Κωνσταντίνα Κούνεβα: Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση

Παρουσίαση: Σίσσυ Βωβού

Πριν 10 χρόνια, στις 23 Δεκεμβρίου 2008, η Κωνσταντίνα Κούνεβα δεχόταν δολοφονική επίθεση μέσα στη νύχτα, επιστρέφοντας στο σπίτι της από τη δουλειά. Οι δράστες ποτέ δεν συνελήφθησαν, τα στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την έρευνα ποτέ δεν συλλέχθηκαν τις κρίσιμες αυτές ώρες γιατί η αστυνομία δεν ασχολήθηκε. Αμέσως τις επόμενες μέρες, ένα μεγάλο και πολύμηνο κίνημα αλληλεγγύης συγκροτήθηκε και αγωνίστηκε, με στόχο να βρεθούν οι ένοχοι της επίθεσης αλλά επίσης να σταματήσουν οι συνθήκες δουλείας των καθαριστριών στις εργολαβικές εταιρίες. Μέρος του κινήματος αυτού ήταν η Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Στο Μωβ υπάρχουν πολλά σχετικά δημοσιεύματα.

Με την επέτειο των 10 χρόνων, η Κ.Κ. έκανε την ακόλουθη δήλωση στον ιστότοπο left.gr, όπου υπάρχει και αναλυτικότερη παρουσίαση. Τον σύνδεσμο έχουμε στο τέλος. Η Κων.Κούνεβα είναι μέλος του σωματείου του Μωβ.

Η δήλωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα για τα δέκα χρόνια από την επίθεση εναντίον της:

«Η επίθεση του 2008 είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στην ψυχή, στο σώμα μου, στο σοκ που υπέστη η οικογένειά μου, πάνω απ’ όλα ο γιος μου. Ευτυχώς, με τη δύναμη της αλληλεγγύης και με τη συμπαράσταση χιλιάδων ανθρώπων, η ανάμνηση της επίθεσης δεν με παρέλυσε. Προχώρησα μπροστά, όπως πιστεύω ότι έχει προχωρήσει όλη η ελληνική κοινωνία. Εκείνο που μας γυρνάει πίσω, δυστυχώς, είναι το γεγονός ότι για την ελληνική δικαιοσύνη, μετά και την απόφαση του Αρείου Πάγου, δεν υπάρχει πια «υπόθεση Κούνεβα». Ούτε ποινική, ούτε εργατική. Κι είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ.

Προσωπικά, έχω πλέον να αντιμετωπίσω τον εργολάβο που διεκδικεί με τόκο την επιστροφή της αποζημίωσης, του μικρού μέρους της που μού είχε καταβάλει βάσει της πρωτόδικης απόφασης. Αλλά κυρίως έχω μπροστά μου το μόνο μέσο που μού έχει μείνει: την προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πιστεύω ότι, και με την ευθύνη που με βαραίνει ως ευρωβουλεύτρια πλέον, όφειλα να αναζητήσω στο ΕΔΑΔ αν οι ελληνικές αρχές από το 2008 και μετά, με πράξεις ή παραλείψεις τους, έχουν παραβιάσει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Δικά μου, αλλά και οποιουδήποτε εργαζόμενου βρίσκεται σε παρόμοια θέση. Είναι μια προσφυγή κυρίως πολιτικού και συμβολικού χαρακτήρα, επιβεβλημένη και από το γεγονός ότι το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης μού έκανε την τιμή και μου ανέθεσε την ευθύνη της ευρωβουλεύτριας. Αυτό ήταν μια ύψιστη πρώτη δικαίωση.

Για να υπάρξει, όμως, πραγματική δικαίωση, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ άλλη «Κούνεβα». Δεν θα υπάρξει ξανά συνδικαλιστής απροστάτευτος, εκτεθειμένος στον διωγμό γιατί ζητάει τα αυτονόητα. Δεν θα υπάρξουν καθαρίστριες που θα τις τρομοκρατούν και θα τις εξαπατούν οι εργολάβοι. Δεν θα υπάρξουν εργαζόμενοι, Έλληνες ή μετανάστες, χωρίς αξιοπρεπείς αμοιβές και πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Και γι’ αυτό πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά. Όχι μόνο από την πολιτεία, αλλά από τους ίδιους τους εργαζόμενους που πρέπει να ξαναχτίσουν δεσμούς με τα συνδικάτα. Όσα υπάρχουν, και όσα πρέπει να συγκροτηθούν από την αρχή με τους πιο έξυπνους τρόπους για να περιλάβουν όλον τον κατακερματισμένο κόσμο της εργασίας».

https://left.gr/news/deka-hronia-meta-i-ypothesi-koyneva-einai-san-na-min-ypirxe-pote