Μπιενάλε της Βενετίας 2019

Αλιεύει,σχολιάζει η: Βέρα Σιατερλή

Στην Μπιενάλε της Βενετίας 2019, σαρώνουν τις διακρίσεις οι γυναίκες κάποιες από τις οποίες διαπραγματεύονται έμφυλες σχέσεις και στερεότυπα.

Αυτή είναι η δεύτερη συνεχόμενη έκδοση της διοργάνωσης της Μπιενάλε (η προηγούμενη ήταν το 2017) που απονέμεται το πρώτο βραβείο, τοΧρυσό Λιοντάρι, σε μια περφόρμανς. Η Άνε Ίμχοφ που με την εγκατάστασή της χάρισε τη νίκη στο Εθνικό περίπτερο της Γερμανίας, πριν από δυο χρόνια, είχε δημιουργήσει στο περίπτερο ένα διαφανές, αγχωτικό σχεδόν, περιβάλλον μέσα στο οποίο οι θεατές καλούνταν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με τη φύση των αντικειμένων, των εικόνων, των σωμάτων και των ήχων.

Το Σάββατο 11 Μαΐου και με την έναρξη της Μπιενάλε, ο Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής της 58ης Μπιενάλε, Πάολο Μπαράτα απένειμε το πρώτο βραβείο εθνικής συμμετοχής στο περίπτερο της Λιθουανίας στο οποίο παρουσιάζεται η περφόρμανς Sun & Sea. Ο αντίστοιχος Χρυσός Φοίνικας για τον καλύτερο καλλιτέχνη δόθηκε στον Αμερικανό καλλιτέχνη Άρθουρ Τζάφα, και ο Αργυρός Φοίνικας για τον πιο ελπιδοφόρο καλλιτέχνη απονεμήθηκε στην Κύπρια καλλιτέχνιδα Χάρις Επαμεινώνδα. Η ειδική εύφημος μνεία εθνικού περιπτέρου απονεμήθηκε στο περίπτερο του Βελγίου.

 

Ο τίτλος «Ήλιος και Θάλασσα» παρά την προδιάθεση των ανέμελων διακοπών που δημιουργεί, είναι μια αποκάλυψη των σκοτεινών, ράθυμων ρυθμών της οικολογικής καταστροφής που δεν αντιλαμβανόμαστε. Χωρίς συναισθηματική φόρτιση ή κηρύγματα με νόημα, η περφόρμανς την οποία παρακολουθεί το κοινό από έναν εξώστη, σαν να βλέπει τηνκάτοψη μια πολυσύχναστης παραλίας σε μια καλοκαιρινή μέρα. Η εικόνα των κάθε ηλικίας λουόμενων που απλώνουν την πετσέτα τους τη μια δίπλα στην άλλη, θυμίζει ένα άλλο έργο στο οποίο υπήρχε αυτή η στενή σχέση και η έννοια του πολυσύχναστου, ξανά σε μια παραλία. Ήταν το έργο της Πίνα Μπάους “Água”, μόνο που εκείνο μιλούσε για την ανθρώπινη συνάφεια και τα θέματά της. Στην περφόρμανς «Ήλιος και Θάλασσα», καθένας έχει στην πετσέτα, αυτό που τον αφορά, ένα φορητό μικρόκοσμο που αποτελείται από αντικείμενα παραλίας, iPhones, περιοδικά, ενώ κάπου μακριά ακούγεται το κρώξιμο των γλάρων και τα φορτηγά που περνάνε από τον κοντινό δρόμο. Είναι σαν μια μικρή ωδή σε μια καθημερινότητα με αδιόρατες ενοχλήσεις.

Στο έργο δεν υπάρχει τίποτα εμφανώς τρομακτικό. Μια γυναίκα τραγουδά το παράπονό της ότι κανένας δεν καθαρίζει τα σκουπίδια ή τις ακαθαρσίες των σκύλων και ένας νεαρός καταγγέλλει ότι δεν χιονίζει τα Χριστούγεννα και πως θα μπορούσε να είναι Πάσχα. Η αλήθεια μοιάζει με ποιητικό και λίγο σουρεαλιστικό απόσπασμα. Έτσι είναι οι κρίσεις, σαν ένα ποπ τραγούδι που ακούγεται την τελευταία μέρα στη γη. Οι διοργανωτές καλούν το κοινό να βρεθεί στην παραλία παράλληλα με τους καλλιτέχνες. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να συμπληρώσετε μια φόρμα εγγραφής, να επιλέξετε ένα χρονικό διάστημα τριών ωρών και να εμφανιστείτε με μαγιό και πετσέτα. «Είστε ευπρόσδεκτοι να φέρετε μαζί τα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα σας», γράφει η ιστοσελίδα. Στο έργο συνεργάστηκαν η σκηνοθέτης Rugilė Barzdžiukaitė, η θεατρική συγγραφέας Vaiva Grainytė και η μουσικός Lina Lapelytė. Παρουσιάστηκε το 2017 στην Εθνική Πινακοθήκη Τεχνών του Βίλνιους. Επιμελήτρια του περιπτέρου είναι η Lucia Pietroiusti, υπεύθυνη των δημόσιων προγραμμάτων στο Serpentine Galleries του Λονδίνου.

φωτο: Arthur Jafa, White Album

Ο Χρυσός Φοίνικας στον καλύτερο καλλιτέχνη απονεμήθηκε στον Άρθουρ Τζάφα για το έργο του «Το Λευκό Άλμπουμ». Ο Αφροαμερικανός κινηματογραφιστής χρησιμοποιεί το βίντεο για να μιλήσει για τα φυλετικά ζητήματα,μέσα από τις μαρτυρίες οικείων του προσώπων. Συναισθήματα, εμπειρίες και αισθήματα αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον και μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από τη βία. Μια καλλιτέχνης από την Κύπρο που ζει και εργάζεται στο Βερολίνο, η Χάρις Επαμεινώνδα, και εκθέτει στην Αρσενάλε τιμήθηκε ως νέα υποσχόμενη εικαστικός. Με τις ιστορίες που πλάθει μέσα σε μικροπεριβάλλοντα διαπλέκει την ιστορία και το προσωπικό τραύμα χρησιμοποιώντας συμβολισμούς και σημειολογικές αναφορές. Οι μηχανικές κούκλες του Εθνικού Περιπτέρου του Βελγίου με τίτλο “Mondo Cane” κέρδισαν την εύφημο μνεία της επιτροπής για τον παιγνιώδη αλλά και καυστικό τρόπο με τον οποίο αναπαριστούν σχέσεις και στερεότυπα. Οι Μεξικανές καλλιτέχνες Τερέσα Μαργκόγιες και Ομποντόνγκ Νκάνγκα απέσπασαν δυο εύφημες μνείες, η πρώτη για την ενασχόλησή της με τις γυναίκες της χώρας της και το λαθρεμπόριο των ναρκωτικών και η δεύτερη για την έρευνά της σχετικά με την πολιτική της χώρας της, το σώμα και τον χρόνο.

πηγή: https://www.elculture.gr/blog/article/biennale-venetia-2019-xrysos-leontas/?source=pushnotification