Στενά, μυτερά ψηλοτάκουνα ή πως να σαμποτάρετε τα πόδια σας

Γράφει η Δώρα Στυλιανίδου

Την έχετε δει να περπατάει με δυσκολία, ακροβατώντας κυριολεκτικά πάνω σε ψηλές, στενές μυτερές γόβες-στιλέτο, ικανές να “μαχαιρώσουν” το πεζοδρόμιο. Εκπέμπει θηλυκότητα και ερωτισμό αν και μπορεί να γκρεμοτσακισθεί στο επόμενο στενό. Δεν την νοιάζει, θα το ξέρει μόνο εκείνη και κάποιοι περαστικοί. Την άλλη μέρα θα επαναλάβει το ίδιο ακριβώς τελετουργικό μη διστάζοντας να περάσει από τον ίδιο δρόμο με ανανεωμένη αυτοπεποίθηση, ότι μπορεί να δαμάσει τον δαίμονα των ψηλών τακουνιών και να συγκινήσει και τον πιο αδιάφορο άντρα .

Μια ακόμα θυσία της γυναικείας υγείας στο βωμό του κέρδους της βιομηχανίας σέξι γυναικείων υποδημάτων. Ένα ακόμη βασανιστήριο στο όνομα του ερωτισμού και της θηλυκότητας. Μιά ακόμη απόπειρα να σταθεί, σεξουαλικά ακαταμάχητη, πιό ψηλά απο τις άλλες γυναίκες,  με μακριές (φαινομενικά) ατελείωτες γάμπες και με φυλακισμένα τα πόδια, να πονούν και να συμπιέζονται τα δάκτυλα. Κανείς δεν βλέπει ότι μπορεί να είναι κοντή. Μια πλήρης εξαπάτηση αλλά και αυταπάτη.

Ψηλοτάκουνα χαρακτηρίζονται τα παπούτσια που έχουν τακούνια από πέντε εκατοστά και πάνω. Τα τακούνια στιλέτο έχουν ύψος απο 12.54 έως 20.32 εκατοστά. Το παράδοξο είναι ότι στη μακραίωνη ιστορία της εξέλιξής τους, φορέθηκαν για πρώτη φορά όχι απο γυναίκα, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά από άνδρα στο μεσαίωνα για καθαρά πρακτικούς λόγους.

Οι πρώτες γόβες-στιλέτο κατασκευάσθηκαν από έναν γάλλο υποδηματοποιό τη δεκαετία του 1940. Από τότε η κάθε δεκαετία τις προσάρμοζε ανάλογα τις επιταγές της μόδας και της βιομηχανίας της και η πορεία τους ήταν σταθερή. Σήμερα το ανησυχητικό είναι ότι τα ψηλοτάκουνα παπούτσια γίνονται όλο και πιό ψηλά και έχει χαθεί πρό πολλού το μέτρο. Πού σταματάει όλο αυτό; Τα κέρδη “ανεβαίνουν” παράλληλα με το ύψος των παπουτσιών και όλα αυτά με την μόδα του σέξι γυναικείου υποδήματος να αδιαφορεί πλήρως για την γυναικεία υγεία.

Η βιομηχανία των σέξι γυναικείων υποδημάτων καννιβαλίζει τις γυναίκες εδώ και δεκαετίες, υποβάλλοντάς τες σε ένα βασανιστήριο των ποδιών τους που περνάει απαρατήρητο. Εξάλλου αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της διαφήμησης, να είσαι σέξι και περιζήτητη με το τίμημα μπροστά στα μάτια σου και εσύ να μην το βλέπεις και να συνεχίζεις απτόητη, μέχρι τελικής πτώσης και όχι σε κάποιο στενό αλλά φαρδιά πλατιά, ταπεινωτική θέα στο κόσμο που προσπερνάει και σε αυτούς που σπεύδουν να σε βοηθήσουν να σηκωθείς.

Βέβαια δεν υποκύπτουν όλες οι γυναίκες στο πρόσταγμα, αν και τα ψηλοτάκουνα είναι διαχρονική “αξία” μιας εξαναγκαστικής μόδας. Υπάρχουν γυναίκες που αρνούνται ενστινκτωδώς να φυλακίσουν τα πόδια τους στις ριψοκίνδυνες γόβες -παγίδες.

Έπειτα είναι εκείνες που δεν έχουν τα χρήματα παρόλο που η βιομηχανία έχει στοχεύσει και στις λαϊκές, φτωχότερες τάξεις, πουλώντας τα φτηνά αντίγραφα φίρμας τακούνια-μαιμού που θα δώσουν λίγη ικανοποίηση στις φτωχές γυναίκες. Λίγη ικανοποίηση και πολύ πόνο, μιά και η στερημένη διατροφή τους δεν τις έχει προμηθέψει με γερά οστά για να αντέξουν το περπάτημα και την ορθοστασία με τέτειες ψηλοτάκουνες γόβες.

Τέλος υπάρχουν και εκείνες οι γυναίκες που παρόλο που δεν έχουν τα απαραίτητα προς το ζην, αγοράζουν τις πανάκριβες γόβες για να μοιρασθούν έστω και για λίγο το γόητρο και την αίγλη με τις πλούσιες κατόχους τους. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα ψηλοτάκουνα έχουν ταυτιστεί πρωτίστως με το στάτους, ειδικά εύπορων γυναικών, σε θέσεις εξουσίας και επιχειρηματίες και με την μεσοαστική τάξη των γραμματέων των γραφειοκρατών και μικροεπιχειρηματιών.

Ενώ το γυναικείο απελευθερωτικό φεμινιστικό κίνημα αμφισβητούσε αυτές τις επιταγές της πατριαρχίας τις δεκαετίες του 1960 και 1970 αλλά προωθούσε ταυτόχρονα τη γυναικεία χειραφέτηση στο χώρο εργασίας, με την άνοδο των baby-boomers στις ΗΠΑ την δεκαετία του 1980 η γυναίκα επιχειρηματίας ανταγωνίζονταν τον άνδρα στην αγορά εργασίας φορώντας σέξι ψηλοτάκουνα, που σηματοδοτούσαν μια διττή εξουσία, δηλαδή όχι μόνο των ικανοτήτων της στο χώρο εργασίας αλλά και της σεξουαλικής θηλυκότητας, βασική προυπόθεση του γυναικείου οπλοστάσιου.

Ο συμβολισμός αυτός συνέχισε και τη δεκαετία του 1990. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι συνηθιζόταν στην Αμερική οι γυναίκες να φοράνε αθλητικά παπούτσια με τα πανάκριβα ταγιέρ τους και μόλις φτάναν στη δουλειά τους να φοράνε τα ψηλοτάκουνα που είχαν πάντα μαζί τους σε μια τσάντα, σύμβολα στάτους και θηλυκότητας. Η πρακτική αυτή συνεχίζεται και σήμερα.

Οι υπόλοιπες γυναίκες θεωρούν τα ψηλοτάκουνα σαν μια υπερβολική πολυτέλεια που δεν αναλογεί στην πραγματικότητα, νιώθοντας πολλές φορές ζήλια και μνησικακία προς αυτές που τα φοράνε, άλλες ονειρεύονται να τα φορέσουν αλλά δεν μπορούν γιατί αδυνατούν να περπατήσουν με αυτά, με τις περισότερες γυναίκες να τα θεωρούν άβολα, ακόμα και κακόγουστα και να προτιμούν το χαμηλότερο, ευρύχωρο και ασφαλές για το γυναικείο πόδι παπούτσι. Απόλυτα συνετό και λογικό.

Η ψευδαίσθηση της μοιραίας γυναίκας που λικνίζεται βαδίζοντας στους πιο επικίνδυνους πλακόστρωτους δρόμους της πόλης αλλά και στα μαγαζιά εστίασης και διασκέδασης, αιθέρια και ποθητή από όλους τους άνδρες, ένα όραμα του ιδανικού θηλυκού πάνω στο άπαρτο κάστρο της, τις στενές μυτερές ψηλοτάκουνες γόβες, καθώς πνίγει με σφιγμένα χαμόγελα τον πόνο στα πόδια της, είναι απόλυτη. Η κατάρευση του κάστρου της που θα επέλθει πέφτοντας, δεν την πτοεί. Την άλλη μέρα θα κάνει ακριβώς το ίδιο.

Όμως το αόρατο τίμημα γίνεται κάποιο στιγμή ορατό. Οι γυναίκες που φορούν στενές, ψηλοτάκουνες γόβες, πάσχουν απο πόνο στους αστράγαλους, από εκφυλισμό των αρθρώσεων και οστεοαρθρίτιδα στα γόνατα.

Εμφανίζουν επίσης γαμψοδακτυλία όπως οι αετοί, μια πάθηση όπου τα δάκτυλα παραμορφώνονται, όταν η βάση τους κάμπτεται, σηκώνεται από το έδαφος και δημιουργεί οξύ πόνο που οφείλεται στην πίεση του παπουτσιού στο πόδι. Επηρεάζει όλα τα δάκτυλα του ποδιού εκτός απο το μεγάλο. Αν και συμβάλλει και η κληρονομικότητα, τα στενά, μυτερά ψηλοτάκουνα ειναι η συντριπτική αιτία της ανάπτυξης της νόσου.

Ο κατάλογος με τις παθήσεις και τα προβλήματα που προξενούν αυτά τα παπούτσια δεν έχει τέλος. Η αφύσικη κλίση του ποδιού προξενεί μια πιό εντατική μυική δραστηριότητα και οι τένοντες του κάτω άκρου πιέζονται να διατηρήσουν το σώμα σε ισορροπία. Όμως ο κορμός γέρνει μπροστά και αναγκάζει το σώμα να γέρνει προς τα πίσω, δημιουργώντας μια πάθηση που λέγεται υπερλόρδωση.

Ο νοσηρός αυτός κατάλογος ολοκληρώνεται με τους κάλους, τις υπερκερατώσεις, την είσφρυση ονύχων, την παραμόρφωση Haglund, το νευρίνωμα Morton, την σφυροδακτυλία, την οσφυαλγία, την ισχιαλγία κτλ ad nauseam.

Οι τραυματισμοί είναι διαστρέμματα και θλάσεις του αστραγάλου και του άκρου ποδός και αποτελούν το 80%, ενώ επίσης τα τραύματα στα γόνατα, τους ώμους και το κεφάλι το 20%. Στην Αμερική καταγράφηκαν από το 2002 μέχρι το 2012 123.000 τραυματισμοί εξαιτίας ψηλοτάκουνων σε ηλικίες 20-29 ετών και μάλιστα μέσα στο σπίτι τους και σε άλλους εσωτερικούς χώρους.

Η μάστιγα των ψηλοτάκουνων πλήττει και τον υπόλοιπο, δυτικό κυρίως κόσμο, αλλά και τις προηγμένες χώρες της Άπω Ανατολής. Η εμφάνιση προβλημάτων στα πόδια είναι 4 φορές μεγαλύτερη στις γυναίκες παρά στου άνδρες και το 90% των επεμβάσεων γίνονται σε αυτές και οφείλονται με συντριπτική πλειοψηφία στους τραυματισμούς και τις παραμορφώσεις απο τα στενά ψηλοτάκουνα παπούτσια.

Συνεπώς δεν ενοχοποιούνται μόνο τα μητροπολιτικά κέντρα των πόλεων αλλά και οι εσωτερικοί χώροι όπως σπίτι, γραφείο, επιχείρηση , χώροι εστίασης, διασκεδάσεως κτλ. Η σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 1960 έφερε και το θηλυκό χαμηλό παπούτσι στην απελευθερωμένη γυναίκα που ήθελε ελευθερία κινήσεων, ταχύτητα στο να ντύνεται και να γδύνεται και την ελευθερία επιλογής στις διάφορες δραστηριότητες της. Όμως ακόμα και τότε, το ψηλοτάκουνο δεν έπαυσε να αποτελεί το πιο σέξι γυναικείο υπόδημα.

Εμείς πιστεύουμε στην προσωπική ελευθερία επιλογών των γυναικών και γνωρίζουμε ότι πιθανόν κάποιες να διαλέγουν τα ψηλοτάκουνα επειδή τις ευχαριστούν, αγνοώντας τους κινδύνους ή μη θέλοντας να τους λάβουν υπόψιν. Στόχος μας είναι η ενημέρωση και η ανάλυση των μηχανισμών της πατριαρχικής μόδας, που επιβάλλει στη γυναίκα να κάνει κάτι που πιθανόν δεν θέλει για χάριν των ανδρών και τους κινδύνους που απορέουν απο αυτό.

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι οι στενές, ψηλοτάκουνες γόβες μπορεί να είναι μια προσωρινή πηγή ευφορίας και ερωτικής έλξης ή ακόμα και να ασκούν γοητεία στους άντρες και στις γυναίκες, αφήνοντας όμως τους άντρες αλώβητους. Εντούτοις αποτελούν κίνδυνο παγκοσμίως για τις γυναίκες όλων των ηλικιών και απειλούν την ασφάλεια και την υγεία τους, προσθέτοντας στο “ιδανικό” πρότυπο του θηλυκού ασθενικά κάτω άκρα, που καταλήγουν σε κάποια αναπηρία, αδυνατώντας να εξισορροπίσουν και να σηκώσουν το βάρος του σκελετού τους.

Πηγές: “ Ψηλά τακούνια: τα πάνω κάτω στην υγεία” Λεντή, Άννα ορθοπεδικός 2/6/2018

Μedlook προβλήματα στα γυναικεία πόδια απο παπούτσια