Γράφει η Σίσσυ Βωβού
21 Μαρτίου: Συνταξιούχος στρατιωτικός, 87χρονος πτέραρχος εν αποστρατεία, σκότωσε στο Ελληνικό όπου κατοικούσε την 50χρονη γυναίκα του με όπλο το οποίο κατείχε λόγω επαγγέλματος, και δεν του είχε αφαιρεθεί. Στη συνέχεια αυτοπυροβολήθηκε. Και οι δύο μεταφέρθηκαν σύντομα στο Ασκληπιείο Βούλας, όπου και σύντομα κατέληξαν. Ο στρατιωτικός ήξερε να πυροβολεί, δεν αστόχησε.
Το ζεύγος είχε παντρευτεί εδώ και ένα χρόνο, μετά το θάνατο της γυναίκας του δράστη, την οποία φρόντιζε η μετέπειτα σύζυγος του στρατιωτικού, με καταγωγή από τη Βουλγαρία. Αναφέρεται ότι είχαν διαμάχες για τα οικονομικά.
Τι πιο απλό, από το να την σκοτώσει, έτσι κι αλλιώς, πιθανώς να σκεφτόταν ότι εγώ την έζησα τη ζωή μου.
Η γυναίκα έτρεξε έντρομη και μπήκε σ’ ένα ταξί, αλλά όταν ο ταξιτζής είδε τα αίματα την έβγαλε έξω. Πάντως σύντομα έφθασαν τα ασθενοφόρα.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι τα Μίντια αναφέρουν, πάλι, οικογενειακή τραγωδία, πράγμα “αυτονόητο” όταν ο άντρας αυτοκτονεί μετά το φόνο. Την γυναίκα δεν την είχε ρωτήσει αν ήθελε να πάει μαζί του στον άλλο κόσμο, αλλά τα Μίντια δεν ασχολούνται με τη ζωή της γυναίκας, βλέπουν απλώς τραγωδία.
15 Μαρτίου: 82χρονος καρκινοπαθής σκότωσε την 74χρονη γυναίκα του και αυτοκτόνησε, στο Λατίφι Αμαλιάδας. Πριν την πράξη του τηλεφώνησε αξημέρωτα στο γιο του και του είπε: «είμαστε άρρωστοι, θα τη σκοτώσω και θα σκοτωθώ». Κατόπιν πήρε τηλέφωνο και την αστυνομία για να την ενημερώσει για το αποτέλεσμα που έμελλε να προκαλέσει.
Κι εδώ έχουμε τίτλους για οικογενειακή τραγωδία, λες και η αφαίρεση της ζωής της γυναίκας δεν μετράει ως φόνος, αφού ο δράστης μετά αφαίρεσε και τη δική του ζωή. Αυτό είναι ή δεν είναι συζυγοκτονία; Μήπως τον κατατάσσουν στην κατηγορία της ευθανασίας αυτοί και αυτές που δεν σκέφτονται το δικαίωμα μιας γυναίκας να αποφασίσει πότε θα ζήσει και πότε θα πεθάνει, στην περίπτωση που είναι άρρωστη;
Χαρακτηρστική φράση δημοσιεύματος: “Το ηλικιωμένο ζευγάρι αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και αυτά φαίνεται πως οδήγησαν στην απόφαση του ηλικιωμένου άντρα να βάλει τέλος στη ζωή τους”. Ο ηλικιωμένος, λοιπόν, είχε τον έλεγχο όχι της ζωής του, αλλά της ζωής τους.
Αυτού του είδους η αντιμετώπιση είναι το μεγαλύτερο δράμα, αυτή είναι η τραγωδία, όταν κάποια μίντια, και όχι μόνο, θεωρούν ότι ο άντρας μπορεί να αποφασίζει και για τη ζωή της γυναίκας του, και έτσι βοηθούν όσο μπορούν στην διαιώνιση του φαινομένου της συζυγοκτονίας.
19 Μαρτιου: Νεκρή 47χρονη που έπεσε από μπαλκόνι, χωρίς να έχουν γίνει γνωστές οι αιτίες, στην οδό Ηλέκτρας στη Θεσσαλονίκη.
19 Μαρτίου: 45χρονη γυναίκα πέταξε από το μπαλκόνι του 5ου ορόφου στο Νέο Κόσμο Αθήνας, το μικρό κοριτσάκι, και στη συνέχεια έπεσε και αυτή. Αναζητούνται οι αιτίες, και αναφέρεται ότι δεν είχε ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα συγκρούσεων με τον σύζυγό της. Να το πιστέψουμε; Ασφαλώς καμιά μητέρα δεν έχει δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή του παιδιού της. Αυτό είναι καθαρά φόνος. Το κάθε παιδί που γεννιέται είναι φορέας όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
19 Μαρτίου: 52χρονη γυναίκα έπεσε από μπαλκόνι 5ου ορόφου, στην Πάτρα, και σκοτώθηκε. Τα αίτια δεν είναι γνωστά, μόνο δημοσιεύθηκε ότι φρόντιζε ζευγάρι ηλικιωμένων το τελευταίο διάστημα.
Φρικτός ο απολογισμός για τις ζωές των γυναικών αυτή την εβδομάδα.
Η πρώτη φωτογραφία είναι από τη συζυγοκτονία στο Ελληνικό.