ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΙΑ 8 ΜΑΡΤΗ

Στην ανάρτηση που ξεκινούμε σήμερα στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα, θα δημοσιεύουμε με αντίστροφη σειρά, δηλαδή καθώς έρχονται στο Μωβ, όλες τις ανακοινώσεις από συνδικαλιστικούς συλλόγους κάθε είδους για τις 8 του Μάρτη. Ξεκινούμε από τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών Π.Ε. “Η Αθηνά”. Επειδή θα υπάρχουν αρκετές ανακοινώσεις, θεωρούμε πιο χρηστικό για τις αναγνώστριες να τις βάζουμε στο ίδιο δημοσίευμα, ώστε να γίνει σαν καλειδοσκόπιο. Πριν λίγες ημέρες βάλαμε ξεχωριστά την ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ. Παρατηρούμε με θλίψη, ότι σ’ αυτή την ανακοίνωση για τα δικαιώματα των γυναικών χρησιμοποιείται μόνο το αρσενικό γένος, ενώ ο πρόεδρος και γραμματέας του συλλόγου είναι επίσης άνδρες. Δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι. Ως πότε;

Τρίτη Ανακοίνωση: Φυλλάδιο της ΑΔΕΔΥ

Δεύτερη Ανακοίνωση: Πανελλήνια Ομοσπονδία Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων

Πρώτη Ανακοίνωση: Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. “Η ΑΘΗΝΑ”

DELTIO TYPOU Feminist March 21.2.2019-1-1

DELTIO TYPOU Feminist March 21.2.2019-1-1

 

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
(ΠΟΓΕΔΥ)
ΓΕΩΠΟΝΟΙ – ΔΑΣΟΛΟΓΟΙ – ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΙ – ΙΧΘΥΟΛΟΓΟΙ – ΓΕΩΛΟΓΟΙ
Αχαρνών 2 Αθήνα Τ.Κ. 10176 Τηλ.:210-5234189, 210-2124041 FAX: 210-5232240 – e-mail:ax2u128@minagric.gr

Αθήνα 27-2-2019 – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

8 Μάρτη: Παγκόσμια μέρα της γυναίκας
Στάση εργασίας ενάντια στην καταπίεση και εκμετάλλευση των γυναικών
(1 μ.μ. – λήξη ωραρίου)
Συμμετοχή στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ, πλατεία Κλαυθμώνος, 1:30 μ.μ.

Η 8 Μάρτη, αν είναι επέτειος, είναι επέτειος αγώνων των γυναικών! Από το 1857 μέχρι τις μέρες μας…

8 Μάρτη 2019:Η καταπίεση, η εκμετάλλευση, η ανισότητα, η βία κατά των γυναικών συνεχίζονται αυξανόμενες, με την κρίση να βαραίνει τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων ακόμα περισσότερο.

Τα τραγικά γεγονότα σε Ρόδο και Κέρκυρα, με τη βία φίλων και συγγενών να σκοτώνει δυο νέα κορίτσια, φέρνουν στην επιφάνεια ξανά το άλυτο ζήτημα της θέσης της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία.

Στην «προηγμένη» εποχή μας και στην «πολιτισμένη» δύση δολοφονούνται γυναίκες επειδή είναι γυναίκες (γυναικοκτονίες), σκοτώνονται, πνίγονται ή τραυματίζονται τα παιδιά τους γιατί είναι εργαζόμενες και δεν έχουν πού να τα αφήσουν, μπαίνουν «διλήμματα» σε έγκυες ανάμεσα στο παιδί και τη δουλειά, γυναίκες αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών, γονιών, ανέργων της οικογένειας, χωρίς δημόσιες υποστηρικτικές δομές. Παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία, δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις, ολοήμερο σχολείο, μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, δομές υγείας και αποκατάστασης, ψυχολογική υποστήριξη, είναι ελλείψεις που καλύπτουν οι γυναίκες. Οι γυναίκες συχνά υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση και σεξιστικά σχόλια στο σπίτι και στη δουλειά. Και αυτή η κατάσταση θεωρείται «φυσιολογική»!

Η πρόσβαση και η εξέλιξη των γυναικών στη δουλειά, οι μισθοί και τα επιδόματα, τα εργασιακά δικαιώματα διέπονται από πλήρη ανισότητα σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους και είναι πολύ χρήσιμα στους εργοδότες (ιδιώτες και Δημόσιο), αφού το μισό εργατικό δυναμικό δουλεύει φτηνότερα, ανέχεται περισσότερα, παράγει δουλειά και αναπαράγει το μελλοντικό εργατικό δυναμικό δωρεάν!

Η σεξουαλική παρενόχληση, ο σεξιστικός λόγος και πράξη, ακόμα και η βία προς τις γυναίκες συνήθως υποτιμώνται από τα θεσμικά όργανα του κράτους και αντιμετωπίζονται ως «υπερβολές υπερευαίσθητων» γυναικών, διαιωνίζοντας την άνιση θέση της γυναίκας στην κοινωνία όπως είναι δομημένη σε αυτό το σύστημα που ζούμε και δουλεύουμε, σε ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει ανθρώπους προκειμένου να εξασφαλίσει το «ύψιστο» αγαθό, που είναι το μεγαλύτερο κέρδος.

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα όταν συσσωρεύονται καταπιέσεις, όπως στην περίπτωση μεταναστριών, προσφύγων, ανάπηρων, λεσβιών γυναικών.

Οι κινητοποιήσεις των γυναικών διεθνώς, τα τελευταία χρόνια, έχουν ξαναφέρει στην επικαιρότητα την πάλη των γυναικών, οργανώνοντας μαζικές και εντυπωσιακές απεργίες γυναικών, διαδηλώσεις, δημοψηφίσματα, από την Ισπανία μέχρι την Αργεντινή, από την Αμερική μέχρι την Ιρλανδία κι από την Πολωνία μέχρι την Ινδία.

Η περσινή γυναικεία απεργία στην Ισπανία έβγαλε εκατομμύρια γυναίκες σε διαδηλώσεις στο δρόμο, απεργώντας από τους χώρους εργασίας, από την οικιακή εργασία, από την κατανάλωση. Σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες διευκόλυναν τις διαδηλώσεις των γυναικών και των αλληλέγγυων ανδρών συναδέλφων τους, καλώντας σε απεργίες και στάσεις εργασίας. Το κεντρικό σύνθημα της απεργίας που φώναζαν οι γυναίκες ήταν «Αν σταματήσουμε εμείς, σταματά να γυρίζει ο κόσμος».

Στην Ελλάδα της κρίσης και των συνεχιζόμενων μνημονιακών πολιτικών, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση εργατικών κατακτήσεων, τις διαλυμένες κοινωνικές δομές, τις διακρίσεις και τη βία (λεκτική και σωματική) να αποτελεί εξοργιστική καθημερινότητα του μισού εργατικού δυναμικού, των γυναικών, η ΠΟΓΕΔΥ φέρνει στην επιφάνεια τα προβλήματα των γυναικών, με στόχο όχι μόνο να συζητηθούν ευρέως στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, αλλά και να ξεκινήσει μια αγωνιστική παρέμβαση για την επίλυσή τους.

Οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνες για τη συνέχιση αυτής της κατάστασης, αφού, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν χειροτερεύσει τη θέση της γυναίκας.

Η ΠΟΓΕΔΥ θέλοντας υπερασπίσει τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες εργαζόμενους, διεκδικεί:
♦ δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους δουλειάς
♦ πραγματική δημόσια- δωρεάν παιδεία & υγεία
♦ παροχή παιδικών κατασκηνώσεων
♦ προστασία της μητρότητας
♦ ίση αμοιβή για ίση εργασία
♦ κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας
♦ δημόσιες δομές καταγραφής της σεξουαλικής κακοποίησης και υποστήριξης κακοποιημένων γυναικών.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ΠΟΓΕΔΥ, στις 8 Μάρτη 2019:
Προκηρύσσει στάση εργασίας (από τη 1 μ.μ. – λήξη του ωραρίου εργασίας) και συμμετοχή στη συγκέντρωση της ΑΔΕΔΥ, στην πλατεία Κλαυθμώνος, στη 1:30 μ.μ., ως ένα πρώτο βήμα για να γίνει ορατή η συμβολή των γυναικών στην παραγωγή και την αναπαραγωγή, για να απεργήσουν οι γυναίκες στη δουλειά και στο σπίτι.
Για το Δ.Σ. ΤΕΛΟΣ

Male and female symbols on piles of coins – Gender pay equality concept

23 Φλεβάρη 2019
Προς: Όλους τους συναδέλφους – μέλη μας, συλλόγους εκπαιδευτικών ΠΕ και ΕΛΜΕ, ΔΟΕ

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ,
ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΗΣ 8ΗΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ

Η φετινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, στις 8 του Μάρτη, αποκτάει νέα χαρακτηριστικά. Πίσω από τους βολικούς για την εξουσία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης, παρουσιάζοντάς την μόνο ως ένα αίτηµα «ισότητας», κρύβεται η ιστορία των αιματηρών μαχητικών γυναικείων αγώνων, από τις απεργίες στις οποίες πρωτοστάτησαν εργάτριες ράφτρες στις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αι. Αυτή η ημέρα ούτως ή άλλως ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κοινωνικού κινήματος, μιας και από αυτό προέκυψε αυτή η “επέτειος”. Μόνο “επετειακή” όμως δεν είναι!

Ένα από τα θεμέλια του κόσμου της εξουσίας και του συστήματος και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του είναι η πατριαρχία. Οι σύγχρονες εκδηλώσεις της – όπως οι έμφυλοι διαχωρισµοί, η έξαρση της έμφυλης βίας και της εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς, το trafficking και οι συνθήκες που υφίστανται οι γυναίκες πρόσφυγες στο ταξίδι του ξεριζωμού και με τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης– εντείνονται όσο εντείνεται η συστηµική κρίση, η επίθεση των κρατούντων και η προσπάθεια εκφασισµού της κοινωνικής ζωής. Από αυτή την άποψη, ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσµά της εκμετάλλευσης και καταπίεσης είναι αναπόσπαστο κοµµάτι των εργατικών και κοινωνικών αγώνων της εποχής μας για την κοινωνική απελευθέρωση και χειραφέτηση.

Στην «προηγμένη» εποχή μας και στην «πολιτισμένη» δύση δολοφονούνται γυναίκες επειδή είναι γυναίκες (γυναικοκτονίες), σκοτώνονται, πνίγονται ή τραυματίζονται τα παιδιά τους γιατί είναι εργαζόμενες και δεν έχουν πού να τα αφήσουν, μπαίνουν «διλήμματα» σε έγκυες ανάμεσα στο παιδί και τη δουλειά, γυναίκες αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών, γονιών, ανέργων της οικογένειας, χωρίς δημόσιες υποστηρικτικές δομές. Παιδικοί σταθμοί και νηπιαγωγεία, δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις, ολοήμερο σχολείο, μονάδες φιλοξενίας ηλικιωμένων, δομές υγείας και αποκατάστασης, ψυχολογική υποστήριξη, είναι ελλείψεις που καλύπτουν οι γυναίκες. Οι γυναίκες συχνά υφίστανται σεξουαλική κακοποίηση και σεξιστικά σχόλια στο σπίτι και στη δουλειά. Και αυτή η κατάσταση θεωρείται «φυσιολογική»!

Η πρόσβαση και η εξέλιξη των γυναικών στη δουλειά, οι μισθοί και τα επιδόματα, τα εργασιακά δικαιώματα διέπονται από πλήρη ανισότητα σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους και είναι πολύ χρήσιμα στους εργοδότες (ιδιώτες και Δημόσιο), αφού το μισό εργατικό δυναμικό δουλεύει φτηνότερα, ανέχεται περισσότερα, παράγει δουλειά και αναπαράγει το μελλοντικό εργατικό δυναμικό δωρεάν! Σε αυτή την εικόνα προστίθενται πάνω στις γυναίκες και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδικών σταθμών, της υγείας και της παιδείας με την επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς λιτότητας.

Μέσα στο 2017 κυκλοφόρησε ο “δείκτης ισότητας των φύλων” που καταγράφει την ανισότητα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες στους τομείς της εργασίας, του χρήματος, της γνώσης, του χρόνου, της εξουσίας και της υγείας σε όλο τον κόσμο. Σε αυτόν, ο μέσος όρος των κρατών – μελών της Ε.Ε. φτάνει στο 66,2 και πρώτη στην ανισότητα είναι η Ελλάδα με 50, δηλαδή με τον χαμηλότερο δείκτη ισότητας σε σχέση με τις άλλες χώρες. Με βάση τα στοιχεία του 2016 από το ΙΚΑ, ο μισθός των γυναικών είναι κατά 226 ευρώ το μήνα χαμηλότερος. Η μισθολογική διαφορά στην Ελλάδα φτάνει το 45,2% ενώ στην Ευρώπη είναι 41,1%.

Πέρα όμως από αυτά την ίδια στιγμή παρατηρείται αύξηση των σεξιστικών επιθέσεων διεθνώς αλλά και μέσα στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα. Η σεξουαλική παρενόχληση, ο σεξιστικός λόγος και πράξη, ακόμα και η βία προς τις γυναίκες συνήθως υποτιμώνται από τα θεσμικά όργανα του κράτους και αντιμετωπίζονται ως «υπερβολές υπερευαίσθητων» γυναικών, διαιωνίζοντας την άνιση θέση της γυναίκας στην κοινωνία όπως είναι δομημένη σε αυτό το σύστημα που ζούμε και δουλεύουμε, σε ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει ανθρώπους προκειμένου να εξασφαλίσει το… «ύψιστο» αγαθό, που είναι η ισχύς του κέρδος και της εξουσίας πάνω στη ζωή μας. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα όταν συσσωρεύονται καταπιέσεις, όπως στην περίπτωση μεταναστριών, προσφύγων, ανάπηρων, ομοφυλόφιλων – λεσβιών γυναικών.

Οι κινητοποιήσεις των γυναικών διεθνώς, τα τελευταία χρόνια, έχουν ξαναφέρει στην επικαιρότητα την πάλη των γυναικών, οργανώνοντας μαζικές και εντυπωσιακές απεργίες γυναικών, διαδηλώσεις, δημοψηφίσματα, από την Τσιάπας ως τη Ροτζάβα, από την Ισπανία μέχρι την Αργεντινή, από την Αμερική, την Τουρκία μέχρι την Ιρλανδία κι από την Πολωνία μέχρι την Ινδία.

Όλοι εμείς που παλεύουμε για προσλήψεις, αυξήσεις, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους, στις 8 του Μάρτη προσθέτουμε στην ατζέντα των κινητοποιήσεων μας απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση, συμμετέχοντας στην απεργιακή κινητοποίηση των σωματείων και συνδικάτων και τη συγκέντρωση στις 2μμ στην πλατεία Κλαυθμώνος.
Γυναίκες και άντρες εργαζόμενοι μαζί, κινητοποιούμαστε και εκείνη την ημέρα διεκδικώντας την επαναφορά και διεύρυνση όλων των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων-κατακτήσεών μας ΚΑΙ επιτέλους να σταματήσουν οι διακρίσεις με βάση το φύλο. Οπλίζουμε την αποφασιστικότητά µας με τους αγώνες μας, ενάντια σε κάθε µορφή καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, για έναν κόσµο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

Ο Πρόεδρος Παζάλος Γιώργος

Ο Γ. Γραμματέας Θεοδωρόπουλος Θοδωρής