Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Έπιασε φωτιά στην κουζίνα της ταβέρνας όπου δούλευαν. Είχε διαρροή αερίου, μύριζε από νωρίτερα, όπως είπε μια ακόμα εργαζόμενη που επέζησε. Οι σωλήνες του γκαζιού ήταν δίπλα στο φούρνο, δεν ήταν ασφαλισμένες. Η κυρία του μαγαζιού πήγε ν’ αλλάξει τη φιάλη, όταν τα γκάζια δίπλα έκαιγαν, διέρρευσε αέριο κι έγινε η έκρηξη. Κάηκε κι αυτή. Η πυροσβεστική, φυσικά, διενεργεί έλεγχο.
Προχειρότητες και παραλείψεις, όπως γνωρίζουμε, υπάρχουν σ’ όλες τις μικρές επιχειρήσεις, όπως βέβαια και στις μεγάλες, σε άλλες κλίμακες. Και κάποιο μέρος της ταβέρνας ήταν σε κατειλημμένο δημόσιο χώρο, προστατευμένο με πλαστικά, το είδαμε στις εικόνες, όπως γίνεται και στην Αθήνα βέβαια και παντού. Αυτό δεν είναι επικίνδυνο, είναι απλώς κατάχρηση του δημόσιου χώρου με ό,τι μπορεί να σημαίνει για τους διαβάτες.
Έτσι, φτάνουμε σε πολύνεκρο εργατικό “ατύχημα” που μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, όταν και αν δεν υπάρχουν σωστές εγκαταστάσεις και δεν τηρούνται τα μέτρα ασφαλείας. Οι εγκαταστάσεις κοστίζουν. Και όταν είναι σωστές κοστίζουν περισσότερο.
Μπορεί να μην επρόκειτο για μια μεγάλη επιχείρηση, με μεγάλα κέρδη, επρόκειτο απ’ ότι φαίνεται για μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση με τους ιδιοκτήτες και λίγες εργαζόμενες, σαν εκατοντάδες χιλιάδες άλλες σ’ αυτή τη χώρα της μικρής και μεσαίας επιχειρηματικότητας. Με τα μικρά και μεγάλα εργατικά “ατυχήματα”.