρα το μεσημέρι, εργάσιμης ημέρας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν εμφανίστηκαν στη διαμαρτυρία μας για τη βία κατά των γυναικών. Ο φαντάρος καταδικάστηκε σε ισόβια, αλλά η Άννα δεν γύρισε.
Ζωή Δαλακλίδου – Ξάθη
Στην πόλη της Ξάνθης, τρεις μέρες πριν τα Χριστούγεννα του 2012, η 34χρονη Ζωή Δαλακλίδου γύριζε στις 3 τα ξημερώματα στο σπίτι των γονιών της με το αυτοκίνητό της, μετά από διασκέδαση. Είχε πάει στην Ξάνθη για τις διακοπές. Μόλις παρκάρισε και έβαλε το κλειδί στην πόρτα, της επιτέθηκε ο 27χρονος Χρήστος Παπάζογλου, την βίασε και μετά την περιέλουσε με βενζίνη και την έκαψε ζωντανή στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας του οικογενειακού σπιτιού της. Οι οικείοι της άκουσαν τις φωνές και είδαν τη φωτιά από το μπαλκόνι, και μόλις κατέβηκαν κάτω και είδαν το κλειδί της Ζωής στην πόρτα, πάγωσαν. Ήταν η κόρη και αδελφή τους αυτή που καιγόταν. Ο δράστης είχε εξαφανιστεί, αλλά η αστυνομία εντόπισε κάποια στοιχεία που την οδήγησαν σύντομα στη σύλληψή του.
Ο Παπάζογλου διατηρούσε μανάβικο κοντά στο σπίτι της οικογένειας, μάλιστα με μια “έξυπνη” ταμπέλα με σεξουαλικά υπονοούμενα, όπως δείχνει η φωτογραφία. Φαίνεται ότι την είχε βάλει στο μάτι και την περίμενε έξω από το σπίτι της.
Μπορεί ο φόνος της Ζωής να ήταν ο πρώτος φόνος του Παπάζογλου, ο βιασμός όμως όχι. Τον προηγούμενο χρόνο και για έξι μήνες ήταν φυλακισμένος στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Κομοτηνής, καθώς είχε κριθεί ένοχος για απόπειρα βιασμού φοιτήτριας στην Ξάνθη. Η εισαγγελέας διέταξε την αποφυλάκισή του, και η καταγγέλλουσα δέχτηκε πιέσεις για να αποσύρει την κατηγορία.
Στην απολογία του για το βιασμό και φόνο είπε ότι ήταν μεθυσμένος και δεν ήξερε τι έκανε, ενώ σε όλη τη διάρκεια της δίκης ήταν ανέκφραστος. Ποτέ δεν ζήτησε συγνώμη. Καταδικάστηκε ισόβια συν 25 χρόνια.
Στις 8 Μάρτη του 2013 τοπικοί σύλλογοι της Ξάνθης, όπως η Πρωτοβουλία Ξάνθης εναντίον της ομοφοβίας, οργάνωσαν μεγάλη διαδήλωση διαμαρτυρίας, στην οποία συμμετείχαμε και από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις. Έκαναν προετοιμασία για τη συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, η οποία βρήκε ανταπόκριση, και μάλιστα τα καλέσματα τα είχαν βγάλει και στην τουρκική γλώσσα, αφού η Ξάνθη έχει μεγάλο ποσοστό τουρκόφωνων συμπολιτών μας. Την ίδια ημέρα διοργάνωσαν μεγάλη συγκέντρωση σε κάποιο πανεπιστήμιο, όπου έγινε ανάλυση του θέματος της γυναικοκτονίας και πλούσια συζήτηση.
Ελένη Τοπαλούδη – Ρόδος
Σε μια απόκρημνη παραλία της Ρόδου, στις 28 Νοεμβρίου του 2018, εντοπίστηκε ένα πτώμα νέας γυναίκας, που ήταν γυμνή αλλά φορούσε μόνο το σουτιέν. Ανασύρθηκε και διαπιστώθηκε ότι είχε ίχνη βιασμού, στραγγαλισμού και άλλες σοβαρές κακώσεις. Αιτία θανάτου ο πνιγμός, αφού την πέταξαν κάποιοι από ψηλά στον γκρεμό, όταν ακόμα ήταν ζωντανή ή ημιθανής. Σύντομα αναγνωρίστηκε ότι η νεκρή ήταν η Ελένη Τοπαλούδη, 21χρονη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Ρόδου. Λίγες μέρες μετά εντοπίστηκαν δύο νέοι άντρες που κατηγορούνται για το βιασμό και τον μαρτυρικό της θάνατο.
Στην ανάκριση ο ένας είπε, μεταξύ άλλων: “…Μας είπε ότι θα το πει στην αστυνομία και θολώσαμε. Ο φίλος μου της έριξε γροθιά και μετά εγώ της κράτησα τα χέρια και την χτύπησε με ένα σίδερο στο κεφάλι”… “Εγώ ήθελα να την πάμε στο νοσοκομείο αλλά ο φίλος μου που οδηγούσε το βανάκι πήγε σε ένα απόμερο σημείο με βράχια. “Πάμε να το τελειώσουμε” μου είπε”… “Σε αυτό το σημείο την πετάξαμε από τα βράχια στη θάλασσα…”.
Και σ’ αυτή την περίπτωση, όπως στου Χρήστου Παπάζογλου, φαίνεται ότι οι κατηγορούμενοι είναι ένοχοι και άλλων κακουργημάτων, βιασμών και εκβιασμών νέων γυναικών της Ρόδου, όπως ανέφερε σε δηλώσεις του και ο τραγικός πατέρας. Η έρευνα βρίσκεται σε εξέιλιξη.
Οι δημόσιες αρχές φαίνεται ότι “δεν γνώριζαν” τίποτα για όλα αυτά που αποκαλύπτονται αυτές τις ημέρες, ή κι αν γνώριζαν μάλλον αποθάρρυναν κάποιες που είχαν κάνει καταγγελίες για βιασμούς, να προχωρήσουν. Τώρα ενεργούν, αφού έχουν μπροστά τους μια νεκρή.
Βλέπουμε ότι στις δύο από τις τρεις περιπτώσεις, υπήρξαν σοβαρές παραλείψεις των δημοσίων αρχών, που αν δεν είχαν συμβεί, οι βιαστές μπορεί να μην είχαν γίνει δολοφόνοι. Και ακόμα, στην τρίτη περίπτωση, της Ελένης, έχουμε αναβάθμιση του εγκλήματος, αφού υπάρχει συνέργεια δύο ανδρών (ενώ ήδη ακούγεται για έναν τρίτο), με ομαδικό βιασμό και φόνο.
Τώρα προετοιμάζονται μεγάλες κινητοποιήσεις στην Αθήνα, αύριο 14 Δεκεμβρίου, στις 6 μ.μ., στην Καπνικαρέα, που καλούνται από γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις. Επίσης ετοιμάζονται αντιδράσεις στα Πανεπιστήμια, αλλά λόγω των γιορτών, μάλλον θα γίνουν τον Ιανουάριο.
Απαιτείται ένα δυνατό και μαχητικό φεμινιστικό κίνημα, που θα δώσει αυτοπεποίθηση στις γυναίκες, θα αγωνιστεί για τη συνεχή υπονόμευση της κουλτούρας του βιασμού και και θα αναγκάσει τις δημόσιες αρχές σε μια σοβαρή αντιμετώπιση των περιπτώσεων της έμφυλης βίας, όχι μόνο αυτής της ακραίας μορφής, αλλά όλων των μορφών. Επίσης, θα πιέσει για την αλλαγή του νόμου για το βιασμό αλλά και για τη γυναικεια αυτοάμυνα, όπως ζητούν οι φεμινιστικές οργανώσεις.