Οι γιαγιάδες στο δόκανο του ΣΔΟΕ

Ή θα πατάξουμε την φοροδιαφυγή ή δεν θα την πατάξουμε. Έτσι φαίνεται να σκέφτηκαν αυτοί που έφτιαξαν τους σχετικούς νόμους, και αυτοί που καλούνται να τους εφαρμόσουν, και τους εφαρμόζουν αυστηρά.
Μακραίνει λοιπόν ο κατάλογος με τις γιαγιάδες που συλλαμβάνονται γιατί πουλούν προϊόντα δικής τους παρασκευής, όπως τερλίκια (πλεχτές κάλτσες-παντόφλες) ή χόρτα που μάζεψαν από τους αγρούς ή αβγά από το κοτέτσι τους.

Η γιαγιά Σουζάνα που έπλεκε και πουλούσε τερλίκια.

Κάθε λίγο ακούγεται μια σκανδαλώδης σύλληψη κάποιας παραβατικής γιαγιάς, που στα 80 ή στα 90 της τολμάει να μπορεί να παράγει προϊόντα, παρά την μέση που πονάει, τα πόδια της που δεν την κρατούν ή τα χέρια της που έχουν αρθριτικά.
Η κοινωνία βέβαια ξεσηκώνεται, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βγάζουν φωτιά, από διαφορετικές σκοπιές βέβαια, η κυβέρνηση κατά καιρούς προθυμοποιείται να πληρώσει το πρόστιμο της γιαγιάς που είναι 200 ευρώ, και οι συλλήψεις συνεχίζονται.
Στο δημόσιο διάλογο για τα σχετικά θέματα, υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες. Κάποια κανάλια και μίντια βρίσκουν την ευκαιρία για εύκολη καταγγελία της κοινωνικής αδικίας ή και για αντιπολίτευση, κατά περίπτωση, ή και για τα δύο. Και πολύς λαός από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίσκει την ευκαιρία για επανάσταση από το πληκτρολόγιο. Καλή αυτή η επανάσταση, αλλά να συνοδεύεται και από πιο πραγματικούς κοινωνικούς ξεσηκωμούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Παρθένα Αλχαζίδου– ετών 82-, η οποία τον Απρίλιο του ΄18 συνελήφθη στην Κατερίνη διότι πουλούσε χόρτα χωρίς άδεια.Συγκεκριμένα, η ιδία μαζί με δύο ακόμα γυναίκες κάθε πρωί πουλούσαν άγρα ραδίκια,μαρούλια και κρεμμυδάκια από την δική τους καλλιέργεια.
Πέρσυ λοιπόν, τέτοιες μέρες μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα όπου τους επιβλήθηκε πρόστιμο του ύψους των 200 ευρώ.
Η κυρία Αλχαζίδου την επόμενη κιόλας μέρα κατέβαλε το πρόστιμο που της επέβαλλαν, και παρόλα αυτά πριν λίγες μέρες της έστειλαν χαρτί για να παραστεί σε δίκη εις βάρος της, στις 7 Ιουνίου στο  Α’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κατερίνης.

Η ίδια είπε στο γιό της το εξής: “ Θα πάω στο δικαστήριο και θα πω στον πρόεδρο να µε κλείσει στη φυλακή, γιατί δεν µπορώ να αντέξω αυτή την ντροπή.”

Μεταξύ άλλων, ο γιος της κ. Αλχαζίδου στην εφημερίδα το Έθνος ανέφερε: “ Η µάνα µου ένιωσε πολύ άσχημα. Πήγαν τρεις ηλικιωμένες στο αστυνομικό τµήµα για εξακρίβωση στοιχείων, τους έβαλαν διοικητικό πρόστιμο και σαν να µην έφτανε αυτό, τώρα στέλνουν και κλητήριο θέσπισμα σε µια 82χρονη γιατί, λέει, η δίωξη είναι αυτεπάγγελτη.’Εχει πάθει σοκ η µάνα µου και από την ντροπή της είναι συνεχώς αναστατωμένη.”

Όπως σημειώνει, η μητέρα του προτίθεται να παραστεί κανονικά στο δικαστήριο, χωρίς δικηγόρο, αφού θεωρεί ότι το δίκιο είναι με το μέρος της, ευελπιστώντας πως η λογική (και η ηθική) θα υπερισχύσει του γράμματος του νόμου.

Από την φεμινιστική πλευρά, μπορούμε να δούμε μια άλλη έκφραση της φτώχειας των γυναικών, όταν γιαγιάδες σε τόσο μεγάλη ηλικία προσπαθούν να αποκτήσουν ένα μικρό, μικρότατο εισόδημα. Από την άλλη μεριά, βλέπουμε την αναλγησία της Δικαιοσύνης, και το γεγονός ότι δεν υπάρχει αναλογικότητα για κάποια παράβαση. Ίδιο είναι να έχει ένας μανάβης πάγκο στη λαϊκή, με μια γιαγιά που μαζεύει 5 κιλά χόρτα για να βγάλει 5 ευρώ. Η νομοθεσία δεν θα έπρεπε να κάνει διαχωρισμούς; Όχι, δεν κάνει, και τα πρόστιμα πέφτουν βροχή, ενώ στους μεγάλο παραβάτες με τις μίζες και λοιπά, η δικαιοσύνη κάνει δέκα και είκοσι χρόνια για να τους αθωώσει.
Τέλος, οι γυναίκες μιας άλλης εποχής έχουν μάθει να δουλεύουν κάθε μέρα, κάθε ώρα και σε κάθε κατάσταση της ζωής τους, μια και το ρητό ήταν ότι “ Οι δουλειές της γυναίκας δεν τελειώνουν ποτέ”. Δεν έχουν δικαίωμα στην ξεκούραση, κι αυτό έχει περάσει βαθιά στη συνείδησή τους. Ευτυχώς, έχουμε κάπως προχωρήσει, οι γυναίκες κάθε ηλικίας, και ιδίως οι μεγαλύτερες, έχουν δικαίωμα πλέον στην ξεκούραση, έστω και όχι ισότιμο με τους άντρες.