Μια γυναίκα καταγράφει όλες τις γυναικοκτονίες της Αυστραλίας

Γράφει η Δώρα Στυλιανίδου

Η βραβευμένη Αυστραλέζα δημοσιογράφος Sherele Moody έχει ξεκινήσει με δική της πρωτοβουλία μια καμπάνια που λέγεται Κόκκινη Καρδιά στην οποία καταγράφει σε ένα χάρτη της Αυστραλίας με μικρές κόκκινες καρδιές όλες τις γυναικοκτονίες της χώρας της.

Πατώντας την κάθε καρδιά αποκαλύπτεται το όνομα, η φωτογραφία του θύματος, το ιστορικό της δολοφονίας του, ο θύτης (αν είναι γνωστός στις αρχές) ο τόπος του εγκλήματος και όλα τα άλλα στοιχεία που μπόρεσε να συλλέξει η Moody. Έτσι γίνεται ορατό πάνω στο χάρτη το μωσαϊκό των γυναικοκτονιών.

Η δημοσιογράφος αποσκοπεί ακριβώς αυτό, την ορατότητα των γυναικοκτονιών που πολλές φορές περνάνε απαρατήρητες, σαν απλές ανθρωποκτονίες, και άλλες φορές πάλι οι δράστες καταδικάζονται σε μια ελαφρή, μικράς διάρκειας ποινή, επειδή ακριβώς δεν δικάζεται η γυναικοκτονία.

Μέσα από την μαζικότητα της καμπάνιας της, η Moody παρακινεί όλες τις γυναίκες και όλους τους άνδρες να της στέλνουν φωτογραφικό υλικό που πιθανόν να έχουν στην κατοχή τους, ή που έπεσαν στην αντίληψη τους και στοιχεία γύρω από την κάθε συγκεκριμένη υπόθεση. Ζητώντας τη βοήθεια όλων, επιχειρεί επίσης να ευαισθητοποιήσει όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, για αυτό το πολλές φορές “αόρατο” έγκλημα, που είναι η στοχευμένη δολοφονία των γυναικών.

Η τολμηρή δημοσιογράφος έχει δεχθεί απειλές από άνδρες και γυναίκες και έχει κατηγορηθεί ότι είναι μια φεμινίστρια που μισεί τους άνδρες, και ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η ίδια σαν παιδί είχε βιώσει την ενδο-οικογενοιακή βία.

Για τον λόγο αυτό η Sherele Moody διατηρεί ένα “κρυφό”προφίλ αν και δεν χάνει την ευκαιρία να απαντά συχνά αγέρωχα και δίχως φόβο στους επίδοξους κριτές της. Η δημοσιογράφος που γράφει για την εφημερίδα Sunshine Coast Daily (Η Καθημερινή εφημερίδα της Ηλιόλουστης Ακτής) έχει επίσης κατηγορηθεί ότι κυβερνά τα μίντια της Αυστραλίας μαζί με μια ακόμη φεμινίστρια, την Clementine Ford και για κατασκευή ψευδών στατιστικών των γυναικοκτονιών.

Εντούτοις η δημοσιογράφος συνεχίζει απτόητη την καμπάνια της και με πείσμα και επιμονή. Αποκαλεί το έργο της ένα μνημείο στα θύματα της βίας, τις γυναίκες και τα παιδιά.

Ευελπιστούμε να ακολουθήσουν και άλλες γυναίκες στα χνάρια της, αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Αν και λαβαίνουμε υπόψη τα αρνητικά σχόλια, αμφισβητούμε τις κατηγορίες και πιστεύουμε ότι το έργο της βοηθάει να γίνουν οι γυναικοκτονίες ορατές. Μένει να δούμε τι απήχηση θα έχει στις Αυστραλιανές αρχές, στην κοινωνία της χώρας και το εξωτερικό, αυτή η καμπάνια για την μάστιγα των γυναικοκτονιών.