Γράφει η Σίσσυ Βωβού
Μαζικότερες από κάθε άλλη χρονιά οι κινητοποιήσεις για τις 8 Μάρτη, την ημέρα των γυναικείων δικαιωμάτων, σε όλο τον κόσμο, με την Ισπανία πάλι να κυριαρχεί σε μαζικότητα και αγωνιστικότητα. Κύριο χαρακτηριστικό τους, ο φεμινισμός και τα γυναικεία αιτήματα. Πολύ καλή η παρουσία και καλύτερη από κάθε άλλη φορά, στην Αθήνα. Καμιά σχέση ακόμα, δυστυχώς, με τις μεγάλες κινητοποιήσεις σε βασικές χώρες του κόσμου. Επίσης σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, από όπου σύντομα θα παρουσιάσουμε σύντομα φωτογραφικό υλικό και σχολιασμό.
Απεργιακή κινητοποίηση με στάσεις εργασίας το μεσημέρι, από τις 2 έως τις 4, και πορεία προς τη Βουλή με επίδοση ψηφίσματος για τα σημαντικότερα αιτήματα των γυναικών στην εργασία και περί την εργασία. Πρώτη φορά απεργιακή κινητοποίηση, έστω περιορισμένη, του χαόνου να είμαστε καλύτερα.
Σημαντική η παρουσία γυναικείων οργανώσεων και πρωτοβουλιών, όπως η Συνέλευση 8ης Μάρτη στην οποία μετέχει και το Μωβ. Ο φεμινισμός ήταν σε ανεπάρκεια, αφού ένα από τα κεντρικά συνθήματα έλεγε ότι “Η απελευθέρωση των γυναικών είναι υπόθεση όλων των εργατών”, βάζοντας τις γυναίκες και την αυτονομία μας πάλι σε δεύτερο πλάνο, χωρίς τη συναίσθηση ότι η αυτο-οργάνωση των γυναικών έχει φέρει, μέχρι στιγμής και για τα τελευταία 150 χρόνια, τις θετικές αλλά ανεπαρκέστατες εξελίξεις για την ισότητα των δύο φύλων, η οποία όμως βρίσκεται σε ανηφορικό και κακοτράχαλο δρόμο.
Αν δούμε και την ανδροκρατία στα σωματεία που κήρυξαν τις στάσεις εργασίας, καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερο πόσο πρέπει να προσπάθησαν κάποιες γυναίκες για να ληφθούν αυτές οι αποφάσεις για την απεργία. Αν δούμε όμως ότι και αυτά τα πανό που ανέφεραν για την ισότητα ή για γυναικείες διεκδικήσεις τα κρατούσαν και άντρες, λες και οι γυναίκες δεν ήμασταν ικανές να τα κρατήσουμε, καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι για την κοινωνία αλλά και για τον κόσμο του αγώνα, να παραδεχτεί την ισότητα αλλά και τους συμβολισμούς της. Και να μην παραλείψουμε ότι πολλές και πάμπολλες γυναίκες πιστεύουν στους κοινούς αγώνες της εργατικής τάξης, χωρίς να αναδεικνύουν το θέμα της αυτο-οργάνωσης των γυναικών. Άρα, εξηγείται γιατί ακόμα δεν προχωράμε δυναμικά.
Στην απογευματινή πορεία που καλούσαν γυναικείες και φεμινιστικές συλλογικότητες, και ήταν μαζικότερη της πρωινής, επίσης κυρίαρχα τα συνθήματα της “ενότητας” των δύο φύλων, αλλά παρόντα και τα γυναικεία συνθήματα, με μεγάλο παλμό και διεκδικητικότητα. Και η πορεία αυτή από την Κλαυθμώνος προχώρησε προς τη Βουλή και πίσω.
Την ίδια ώρα της απογευματινής πορείας, είχε καλέσει δική της ξεχωριστή συγκέντρωση στα Προπύλαια η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδος, επίσης με τα κοινά συνθήματα για τα μνημόνια και τους αντικυβερνητικούς αγώνες, σε αρμονία με τη γενικότερη φιλοσοφία του κόμματος στο οποίο εντάσσεται.
Η αφίσα της ΟΓΕ για τις 8 Μάρτη 2019. Φωτογραφίες δεν βρήκαμε ακόμα, θα αναρτήσουμε μόλις βρούμε.
Παραθέτουμε εδώ κάποιες από τις φωτογραφίες από τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα, και σύντομα θα συμπληρώσουμε το ρεπορτάζ με αναφορές στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και διεθνώς.
Και τελευταίο το φεμινιστικό πανό μας μια άλλη 8η Μάρτη, πριν 10 χρόνια
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται στο δημοσίευμά μας, προέρχονται από φίλες του Μωβ που μας τις έστειλαν, και κάποιες από το σάιτ Εργατική Αλληλεγγύη.
2019_02_19_απεργία-σε-σπίτι-δουλειά