Το Διοικητικό Συμβούλιο του Μωβ
Όπως είναι γνωστό, το Μωβ είναι μια φεμινιστική συλλογικότητα και δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα ή παράταξη στις εκλογές που έρχονται. Ενδιαφερόμαστε όμως πολύ γι’ αυτές, έστω και αν συστηματικά κάνουμε κριτική στο πολιτικό σύστημα, που είναι κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες διαιώνισης των εξουσιών που είναι μακριά από το λαό, και που με πολλούς τρόπους είναι σε θέση να αναπαράγουν το πολιτικό προσωπικό και επίσης να αναπαράγουν την ανδρική κυριαρχία.
Η ισότιμη εκλογή των γυναικών, είναι θέμα δημοκρατίας, και όταν πραγματοποιηθεί θα είναι ένα βήμα μπροστά. Στις εκλογές που έρχονται υπάρχει ποσόστωση φύλου 40% για τους και τις υποψήφιες, δηλαδή κανένα φύλο δεν μπορεί να έχει λιγότερους υποψηφίους από το 40% του συνόλου, ενώ σε προηγούμενες εκλογές το ποσοστό ήταν 30%. Εμείς υποστηρίξαμε, στη σχετική διαβούλευση που είχε γίνει, το ποσοστό να είναι 50% και μάλιστα όχι επί των υποψηφίων αλλά επί των εκλεχθησομένων. Φυσικά το 40% είναι ένα βήμα μπροστά, αλλά δεν εξασφαλίζει καθόλου την εκλογιμότητα των γυναικών, που υποσκελίζονται για λόγους προκαταλήψεων, κομματικών γραφειοκρατιών και οικονομικών.
Οπότε, θεωρούμε ήδη δεδομένο, ότι δυστυχώς η εκλογιμότητα των γυναικών θα είναι πολύ χαμηλότερη του 40%. Γιατί μπορεί να αποκτήσαμε από το 1952 πολιτικά δικαιώματα, μετά από μεγάλους αγώνες πολλών δεκαετιών, αλλά η Ελλάδα είναι από τις χαμηλότερες χώρες σε ποσοστό γυναικών που εκλέγονται, που είναι το 18,7% στο σημερινό κοινοβούλιο (54 γυναίκες). Όσο για την Παγκόσμια Κατάταξη ποσοστού γυναικών στα κοινοβούλια, βρισκόμαστε στη θέση 111 σε σύνολο 190 χωρών. Και δεν ξεχνάμε ότι οι τελευταίες πολιτικές εκλογές, του Σεπτεμβρίου 2015, έγιναν με λίστα, δηλαδή με την πολιτική βούληση των κομμάτων, των αρχηγών τους και των κομματικών γραφειοκρατιών τους, και το ποσοστό που προέκυψε δεν οφειλόταν στους και στις ψηφοφόρους, έστω και μέσα από τα πολλά φίλτρα που υπάρχουν. Ας αναλογιστούμε ότι στις προηγούμενες εκλογές, τον Ιανουάριο του 2015, το ποσοστό ήταν 22,5% (68 γυναίκες), και δυστυχώς ήταν ποσοστό “ρεκόρ” για την Ελλάδα.
Στην Ευρωβουλή, στις εκλογές του 2014, από τους 21 ευρωβουλευτές που έχει η Ελλάδα, εκλέχθηκαν 5 γυναίκες, δηλαδή κάτω από το 25%. Στους 325 δήμους, εκλέχθηκαν επικεφαλής δήμαρχοι 15 γυναίκες. Οι υπόλοιποι 310 δήμοι έχουν δήμαρχο άντρα. Και στις 13 περιφέρειες της Ελλάδας, οι δύο έχουν επικεφαλής εκλεγμένη γυναίκα, είναι περιφέρειες Αττικής και Βορείου Αιγαίου.
Στις τωρινές ευρωεκλογές, σύμφωνα με στοιχεία που ανακοίνωσε ο Άρειος Πάγος και δημοσιοποίησε η ΓΓΙΦ, κατεβαίνουν συνολικά 1.195 υποψήφιοι και υποψήφιες σε 40 συνδυασμούς, όπου το 685 είναι άνδρες, δηλαδή το 57,3%, και 510 γυναίκες, δηλαδή το 42,7%. Να σημειώσουμε εδώ ότι σε προηγούμενες ευρωεκλογές, κάποια μεγάλα κόμματα έβαζαν εναλλακτικά γυναίκα άνδρα, για λόγους συμβολισμού, και είχαν 50% από κάθε φύλο. Τώρα εγκαταλείφθηκε αυτή η “πολυτέλεια”.
Οι γυναίκες στα εθνικά κοινοβούλια: Σουηδία, μέσος όρος ΕΕ, Βόρειος Αμερική
Το επόμενο ερώτημα είναι τι κάνουν αυτές οι γυναίκες που εκλέγονται στα διάφορα κόμματα, τόσο για την κοινωνική δικαιοσύνη η οποία είναι μείζων στόχος για τα φεμινιστικά κινήματα, όσο και για τα γυναικεία δικαιώματα.
Η απάντηση είναι, δυστυχώς, πολύ λίγα. Σχεδόν κάθε γυναίκα που εκλέγεται σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, γίνεται χαλίφης στη θέση του χαλίφη, και βάζει τα προσωπικά πολιτικά-κομματικά ωφέλη της πάνω από τις αξίες που αναφέραμε. Όποια δεν υποκύπτει στο γενικό πατριαρχικό κλίμα του χώρου της, σύντομα την τρώει το μαύρο σκοτάδι. Κι αυτό είναι γνωστό εκ των προτέρων, γι’ αυτό και οι “νουνεχείς” εκλεγμένες προσαρμόζονται στο γενικό κλίμα. Φυσικά δεν ξεχνάμε ότι η κάθε παράταξη έχει τις γενικές της αρχές, και οι γυναίκες που συμμετέχουν τις έχουν δεχθεί εκ των προτέρων. Τι να πούμε για τις μεγάλες ηγετικές μορφές, την Θάτσερ παλιότερα, την Μέρκελ, την Τερέζα Μέι; Καμιά σχέση με πρόοδο.
Όταν γίνεται μια σεξουαλική προσβολή ή παρενόχληση σε μια γυναίκα “επώνυμη”, κάτι αρκετά συχνό, αυτό θα στηλιτευτεί από γυναίκες ή και άντρες κάποιας ή κάποιων αντίπαλων παρατάξεων. Όποιες βρίσκονται στην παράταξη στην οποία μετέχει ο παρενοχλητής, το προσπερνούν και μάλιστα λένε ότι όλη η φασαρία γίνεται για κομματικά ωφέλη και όχι για το επίδικο. Η παρενόχληση δεν θεωρείται πολιτικό θέμα. Κορυφαίο σχετικό παράδειγμα ο βιασμός της καμαριέρας από τον Ντομινίκ Στρος Καν, όπου τα σενάρια για τα “κίνητρα” της καμαριέρας που κατάγγειλε το βιασμό της έδιναν και έπαιρναν, λες και η καμαριέρα δεν είχε δικαίωμα να υπερασπιστεί εαυτήν.
Υπάρχουν βέβαια πάρα πολλά άλλα, στα οποία οι γυναίκες θα μπορούσαν να κάνουν κάποια διαφορά, αν όχι “την” διαφορά, έστω και στο πλαίσιο της παράταξής τους.
Καταλήγοντας να πούμε ότι εφόσον αποφασίσουμε να συμμετέχουμε στις εκλογές της 26ης Μαίου, να στηρίξουμε με τη σταυροδοσία γυναίκες υποψήφιες και μάλιστα τις γυναίκες που θέτουν θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και θέματα ισότητας των φύλων. Μπορούμε να τις ψάξουμε.
Τέλος, ενημερώνουμε τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες μας, ότι στις εκλογές της 26ης Μαίου, τρεις από τα ενεργά μέλη μας βάζουν υποψηφιότητα σε διάφορα ψηφοδέλτια. Ιδού:
Ευρωεκλογές:
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, ευρωβουλεύτρια, στο ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Η Αλέκα Μακρή, γιατρός, στο Ψηφοδέλτιο Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή – ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Δημοτικές εκλογές:
Η Γεωργία Πετράκη, Πανεπιστημιακός, είναι υποψήφια δημοτική Σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο ΜΕΤΕΧΩ Ριζοσπαστική-Οικολογική Κίνηση Πολιτών Αγίου Δημητρίου.
Η Αλέκα Μακρή, γιατρός, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο Χαλάνδρι Ενάντια – Πρωτοβουλία Πολιτών
Η πρώτη φωτογραφία, ιστορική, όπου οι γυναίκες ψηφίζουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα